ถ้าไม่เชื่อในสิ่งที่เราทำ ก็ขออย่าขย้ำทำลายขวัญ อย่าทำร้ายด้วยผรุสวาทที่ฟาดฟัน อย่าเหยียดฝันของใครแม้ไม่ชม ถ้าจะคบเพราะมารยาท ก็ขอบั่นพิสวาทอันฝาดขม อย่าแสร้งเป็นเช่นมิตรบิดเบือนปม ให้ไมตรีระทมเถิดกัล

ลมหายใจคือลางว่ายังอยู่ การต่อสู้กู้ใจไม่เคยสาย ทางชีวิตทิศส่งลงบั้นปลาย อาจผันกลายเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน แม้ตัวแปรภายนอกที่หลอกล่อ เป็นตัวก่อแรงใจให้หน่ายถอน อุปสรรคดักลวงบ่วงนิวรณ์ ให้มานโรยโหยอ่อนหรือ

ขืนใจท้อนั่งเศร้าก็เท่านั้น หัวใจมันตรอมตรมถูกข่มเหง มีสิ่งร้ายรุมอัดยัดละเลง คนจะเก่งเบ่งได้ถึงไหนกัน มัวคิดถึงวันเก่าก็เศร้าหนัก ชีวิตคนเรามักจักแสนสั้น มองเวลาที่เหลือเผื่อถึงวัน แม้ทำหลากสิ่งอันนั

ลมหายใจคือลางว่ายังอยู่ การต่อสู้กู้ใจไม่เคยสาย ทางชีวิตทิศบ่งลงบั้นปลาย อาจผันกลายเปลี่ยนแปรไม่แน่นอน แม้ตัวแปรภายนอกที่หลอกล่อ เป็นตัวก่อแรงใจให้หน่ายถอน อุปสรรคดักลวงบ่วงนิวรณ์ ให้มานโรยโหยอ่อนหรือ

จะชังกันถึงไหนใจมนุษย์ ฤาต้องหยุดหายใจให้อาสัญ จึงจะลาเลือนลบแล้วจบกัน เพียงจาบัลย์ระหว่างยังมีปราณ จะจบสิ้นจริงจังหลังมอดม้วย เกรงจะป่วยระหว่างทางที่ผ่าน หากชีวิตยังอยู่สู้อีกนาน ทรมาณก็กุมรุมวิญญาณ์

"ไม่มีเวลาท้อ" ช่วงแห่งกาลผันรอบตอบทุกสิ่ง ใครช่วงชิงหรือฉุดให้หลุดหนี การเวียนว่ายเวลารอบธานี ทุกนาทีก้าวไวไม่หยุดเดิน

"ล้าเหลือเกิน" จากจุดเดิมเริ่มต้นค้นความหมาย ขีดเส้นตายท้ายสุดจุดปลายฝัน มีภูมิใจไว้คอยร้อยกำนัล เป็นรางวัลนักล่าท้าชิงชัย

ฝันดีนะ..ที่รัก เธอเหนื่อยจังที่รักเธอพักบ้าง ฉันจะอยู่เคียงข้างมิห่างหาย ดูเธอสิ! อ่อนล้าระทมกาย บอบช้ำสายฤดีแทบปริพัง