3 ก.ค. 2022 เวลา 14:37
“เราไม่ชอบที่เมื่อก่อน ทั้งที่บ้านและที่โรงเรียนทำให้รู้สึกว่าการผอมไม่ใช่เรื่องดี เขาพยายามหาอาหารเสริมมาให้ พาไปหาหมอ เวลาไปไหนกับพ่อแม่ จะเจอคนอื่นบอกว่า เลี้ยงลูกยังไง ทำไมลูกผอมจัง ทำให้รู้สึกว่าการผอมคือการไม่โอเค เพราะคนอื่นรู้สึกว่าเราไม่แข็งแรง เราดูป่วย ทั้งๆ ที่เราไม่เคยป่วยเลย ไม่เคยต้องเข้าโรงพยาบาล เป็นเด็กปกติ แต่ที่บ้านทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่แข็งแรง ประคบประหงม ไม่ค่อยอยากให้เราทำนู่นทำนี่ เพราะว่าเราอ่อนแอ แต่จริงๆ แล้วเราไม่ได้เป็นแบบนั้น
“และด้วยความที่ผอมมาก ครูให้เราชั่งน้ำหนักแล้วส่งจดหมายบอกผู้ปกครองเราว่า ลูกคุณน้ำหนักไม่ได้มาตรฐานนะ โรงเรียนจะจัดมื้ออาหารเสริมให้เพื่อให้เด็กมีโภชนาการเท่าเด็กปกติ เขาก็จะให้เรากินนมบ้าง กินแซนด์วิชบ้าง แต่ตอนนั้นเรารู้สึกแปลกแยกมาก ไม่ชอบเลย เวลาประชาสัมพันธ์ประกาศว่าตอนนี้เวลา 11 นาฬิกา เด็กที่ต้องรับอาหารเสริมให้มาพร้อมกันที่โรงเรานั่งเรียนอยู่ก็ต้องลุกออกไปกลางคัน เพื่อไปรับอาหารเสริมกับกลุ่มเด็กที่เหมือนๆ เรา
บางคนเป็นเด็กผู้ชายตัวเล็ก บางคนเป็นเด็กผอมมากเหมือนเรา แล้วเพื่อนในห้องจะแซวว่า ลุกไปเลย เขาเรียกแล้ว เอาราดหน้ามาฝากด้วยนะ ซึ่งเรารู้สึกว่าไม่โอเค เราอาย ไม่ชอบ รู้สึกเป็นตัวตลกของเพื่อน จนเราบอกแม่ว่าเราไม่อยากไปโรงเรียน เราไม่อยากโดนเรียก แต่แม่ก็บอกว่าดีจะตาย ได้กินเยอะกว่าคนอื่นนะ
“พอครบเดือน ครูก็จะเรียกไปชั่งน้ำหนักใหม่ ว่าน้ำหนักเราโอเคขึ้นยัง อาหารเสริมช่วยเราได้มากน้อยแค่ไหน ซึ่งน้ำหนักเราก็ไม่ได้กระเตื้อง ก็เลยพยายามเอาดิกชันนารียัดกระเป๋ากระโปรงเพื่อไปชั่งน้ำหนัก แต่ก็ไม่ช่วยอะไร (หัวเราะ) ก็ต้องอยู่ในโปรแกรมนี้ตั้งแต่ป. 1 จนถึง ป. 5
“ที่ตลกคือทุกคนที่เราเจอกันตอนกินอาหารเสริมก็ยังอยู่กันเหมือนเดิม ทุกคนไม่ได้เปลี่ยนแปลงเลย (หัวเราะ) ตอนที่ต้องกินอาหารเสริม เราก็นั่งยิ้มเจื่อนๆ คุยกันว่าแม่มารับกี่โมงบ้าง คุยปรับทุกข์อะไรกันไป ทุกคนก็ถืออาหารไปอย่างนั้น ไม่ได้กินด้วยซ้ำ บางวันเราก็เอาข้าวเหนียวที่เขาให้กินใส่กระเป๋าไว้จนถึงบ้าน คือเขาให้เรานั่งอยู่ตรงนั้นเราก็นั่ง ครูมีหน้าที่เอามาให้เรากินเสร็จแล้วก็ไป ไม่ได้มาดูว่าเรากินหรือเปล่า ทำไมเราไม่กินกัน เหมือนเด็กๆ ก็ทำไปอย่างนั้น ครูก็ทำไปอย่างนั้น มันเลยไม่ได้ช่วยอะไร
“เราเข้าใจที่ผู้ใหญ่เป็นห่วงนะ แต่เขาไม่เคยฟังเราจริงๆ ที่บ้านเป็นครอบครัวใหญ่ มีผู้ใหญ่ มีคนแก่อยู่เยอะ มันเลยไม่มีอาหารสำหรับเด็กขนาดนั้น มีปลาราดพริก มีผัดดอกไม้กวาดใส่ตับ อะไรแบบนี้ เราไม่เอนจอยเลย เพราะเราชอบกินอาหารเดิมๆ ที่เราชอบเท่านั้น ก็กลายเป็นเด็กกินยาก
พ่อกับแม่ก็ไปซื้อน้ำมันตับปลาให้เรากินก่อนกินข้าว ก็ยิ่งทำให้เราไม่อยากกินข้าวเข้าไปอีก เพราะรู้สึกว่าก่อนจะได้กินข้าว ต้องถูกป้อนน้ำมันตับปลาก่อน การกินเป็นเรื่องบั่นทอนเรา ทั้งเพื่อนล้อเป็นตัวตลกที่โรงเรียน อาหารเสริมที่ที่บ้านยัดเยียด
“เรารู้สึกแย่ที่ผอมมากตอนเด็ก แต่พอโตมา เพื่อนๆ กลับมาบอกว่ากูอยากผอมแบบมึงบ้าง อิจฉาที่เรากินยังไงก็ไม่อ้วน คือเราเพิ่งเข้าใจว่าไม่มีใครพึงพอใจในสิ่งที่เราเป็นทั้งหมดหรอก คนอ้วนก็อยากผอม คนผอมก็อยากอ้วน แต่สุดท้ายคือไม่มีใครอยากได้ยินคำจำกัดความเกี่ยวกับรูปร่างของเราหรอก
“นอกจากเรื่องสุขภาพ เรื่องโภชนาการนะ ถ้าเราแข็งแรงดี เราอยากให้ทุกคนเข้าใจว่า ฉันผอมก็ดูดีได้ หรือฉันจะอ้วนฉันก็ดูดีได้ รู้สึกมั่นใจในตัวเองกันดีกว่า”
#iliU #FOODFORGOOD
#love #bodyshaming #sameshamebutdifferent #ถาดหลุมที่ไม่รักแต่คิดถึง #mybooschoolmeal
โฆษณา