13 เม.ย. เวลา 08:39 • ปรัชญา

ชายเก็บขยะ

ชายหนุ่มผู้หนึ่งมีอาชีพหลักคือเป็นพนักงานเก็บขยะตามรถบรรทุกของเทศบาลแห่งหนึ่ง เวลาในการเริ่มงานของเขาคือตั้งแต่เที่ยงคืนไปจนถึง 6 โมงเช้า ชายหนุ่มมีความสุขในอาชีพของตน เขาทำมาเนินนานหลายปีแล้ว
.
อยู่มาวันหนึ่ง ณ ช่วงเวลาตี 2 ชายหนุ่มได้เดินเก็บขยะอยู่บริเวณร้านเหล้า มีกลุ่มเพื่อน ๆ ของเขาได้ดื่มกินสังสรรค์กันอย่างสนุกสนาน เหล่าบรรดาพ้องเพื่อนของชายหนุ่มแต่ละคนล้วนมีฐานะค่อนข้างดี มีรถยนต์สปอร์ตที่โก้หรูไว้ขับแทบทุกคน
ทุกคนในวงเหล้าต่างพากันจดจำชายหนุ่มได้เป็นอย่างดี จึงพากันตะโกนร้องเรียกให้ชายหนุ่มมานั่งดื่มกินด้วยกัน เพื่อพูดคุยพบปะกันระหว่างพ้องเพื่อน เมื่อชายหนุ่มเห็นก็รู้สึกดีอกดีใจเป็นอย่างมาก ได้เดินเข้าไปพบปะกับเพื่อน ๆ ของเขาก่อนจะกล่าวขึ้นมาว่า
.
"เราดีใจมาก ๆ ที่ได้พบเจอเพื่อน ๆ ทุกคน บัดนี้เรายังอยู่ในช่วงเวลาของปฏิบัติงานจึงต้องขอโทษพ้องเพื่อนจริง ๆ ที่ไม่สามารถร่วมดื่มรื่นเริงในช่วงเวลานี้ได้"
พ้องเพื่อนของชายหนุ่มเมื่อได้ฟังด้วยจึงได้สบถด้วยถ้อยคำที่โกรธเคืองออกไปว่า "เเค่เรียกดื่มนิดดื่มหน่อยทำมาเป็นเรื่องมาก หัดดูสารรูปของตนเองสะบ้าง สกปรกขนาดนี้ใครจะกล้าคบหาด้วย เชิญออกไปเลยที่นี่เราไม่ต้อนรับ"
.
ชายหนุ่มเมื่อได้ฟังก็ไม่รู้สึกโกรธเคืองหรืออยากโต้ตอบแต่อย่างใด ก่อนจะร่ำลา ชายหนุ่มได้กล่าวขอโทษอีกครั้งที่ไม่สามารถอยู่กินดื่มกับเหล่าพ้องเพื่อนได้ ขณะที่ชายหนุ่มกำลังเดินทางกลับ เขานั่งอยู่บนรถระหว่างทาง เจ้ารถบรรทุกขนขยะได้เอ่ยปากถามชายหนุ่มไปว่า
"ท่านทำงานอยู่กับรถที่เต็มไปด้วยสิ่งปฏิกูลเหม็นเน่ามาหลายปี เหตุใดท่านจึงไม่แสวงหาสิ่งที่ทำให้ท่านมีชื่อเสียง มีเงินทอง มีความสุขดังที่ใครหลาย ๆ คนเขาอยากมีกัน"
.
ชายหนุ่มได้ฟังก็ได้หัวเราะอย่างรื่นรมย์ก่อนจะกล่าวขึ้นมาว่า
"ทุกอาชีพก็เปรียบเสมือนครูที่สอนให้เราได้เรียนรู้ก้าวผ่านอุปสรรคจากสังคมอันหลากหลายจนกลายมาเป็นประสบการณ์ จนถึงทุกวันนี้ เฉกเช่นดังอาชีพเก็บขยะที่เราเป็นอยู่ สอนให้เราขัดเกลาจิตใจของตนเองเเละยังตระหนักให้รู้ว่า
สังคมที่วุ่นวายเพราะจิตใจคนเรานั้นหลงเสื่อมไปตามอำนาจของกิเลสตัณหา จนเกิดความชะล่าใจในการแยกแยะสิ่งผิดชอบชั่วดี มักปล่อยผ่านกับความผิดเพียงเล็กน้อย จนสะสมกลายเป็นนิสัย บางครั้งก็หาผลประโยชน์จากความจริงใจของผู้อื่น บางครั้งก็เกลียดชังอิจฉาว่าร้ายแบ่งแยกหมู่คณะไปตามอารมณ์ของตน หล่อหลอมจนเกิดเป็นสิ่งปฏิกูลเน่าเสียจนกลายมาเป็นขยะของสังคม
โลกบ้างครั้งก็เปรียบดังกองขยะที่มนุษย์เรานั้นสร้างขึ้นเต็มไปด้วยกลิ่นโสมม ดั่งมายาลวงหลอกคนที่จิตใจต่ำช้าก็คือขยะเสีย คนที่นิสัยจิตใจดีก็คือขยะที่ทรงคุณค่า เพราะเราต้องพบเจอวนเวียนอยู่กับสิ่งเหล่านี้ในโลก ฉะนั้นเราจึงควรฝึกจิตใจของเราให้มีความอุเบกขา มีใจที่เป็นกลาง มีสติแยกแยะนำสิ่งที่ไม่ดีต่อจิตใจเอามารไซเคิลให้ใจของเราคลายความทุกข์
เฉกเช่นรถบรรทุกขนขยะที่รู้ตัวตนรู้หน้าที่เเม้เกิดมาหรืออยู่ในที่สภาพแวดล้อมที่ไม่เพรียบพร้อมเหมือนดังใคร ๆ เเต่พอใจในสิ่งที่เป็นให้กำลังใจแก่ตนเอง อดทนเเละก้าวต่อไป ไม่สร้างความเดือนร้อนให้แก่สังคม
ถึงบางครั้งต้องพบเจอเเละแบกรับความเหลื่อมล้ำสิ่งที่เน่าเสียจากผลกระทบของสังคม แต่ก็ยังยิ้มได้เพราะจิตที่ฝึกดีเเล้วย่อมปล่ายวางแยกแยะจากการแบกรับในสิ่งต่าง ๆ ให้เป็นสุขแก่ชีวิต
.
คนขับรถบรรทุก เมื่อได้ฟังก็อิ่มเอิบอย่างกระจ่างใจ เขายิ่งนับถือในตัวของชายหนุ่มมากขึ้นไปอีก เพราะเนื่องจากหลายเดือนก่อน ชายหนุ่มถูกหวยรางวัลที่หนึ่ง ได้เงินมาหลายล้านบาท แต่เขากลับนำเงินบางส่วนไปบริจาคให้สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า และยังคงใช้ชีวิตตามปกติ ไม่สุรุ่ยสุร่าย แม้บัดนี้ เขาจะกลายเป็นมหาเศรษฐีแล้วก็ตาม
ระหว่างทาง คนขับรถบรรทุกได้แต่นึกภายในใจว่า เป็นแบบนี้เองหนอ คนผู้ซึ่งฝึกใจมาดีแล้ว เขาจะไม่โอ้อวดสิ่งใด ไม่ว่าจะความมั่งมี หรือแม้แต่ความดีของตนเอง เขาจะใช้ชีวิตบนความดีอย่างมีสติ ด้วยความไม่ประมาทฉะนี้แล.
.
Author: Never Give Up
โฆษณา