การแยกความจนสองแบบ จึงทำให้เห็นถึงข้อดีของความจนที่แม้มีน้อยแต่มีความสุข จนเรียกว่าเป็นความมั่งคั่งที่เป็นธรรมชาติ:
*คนที่กินข้าวไข่เจียวแล้วอิ่มใจ เพราะได้กินกับคนที่รัก
*คนที่เดินเล่นตอนเย็นแล้วรู้สึกพอใจในลมหายใจตัวเอง
*คนที่ไม่ต้องซื้อของใหม่ทุกเทศกาล เพราะของเก่าก็ยังใช้ได้และยังดีอยู่