“ความยุติธรรมที่.. ตลาดนัด..” repost
วันก่อน ศาลตัดสินคดีแทงคนตายในผับดังของจังหวัด.. ถือเป็นท็อล์กออฟเดอะทาวน์ ที่ชาวบ้านคุยกับไปทั่ว..
ณ ตลาดนัดยามเย็นในหมู่บ้านนั้น.. ผู้คนมากมาย หนุ่ม แก่ สาว จูงเด็กมาเดินจับจ่ายซื้อกับข้าวเย็นนี้..
รถมอร์เตอร์ไซค์ รถกระบะ จอดเรียงรายภายในลานดินด้านในตลาด.. จนล้นออกไปจอดริมถนน..
ขณะผู้คนเดินข้ามถนนกันขวักไขว่ เข้าออกตลาดนัด..
เสียงชายสูงอายุ มือหิ้วถุงพลาสติกใส่อาหารเต็ม 2 มือ.. ทักทายคนรู้จัก..
“อ้าว.. เฮ้ย ไอ้ต้อย.. ไงเนี่ย มาซื้อกับข้าวหรอ..
แล้วไปสมัครงานที่ศาลมา เป็นไงบ้าง.. เขารับเองมั้ย.. อย่าหมิ่นว่าเงินน้อยนะเองนะ..”
ลุงผมสีดอกเลา นุ่งกางเกงขาสั้น.. ยางยืดจนหลวมเกือบหลุด.. โชว์พุงออกมาครึ่งสะดือ เอ่ยถามเด็กหนุ่ม..
“ก็ดีครับลุง.. ผมไปรอผลตั้งนาน.. แต่เขาไม่รับครับ..
เขาบอกว่า.. คุณสมบัติผมอ่ะ ดีเกิ้น.. กลัวจะทำงานไม่ได้นานครับ..55”
เด็กหนุ่มตกงาน.. แขนมีรอยสัก ปากมีรอยแตก.. ยิ้มอารมณ์ดี.. ก่อนพูดต่อ..
“เออ นี่ลุง.. ผมมีเรื่องเด็ดจะเล่าให้ฟัง.. ลุงจำคดีดังในหมู่บ้านเราได้มั้ยอ่ะ..
คดีเด็กแทงคนตายในผับอ่ะ.. ที่มันเอามีดปักกลางหน้าผากอ่ะ..“
เด็กหนุ่ม สวมกางเกงทรงขาเดฟลีบ.. จับเป้าเขย่าขยับให้เข้ารูป.. ก่อนเอ่ยต่อ..
”อ้าว.. ทำหน้างง.. ก็ที่ตอนตำรวจจะพามันมาทำแผนอ่ะ.. ลุงกะผมยังนัดกันว่าจะไปรุมกระทืบมันอยู่เลย..
แหมม.. เสียดาย มันเป็นเด็ก เขาเลยไม่เอามาทำแผน..”
“อ่อ จำได้ล่ะ.. นั่นมันคดีดังนี่หว่า.. ที่เขาตะโกนสาปแช่ง จะให้เอาไปประหารใช่มั้ย..
แม่ม.. เด็กบ้าบออะไร.. แทงตรงขั้วหัวใจไม่พอ.. มันยังแทงปักกลางหน้าผาก.. กลัวเขาไม่ตาย.. มันโหดยิ่งกว่าผู้ใหญ่อีก.. ”
ลุงขยับมือ สลับถุงแกง เพราะเริ่มหนัก..
“เออ.. แล้วตกลงศาลท่านไม่ได้ตัดสินประหารมัน ใช่มั้ยว่ะ.. ”
“เปล่าลุง.. เขาตัดสินให้ติดคุกไง.. เป็นคุกเด็กนะ.. ที่เขาเรียกศูนย์ฝึก อะไรนี่ล่ะ..”
หนุ่มทรงเดฟตอบ..
“เออ.. ก็ยังดีว่ะ.. สมควรแล้ว.. ไม่ใช่ว่าเห็นเป็นเด็กแล้วปล่อยมันออกมา.. ที่จริง น่าจะเอามันไปเข้าคุกผู้ใหญ่ด้วยซ้ำ..”
ลุง สลับมือหิ้วถุงอีกครั้ง.. ดึงกางเกงหลวมโพรกขึ้นมา..
“นี่.. ผมมีเรื่องเด็ดจะเล่าให้ฟัง.. ไอ้ตอนผมไปรอฟังผลสอบที่ศาลอ่ะ.. เขาให้ผมนั่งรอติดกับห้องอะไรไม่รู้..
แอบได้ยินอีกห้องหนึ่งเขาคุยกัน.. เรื่องลับสุดๆ.. ผมงี้เอาหูแนบกำแพงจนชาเลย..
ลุงรู้มั้ยว่า.. คดีนี้ แม่คนตายเขาไม่เอาเรื่องแล้วนะ.. เขากอดกันร้องห่มร้องไห้ ให้อภัย ยกโทษให้แล้ว..
ลุงรู้มั้ย.. แล้วทำไมศาลยังตัดสินลงโทษเด็กอีก..”
เด็กหนุ่ม ถามพลาง เอามือคลึงตุ่มเหล็กที่ติ่งจมูกเล่น..
“เออ.. ทำไมอ่ะ.. ลุงอยากรู้เหมือนกัน.. ชาวบ้านส่วนหนึ่ง ก็บอกว่า สงสารเด็ก เอาไปติดคุก มันจะเสียอนาคต..
แต่ลุงว่า ถ้าปล่อยไป.. มันไม่เข็ดหรอก มันจะไปแทงคนอื่นอีก.. “
ลุงตอบ ขณะที่ถุงพลาสติกใส่แกงในมือเริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ..
“นี่.. ผมได้ยิน คนสองคนในห้องข้างๆเขาคุยกันยังงี้..“
……….
“คดีนี้เอาไงดีครับท่าน.. แม่เขาอโหสิ ขอขมากันแล้ว.. เด็กสำนึกผิดแล้ว..
เราคุมประพฤติ ปล่อยเด็กไปเลยมั้ยครับ.. เพราะแม่คนตายเขาไม่ติดใจเอาความ ได้รับค่าเสียหายไป พอใจแล้ว..”
……..
เด็กหนุ่ม ทำเสียงเลียนแบบตามที่แอบได้ยินมา เป็นเสียงผู้ชายที่น่าจะอายุมากหน่อยพูดว่า..
…………
“อืม.. ผมว่า คดีใหญ่และร้ายแรงแบบนี้.. ชาวบ้านเขารับรู้กันทั่ว.. แม้ผู้เสียหายเขาไม่ติดใจแล้ว..
แต่ในความรู้สึกของสังคม ยังมีความโกรธแค้นอยู่นะครับ..
ถ้าท่านปล่อยเด็กไป.. สังคมเขาไม่เข้าใจ.. เขาจะวิจารณ์ว่า ศาลใจดีกับเด็กเกินไปมั้ย..
เพราะการลงโทษนั้น.. ศาลต้องให้ความสำคัญกับความต้องการของเหยื่อ.. และคำนึง ความรู้สึก ความปลอดภัยของสังคมที่จะปล่อยคนทำผิดไปด้วยนะ..”
……….
ไอ้หนุ่ม ทำเสียงเหมือนอีกผู้ชายอีกคนหนึ่ง ที่น่าจะอายุน้อยกว่าตอบว่า..
………..
“เอ.. แต่เรื่องการลงโทษนี่ นักสังคมวิทยาปัจจุบันมองว่า.. สมัยนี้ ต้องลงโทษเพื่อแก้ไขปรับปรุงให้จำเลยเป็นคนดี..
ไม่ใช่ลงโทษเพื่อความสะใจของผู้เสียหาย หรือสังคมแบบแก้แค้นทดแทนนะครับท่าน..”
………
เด็กหนุ่ม ดัดเสียงเหมือนนักวิชาการกฎหมายคุยกับนักวิชาการอาขญาวิทยาได้สมจริง..
จนลุงคนฟังเพลิน เคลิ้ม..
……….
“ท่านเข้าใจผิดแล้ว.. นั่นไม่ใช่หลักการที่ถูกต้อง.. เป็นแค่ความเชื่อของนักสังคมศาสตร์บางคน..
ที่ถูก ก็คือ วัคถุประสงค์การลงโทษ 3 อย่าง คือ แก้แค้นทดแทน.. ข่มขู่ยับยั้ง.. และฟื้นฟูแก้ไขนั้น.. ใช้ได้หมด..
เพียงแต่ศาลต้องเลือกใช้อย่างเหมาะสมกับจำเลยและพฤติการณ์ที่แตกต่างกันไป..
การลงโทษเพื่อแก้ไขฟื้นฟูนั้นดีอยู่.. แต่มักจะเน้นที่ตัวผู้กระทำผิดว่าจะต้องไม่ทำผิดซ้ำเท่านั้น..
ส่วนการลงโทษเพื่อแก้แค้นทดแทนที่อาจจะรุนแรง แต่คำนึงถึงความพอใจของผู้เสียหายและสังคมนั่นอ่ะ.. ยังใช้ได้ตลอดไปนะครับ..
ถ้าเราเลือกใช้โทษที่หลากหลาย ที่สอดรับกับวัตถุประสงค์การลงโทษครบทั้ง 3 ข้อได้.. ก็ยิ่งดี.. จะเป็นประโยชน์ต่อทุกฝ่าย.. ทั้งจำเลย ผู้เสียหาย และสังคม“
…….
คุณลุง ยืนฟังใจจดจ่อ.. แต่คิ้วเริ่มขมวด เพราะรู้เรื่องบ้าง ไม่รู้บ้าง..
…….
“คือ ถ้าเราส่งเด็กไปศูนย์ฝึก.. เขาจะไม่เสียอนาคตหรอครับท่าน.. เขาจะถูกตีตราจากสังคม เหมือนเคยต้องโทษจำคุกมาก่อนมั้ย..”
“ไม่หรอกครับท่าน.. ไม่ตีตราหรอก.. แม้จะกักบริเวณ แต่ศูนย์ฝึกไม่ใช่เรือนจำ.. เขาออกแบบมาลงโทษเด็กเพื่อการฟื้นฟูอยู่แล้ว.. ถ้าจะตีตรา ยังไงก็คงน้อยกว่าระบบเรือนจำนะ..
อีกอย่าง.. แม่ของคนตายเขาก็ต้องการแบบนั้นนะ.. การที่ศาลลงโทษตรงตามความพอใจของผู้เสียหายได้ ก็นับว่าเป็นการเยียวยาจิตใจเขาอีกแบบหนึ่ง..”
………
ลุงยืนข้างรถกระบะ ฟังไอ้หนุ่มบรรยาย.. นิ้วที่หิ้วถุงแกงหนักอึ้ง.. เริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดง.. กางเกงหลุดพุงด้านหลัง จนเห็นเนินถันก้นอันอวบอิ่ม โผล่แผลมออกมา..
……….
“ส่งไปลงโทษ ไปแก้ไขฟื้นฟูเขาในศูนย์ฝึกอบรมสักระยะเถิดครับ.. เด็กเองจะได้เรียนรู้.. สังคมเองก็จะได้เห็น.. รึท่านว่าอย่างไร..
ถ้าท่านเห็นตรงกัน.. ตอนทำแผนฟื้นฟูเด็ก.. อย่าลืมเสนอความเห็นนี้ในที่ประชุมนะครับ..
พิพากษาส่งเด็กไปศูนย์ฝึกเลยสักระยะสั้นๆ.. ก่อนครบกำหนด ถ้าเขาประพฤติดี ค่อยนำออกมาให้เรียนข้างนอกและทำตามแผนคุมประพฤติฟื้นฟูต่อ.. ดีมั้ยครับ..”
……
ลุงฟังจนตาลอย.. จนเด็กหนุ่มต้องกระตุก ผมหงอกของลุงออกมา เส้นหนึ่ง.. ลุงสะดุ้งสุดตัว ฟื้นคืนสติ..
“เออใช่.. ข้าจำได้ล่ะ.. วันนั้น ข้าก็ไปนั่งฟังศาลพิพากษาคดีนี้ด้วย.. แม้จะฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่จำได้ว่า..
ศาลอ่านในคำตัดสินว่า.. แม้ผู้เสียหายกับจำเลยจะตกลงกันได้.. แต่ท่านเห็นว่า เป็นคดีร้ายแรง.. จึงให้ส่งจำเลยไปฝึกอบรมมีกำหนด 1 ปี..”
“ใช่.. ลุงเห็นมั้ยล่ะว่า.. เด็กไปรับโทษที่ศูนย์ฝึก.. พอคนในหมู่บ้านรู้เข้า เขาก็พอใจกัน..
แต่พอครบแค่ 2 เดือน.. ศาลบอกให้มีหนังสือไปสอบถามศูนย์ฝึก ถึงผลการบำบัดฟื้นฟู.. พอเขาตอบมาว่า ดี มีความก้าวหน้า..
ศาลท่านก็แก้คำพิพากษา.. ให้ปล่อยเด็กออกมาเรียนหนังสือตามปกติเลย..
แล้วให้ทำตามเงื่อนไขคุมประพฤติ.. ให้ไปเป็นอาสากู้ชีพ.. ให้ไปช่วยงานโรงเจ.. ให้ไปปลูกป่า.. ให้ช่วยชาวบ้านทำฝายในหมู่บ้าน.. เยอะแยะไปหมด..
ศาลทำอย่างนั้น จริงๆ.. ตามที่แม่คนตายเขาต้องการ.. ตามความต้องการของชาวบ้านด้วย..
เขาทำทุกอย่าง.. ตรงตามที่ผมแอบได้ยินเขากันคุยมาทั้งหมดเลยนะลุง..
เห็นมั้ยลุง.. ข่าววงในของผมอ่ะ ของจริงนะ ไม่ได้โม้.. 55”
“ไอ้ต้อย.. เองนี่.. แอบไปเรียกกฎหมายมาจากไหนวะ.. รู้เยอะจริง..
ยังนี้ใช่มั้ย.. ที่เขาเรียกว่า.. ความยุติธรรมแท้จริง..
ความยุติธรรมที่มีชีวิต.. ที่เป็นไปตามความต้องการของผู้เสียหาย..”
คุณลุงยังอินอยู่กับเรื่องความยุติธรรมกับ 2 โพสต์ก่อน..
เด็กหนุ่ม เหลือบตาลงไปมองนิ้วลุงที่หิ้วถุงกับข้าว รีบบอกว่า..
“แต่ลุงครับ.. ต้อยว่า.. ลุงเลิกคิดเรื่อง ความยุติธรรม เรื่องนอกตัวก่อนนะ..
ต้อยว่า.. ลุงหันมาดูชีวิตลุงก่อนดีมั้ย..
ก่อนอื่น ต้อยว่า.. ลุงเช็ดน้ำลายที่ไหลย้อยลงมาก่อนเลย.. แล้วดึงกางเกงห้อยเห็นก้นขึ้นมาด้วย..
ต้อยว่า.. รีบกลับบ้านนะลุง.. เอากับข้าวไปฝากป้าที่บ้านก่อน..
ไม่งั้น ต้อยคงต้องโทรเรียก 1669 มารับลุง.. “
“อ้าว.. ทำไมวะ.. ไอ้ต้อย ต่ออีกหน่อยสิ.. ข้ากำลังอินอยู่เลย..”
ลุงตัดพ้อ..
“ก็.. นิ้วลุงอ่ะ.. ดูสิ.. เขียวจนดำแล้วลุง.. มันจะไม่แค่นิ้วล็อกนะ แต่มันจะเน่าด้วยลุ้ง.. 55”
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
