ความจนของพี่หนูเดือน
ที่ดินทำกินของชาวบ้าน ต.หนองกินเพล อ.วารินชำราบ จ.อุบลราชธานี เริ่มต้นจากทนายความคนหนึ่งที่อยากจะลง สส. ให้สัญญากับชาวบ้านว่าถ้าได้เป็นผู้แทนรับรองว่าที่ดินที่เคยเข้าทำไร่ถางทางจะมีโฉนดทุกแปลง ซึ่งพ่อของพี่วิทยา แก้วบัวขาว ก็ไปเข้าคิวจนได้ใบจอง
ตลอด 40 ปี ที่ผ่านมาเกิดเหตุอัศจรรย์ทำให้ใบจองปลิวไปที่อื่นบ้าง ถูกคนอื่นสวมบ้าง เลขใบจองเปลี่ยนเองได้บ้าง ที่ดินบางแปลงถูกสวมโฉนดเปลี่ยนมือนายทุนคนแล้วคนเล่าที่เข้ามารวมหัวกับคนในหมู่บ้านที่สบช่องหันมาเป็นนายหน้าเสียเอง
ปี 2540 พี่หนูเดือนถูกนายทุนฟ้องบุกรุกที่ดินทำกินของตัวเอง กระทั่งปี 2558 ศาลปกครองสูงสุดมีคำสั่งให้ได้รับสิทธิคืนที่ดิน 22 ไร่ และเพิกถอนโฉนดโดยให้สำนักงานที่ดินวารินชำราบเข้าไปตรวจสอบและรังวัดใหม่
10ปีผ่านไปนอกจากสำนักงานที่ดินจะไม่ทำตามที่ศาลปกครองสูงสุดสั่งแล้ว อธิบดีกรมที่ดินกี่คนที่ผ่านเข้ามาก็เป็นพวกทองไม่รู้ร้อน
กว่า 30 ปีแล้วที่พี่หนูเดือนขึ้นลงศาลเป็นว่าเล่น เสียเวลาชีวิตที่ต้องทำมาหากินไม่น้อยแต่ไม่สู้ก็ไม่ได้ ไม่เช่นนั้นก็จะไม่มีที่ให้ทำมาหากิน ที่ดินแปลงพิพาทปลูกมะม่วงหิมพานต์มานานนมวันดีคืนดีนายทุนเอารถแบ็คโฮมาขุดหน้าดินไปขาย
ล่าสุด อยู่ดีๆสำนักงานที่ดินก็ประเมินราคาที่ดินของพี่วิทยาและพี่หนูเดือนจากไร่ละ 1 แสนบาท ขึ้นไปอยู่ไร่ละ 3 แสนกว่าบาท
เมื่อที่ดินมีราคาสูงขึ้นการฟ้องร้องเพื่อให้เพิกถอนโฉนดก็มีค่าธรรมเนียมศาลที่ต้องจ่าย 5-6 แสนบาท
พี่หนูเดือนยื่นคำร้องขอยกเว้นค่าธรรมเนียมต่อศาลยุติธรรมจังหวัดอุบลราชธานีเนื่องจากมีฐานะยากจน
ปกติความยากจนของครอบครัวพี่หนูเดือนไม่เคยมีใครสั่งให้พิสูจน์
เพราะเป็นความจนที่อยู่ในชีวิตประจำวันมาตลอด
“แล้วพี่หนูเดือนจะเอาอะไรไปแสดงต่อศาลว่าจนจริง” ผมสงสัยเลยถามแกไปวันหนึ่ง
“พี่มีมอไซค์ฮ่างคันนึง เอกสารที่กู้ธกส. บัตรคนจน แล้วก็หลักฐานเอาที่ดินไปจำนอง” แกตอบโดยซื่อ
“พี่หนูเดือนต้องใส่รองเท้าแตะข้างเดียวไปขึ้นศาลครับ เขาถึงจะเชื่อว่าจนจริง” ผมแซวทีเล่นทีจริง พี่หนูเดือนได้ยินก็หัวเราะก๊าก
“ค่าธรรมเนียมศาลนี่ล่ะค่ะทำให้ชาวบ้านถอดใจไม่สู้เรื่องที่ดิน” พี่หนูเดือน เปรยให้ฟังก่อนจะเล่าเรื่องหลานผู้ใหญ่บ้านหมู่ 2 ให้ฟังต่อ
สำหรับผมแล้ว พี่หนูเดือนเป็นคนจนที่รักจะหาความรู้ให้กับตัวเองอยู่เรื่อยๆ ผมส่งคดีเขากระโดงให้แกอ่าน พี่หนูเดือนก็หมั่นศึกษาคิดจะเอาคดีเขากระโดงมาประยุกต์ใช้กับการต่อสู้คดีที่ดินของครอบครัว
30-40ปี ผมว่ามันนานมากๆ
1-2 ปีที่แล้วทุกครั้งที่ผมโทรคุยกับพี่หนูเดือน ต้องรับรู้ถึงสิ่งที่ครอบครัวแกถูกรังแกจนอารมณ์ผมเองเกือบดิ่ง และเป็นพี่หนูเดือนที่ดึงผมขึ้นมาเสมอ แกอยู่กับความไม่เป็นธรรมจนสามารถหามุมให้ตัวเองหัวเราะได้
นี่ยังไม่ได้โทรไปถามแกเลยว่า จันทร์ที่ผ่านมาพิสูจน์ความจนแล้วศาลเชื่อหรือเปล่า
แปลกดีประเทศนี้ คนจนต้องไปพิสูจน์ความจนต่อศาล ส่วนคนรวยกลับพยายามปกปิดทรัพย์สินไม่ให้ใครรู้
#หนองกินเพล #นางหนูเดือน #เพิกถอนโฉนด
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
