#เด็กหญิงต้นข้าว ep 40
วันรายงานตัวเป็นนักศึกษาและเข้าพักในหอพักของมหาวิทยาลัย ต้นข้าวเตรียมข้าวของมาเฉพาะที่จำเป็น มีเอามามากคือหนังสือเกี่ยวกับการแพทย์ที่ นทีส่งมาให้จากต่างประเทศ
”ต้นข้าวทำไมเอาของใช้มานิดเดียว แต่ขนหนังสือต่างประเทศมาแยะมาก ที่นี่เขาต้องใช้หรือ“
”เป็นหนังสือทั่วไปเกี่ยวการแพทย์ ที่หนูกะเอาไว้อ่านเสริมความรู้เองจ๊ะ“
”ใครส่งมาให้เราหรือ แม่เห็นส่งมาหลายครั้งแล้ว“
”คุณลุงและพี่เอกส่งมาให้จ๊ะ คุณลุงบอกว่าเป็นหนังสือของต่างประเทศ“
”เก็บรักษาไว้ให้ดี ๆ ให้สมกับที่คุณทวีและเอก เขาไปหามาให้“
”พ่อ ทำไมเขาช่างหามาให้ต้นข้าวแยะจังท่าทางแกอยากได้ต้นข้าวไปเป็นลูก เห็นแกเคยขอกับพ่อหลายครั้งแล้ว“
”ข้าให้ไปไม่ได้หรอก ข้าก็มีหลานสาวคนเดียวเลี้ยงมาแต่เล็ก เป็นแกจะยอมให้ไปไหม“
”ฉันก็ไม่ให้เช่นกัน“
”ปู่ หนูไม่ไปอยู่กับใครหรอก นอกจากอยู่กับปู่นี่แหละ“
”ตอนนี้ ต้นข้าวยังเรียนหนังสือ ก็ต้องอยู่บ้านของเรา ไว้เราโตขึ้นมีครอบครัวค่อยว่ากัน”
“สายมันใช่เรื่องที่ควรเอามาพูดตอนนี้ไหม ต้นข้าวเขาอยู่ในวัยเรียน ยังไม่ควรพูดชี้นำในทางนี้”
“ปู่จ๋าหนูมาเรียนหนังสือ หนูจะตั้งใจเรียน เมื่อจบเป็นหมอแล้ว หนูจะได้ดูแลรักษาปู่เอง”
“เลิกคุยได้แล้ว ต้นข้าวรู้หรือยังว่าได้พักที่หอหลังไหน ”
“เขาจดเลขห้องมาให้แล้ว ในห้องอยู่กันสองคน”
“พ่อเขาคิดค่าเช่าแพงไหม”
“ไม่แพงหรอก ถ้าไปเช่าที่อื่นคงแพง พอสมควร ไปดูห้องพักกัน สายแกก็ช่วยลูกจัดของด้วย เสร็จแล้วจะได้ออกไปหาของกินกัน ออกมาแต่มืด ข้าชักหิวแล้ว“
”ปู่ เราไปกินกันก่อนดีกว่า หนูว่าทุกคนน่าจะหิวกันแล้ว“
หลังกินข้าวกลางวันเสร็จทุกคนกลับมาที่หอพัก ในห้องจัดเตียงนอนให้อยู่กันสามคน เตียงล่างมีคนจองไปหมด ต้นข้าวจึงไ-ด้เตียงบน แม่สายนั่งบ่นที่ต้นข้าวต้องปีนไปนอนชั้นบน
"แม่ไม่ต้องเป็นห่วง หนูนอนได้ ดีเสียอีกไม่มีใครกวน ไม่ต้องยุ่งกับใคร พ่อหาซื้อโป๊ะไฟให้หนูอันหนึ่งได้ไหม เดินปลั๊กให้หนูไว้เสียบไฟอ่านหนังสือตอนกลางคืน คุณลุงส่งหนังสือมาให้อ่านหลายเล่ม หนูพออ่านได้ คำยาก ๆ ก็เปิดดิกหาคำแปลเอา"
ปู่เสมลูบหัวหลานสาว ส่งเงินให้ไว้จำนวนหนึ่ง
"ต้นข้าวเก็บเงินไว้ดี ๆ เผื่อต้องใช้ซื้ออะไรที่ขาด หรือซื้อของกิน"
"ปู่ให้หนูตั้งหลายร้อย มันแยะไปจ๊ะ"
"เอาเก็บไว้ ช่วงแรก ๆ คงไม่ได้กลับบ้าน พกเงินเอาไว้จะได้อุ่นใจ ถ้าไม่พอก็โทรเลขไปบอก ปู่จะโอนเงินมาให้ ไปรษณีย์อยู่ตรงไหนเราไปสำรวจดู คงต้องไปใช้กันบ่อย ๆ
"บ่ายมากแล้ว ปู่กลับไปก่อน เราตั้งใจเรียนอย่าเกเรเข้าใจไหม"
ต้นข้าวกอดปู่เสมน้ำตาคลอเบ้า
"โตแล้วอย่าขี้แย อีกไม่นานก็คงได้กลับบ้าน แรก ๆ ปู่จะให้สมมารับ ต่อไปเราต้องหัดนั่งรถเมล์กลับไปเอง เข้าใจไหม"
ต้นข้าวยืนมองทุกคนขึ้นรถจากไป ก็เดินกลับเข้าห้องพักนั่งเหงา ๆ อยู่คนเดียวในห้อง
เวลาผ่านไปเป็นเดือน มีเสียงประกาศเรียกชื่อ สิรีธร ต้นข้าวดีใจวิ่งออกไปหาด้วยคิดว่าเป็นคนที่บ้านนามาเยี่ยม เมื่อออกมาถึงที่พักเยี่ยมญาติ กลับกลายเป็น ทวีมากับหญิงสาวที่ยืนหันหลัง
" ต้นข้าวเป็นอย่างไรบ้าง ลุงพาคนมาหา ดูซิจำกันได้ไหม"
ต้นข้าวยินมองหญิงสาวที่หันหลังอยู่ มองอยู่นาน
"ใครคะหนูจำไม่ได้"
"เราเดินมาดูซิว่าคือใคร"
"กอหญ้า...!!!!"
สองคนโผเข้ากอดกันแน่น
"ต้นข้าว จำเราไม่ได้หรือ"
"มองด้านหลังจำไม่ได้ เธอตัวสูงมาก เกือบเท่าคุณลุง หน้าไปทางฝรั่งเหมือนที่พี่เอกเคยบอก"
"เราคิดถึงต้นข้าวมากเลย ได้แต่คุยกันทางจดหมายไม่เคยเจอกันเลย ฉันขอให้พ่อพามาหาเธอ มาลา ฉันจะไปอยู่อเมริกากับแม่ เขาไม่สบายมาก ฉันเลยขอพ่อไปอเมริกาแล้วไปเรียนที่นั่นเลย"
"กอหญ้าไปแล้วจะกลับมาไทยอีกไหม"
"เราก็ยังไม่รู้เลย ว่าจะเป็นเช่นใด"
"กอหญ้าเดินทางไปคนเดียวหรือ"
"พ่อไปส่ง แล้วพ่อจะเลยไปเยี่ยมพี่เอกด้วย เราอยู่กันคนรัฐ ของพี่เอกไปอยู่ทางเหนือสุด ต้องนั่งเครื่องบินไป"
"ต้นข้าวจะฝากอะไรไปให้พี่เขาไหม ลุงจะไปอยู่กับเอกระยะหนึ่ง"
"หนูไม่มีอะไรฝากไปหรอกค่ะ ฝากคุณลุงไปขอบคุณแทนหนูด้วยที่พี่เอกส่งหนังสือส่งมาให้ค่ะ"
"เราสองคนไม่ได้พบกันนานแล้วอยู่คุยกันนาน ๆ ก็ได้ เพราะไม่กี่วันกอหญ้าก็จะต้องเดินทางแล้ว ลุงจะเข้าไปกระทรวง กอหญ้าอยู่คุยกันนะ บ่าย ๆ พ่อมารับ"
ธ กฤตยา
2568
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
