พอดีได้ฟังพระผู้ใหญ่ พระโกณทัญญะ ท่านเล่าให้ฟังว่า ท่านนั้น ก็มีความเชื่อมั่น ในองค์พระสิทธัตถะ ว่าจะบรรลุธรรมเป็นองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า .เมื่อเจ้าชายสิทธัตถะ ที่นั่งปฏิบัติธรรม กายนิ่ง ดูทุกข์ กิริยาต่าง ในกาย ที่จิตอยากจะรู้ .จนดูว่า กายนี้ไปไม่ได้ เพราะมีอารมณ์อยาก ..ท่านก็หันมาฉันอาหาร ..พระโกณทัญญะ ท่านก็คิดว่า เจ้าชายสิทธัตถะ นั่นเสียสัจจะ ก็ปลีกตัวไป แต่ก็ยังตามดูพระสิทธัตถะ นั่นเป็นราวของจิตที่ยังยึดอารมณ์อยากจะรู้จักทุกข์ ยึดทุกข์อยู่ ..พอจิตไม่ไปยึดทุกข์ ..จิตท่านก็พ้นทุกข์ .
.จนเมื่อพระสิทธัตถะ บรรลุพระอรหันต์สัมมาสัมพุทธเจ้า ท่านก็มาโปรดพระโกณทัญญะ พระพุทธเจ้าท่านตรัส ไม่กี่คำ พระโกณทัญญะ บอกว่า..อาตมา. ก็บรรลุถึงธรรมพระอรหันต์
..ปล..จิตของมนุษย์ปุถุชน ..รู้จักทุกข์จริงหรือ ..เราพูดความทุกข์ ทุกข์ใจ ทุกข์เรื่องนั้นเรื่องนี้ พูดกันได้ ..แต่จิตนั้นก็มัวเมาจมอยู่กับทุกข์ แล้วก็ จิตที่อาศัยกายนั่น ก็จมลึกจนไม่จักจิตของตนเอง..มีแต่่โคลมตมทับถมจิต .ก็ยังไม่รู้จักจิตของตนเอวได้เลย .
..กายที่จิต อาศัย เหมือนภาชนะ ..ที่เราเอาอะไรเก็บใส่ลงไป บรรจุลงไป เอาสิ่งของมากมายใสลงไป .อยากได้สิางนั้นสิ่งนี้ ยึดบรรจุลงไป . หากเรานำภาชนะนี้ มาสร้างบุญกุศล สละปัจจัยที่ยึดมา แบ่งปันไปเป็นทานเป็นบุญ ยิ่งเอาภาชนะนี้ มาปฏิบัติธรรม เราก็มีน้ำดีที่ใสสะอาดใส่บรรจุลงภาชนะนี้ กายก็เบาขึ้น กายเบาจิตเบา ..อารมณ์กรรมต่างๆ ก็เบาบางลงไป.
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
