ช่วงที่รู้สึกอยู่คนเดียว… คือช่วงที่เราได้รู้ความจริงของชีวิตมากที่สุด
เคยไหม… ตอนที่ต้องอยู่คนเดียว แล้วตั้งคำถามกับตัวเองว่า เราจะอยู่รอดจริงๆ ไหม
ฉันเองก็เคยมีความคิดบ้าๆ ว่า ถ้าอยู่คนเดียว ฉันอาจจะตายก็ได้
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงคิดแบบนั้น
แค่รู้สึกว่าการอยู่ลำพังมันขัดกับธรรมชาติของมนุษย์
และฉันเชื่อว่าหลายคนก็คงเคยรู้สึกคล้ายกัน
ตอนอายุ 14 ฉันคิดว่าตัวเองโตพอแล้ว
มีปากเสียงกับแม่เล็กน้อย แต่ความรู้สึกตอนนั้นมันไม่เหมือนเดิม
ฉันไม่อยากถูกควบคุมอีกต่อไป
เลยตัดสินใจออกไปอยู่คนเดียว
ช่วงแรกมันก็ไม่แย่เท่าไหร่ ทำอะไรก็ได้ตามใจ
แต่ไม่นาน ฉันเริ่มรู้สึกเหมือนตัวเองจะบ้า
ไม่เคยเจอความรู้สึกนี้มาก่อน
เหมือนเราได้เห็น “ความจริงของชีวิต” หลายอย่าง
แต่กลับรับมันไม่ค่อยได้
พออยู่คนเดียวครบหนึ่งปี ฉันเริ่มเข้าใจกับความโดดเดี่ยวมากขึ้น
มันไม่ได้เลวร้ายอย่างที่คิด
บางวันก็เหงา บางวันก็ซึม
แต่สิ่งที่ดีที่สุด คือฉันได้ฟังเสียงของตัวเองจริงๆ
ได้เห็นมุมความจริงที่เวลาอยู่กับคนอื่น ฉันไม่เคยเห็นเลย
เพราะตอนเรามีผู้คนรอบตัว ความเห็นของเขามักชักจูงเรา
จนเราคิดว่านั่นคือ “ความจริงทั้งหมด”
แต่จริงๆ มันเป็นเพียงแค่บางส่วนเท่านั้น
หลังจากนั้น ฉันเริ่มให้ค่ากับช่วงเวลาที่ได้อยู่ลำพังมากขึ้น
มันทำให้ฉันคิดอย่างรอบคอบขึ้น
มีมุมมองที่มาจากตัวเองจริงๆ
และความคิดที่ว่า “อยู่คนเดียวอาจตาย” ก็หายไปทันที
เพราะฉันเห็นแล้วว่า โลกนี้ไม่ได้สวยงามไปทุกด้าน
และเราไม่ควรเชื่อในภาพแบบที่อยากให้มันเป็น
แต่ควรมองความจริงตามสิ่งที่มันเป็น
สุดท้าย ฉันอยากให้ทุกคนมีช่วงเวลาอยู่คนเดียวบ้าง
ไม่ต้องกลัว ไม่ได้อ้างว้างอย่างที่คิด
แต่กลับทำให้เราเห็นมุมลึกๆ ของชีวิต ที่เราไม่เคยมองมาก่อน
มุมที่ทำให้เราต้องถามตัวเองว่า
“มันมีแบบนี้ด้วยเหรอ?”
การไม่ชอบเข้าสังคม ไม่ใช่เรื่องผิดเลย
บางทีคุณอาจแค่รู้สึกถึงความวุ่นวายของการที่มีคนในชีวิตมากเกินไป
จนมันรบกวนความคิดและความสงบของคุณเอง
ฉันเองก็เป็นแบบนั้นเหมือนกัน
แล้วคุณล่ะ…
เคยอยู่คนเดียวเพื่อเห็นความจริงของชีวิตหรือยัง?
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
