ในสังคมมีทั้งคนดีและคนไม่ดี ฉันใดก็ฉันนั้น ย่อมมีทั้งคนโง่ และคนฉลาด คนที่ใครๆว่าฉลาด บางครั้งก็อาจเผลอแสดงความโง่ออกมาก็มี คนที่ใครๆหาว่าโง่ บางครั้งกลับแสดงออกถึงความฉลาดอย่างน่าทึ่งก็มาก
ในทุกสังคม จึงไม่มีคนฉลาดล้วน หรือโง่ล้วน เหมือนข้าวขาหมู หากสั่งแต่เนื้อล้วน กินอย่างไรก็ไม่อร่อยเท่าคากิ หรือติดหนัง ไก่ย่างไก่ปิ้งก็พอกัน ติดหนังเท่านั้น ที่อร่อยจริงๆ เลยเอย!
ท่านขงจื้อ ได้สอนวิธีดูคนที่ "ขาดปัญญา" ไม่ได้สอนวิธีดู "คนโง่" ท่านสอนแม่ข้าฯไว้ดังนี้ :
1. คนที่รู้ว่าตัวเองไม่รู้ แต่ทำเป็นว่ารู้ และไม่คิดจะซักถาม นี่ก็อวดฉลาด
2. คนที่ไม่เรียนรู้ แต่คิดว่าตัวเองเก่งแล้ว รู้หมดสิ้นแล้ว นี่ก็อวดฉลาด
3. คนที่มีผู้คอยตักเตือนมาก ปรามมาก แต่ก็หาได้รับฟังไม่ นี่ก็อวดฉลาด
4. คนที่โกรธง่ายและควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่ได้ นี่ก็อาจฉลวด เอ้ย! อวดฉลาด
5. คนที่เลือกคบคนผิด นี่ก็วิปลาส เอ้ย! อวดฉลาดอีกเหมือนกัน
แต่พระพุทธเจ้าบอกว่า
พวกเราล้วนโง่ด้วยกันทั้งหมดทั้งสิ้น
โง่ ฉลาด ต่างก็นิยามกันเอาเอง
................
แต่พระอาจารย์พยอมฯ บอกว่า
โกรธคือโง่ โมโหคือบ้า
ไม่โกรธดีกว่า จะได้ไม่บ้าและไม่โง่
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
