25 เม.ย. เวลา 14:44 • ความคิดเห็น

“อย่าคิดว่าความเห็นยิ่งเยอะยิ่งดี มีความเห็นโดยไม่มีความรู้ยิ่งเละ!”

เหตุการณ์ที่เราอาจเคยเจอในที่ประชุม
คือหัวหน้ากระตุ้นให้ลูกน้องทุกคนออกความเห็น
‘ขอไอเดียกันหน่อย’, ‘แสดงความเห็นกันออกมา’
ถามว่ามันได้ผลดีไหมครับ?
ต้องตอบว่ามันมีทั้งที่ได้ผลดีและไม่ดีนะครับ
เพราะความเห็นที่ดี อยู่ที่มีความรู้เรื่องนั้นเท่าไหร่
ก็คือถ้ารู้เรื่องนั้นดี ความเห็นก็มีประโยชน์
แต่ถ้าไม่รู้เรื่องนั้นเลย ความเห็นก็ไร้ประโยชน์
ยก ต.ย.เช่น บริษัทประชุมแก้ปัญหาส่งของผิด
ถ้านาย A มีความรู้ในปัญหานั้น รวมถึงรู้โฟลว์งานที่เกี่ยวข้อง
เช่น เอกสารการขาย, การจัดของ, การแบ่งเส้นวิ่งส่งของ
นาย A ควรมีความเห็น เพราะน่าจะช่วยแก้ปัญหาได้
กลับกัน นาย B ไม่มีความรู้อะไรเกี่ยวกับงานนั้นๆเลย
หากมีความเห็น นอกจากจะไม่เป็นประโยชน์แล้ว
ยังอาจสร้างความหงุดหงิด เสียเวลา น่ารำคาญได้อีกด้วย
สรุปคือนาย B ถ้าไม่รู้ก็นั่งเงียบๆไปยังจะดีซะกว่า
ดังนั้น การกระตุ้นให้มีความเห็นกันพร่ำเพรื่อจึงไม่เข้าท่า
หัวหน้าควรแยกแยะ เรื่องไหนใครรู้ก็ขอความเห็นคนนั้น
ถ้าเรื่องง่ายๆ รู้ทุกคน ขอความเห็นได้ทุกคน
ถ้าเรื่องยากขึ้น รู้บางคน ก็ขอความเห็นแค่บางคน
ถ้าเรื่องยากมาก ไม่มีใครรู้ หัวหน้าตัดสินใจไปเลยครับ!
ดังนั้น ย้อนกลับไปที่ห้องประชุม แบ่งได้เป็น 4 กรณี
1.คนรู้ แล้วมีความเห็น: ดีแล้ว
2.คนไม่รู้ เลยไม่มีความเห็น: ดีแล้ว
3.คนรู้ แล้วไม่มีความคิดเห็น: ต้องแก้ไข
4.คนไม่รู้ ดันมีความคิดเห็น: ต้องแก้ไข
แบ่งอย่างนี้ หัวหน้าจะได้จี้ด่าได้ถูกคนครับ
สอดคล้องที่เคยคุยไปหัวข้อ “บอกได้ไงว่าเราเท่าเทียมกัน! พ่อเคยอายุ 20 แล้ว ลูกล่ะเคย 40 ยัง?” --> https://www.blockdit.com/posts/64d22bdf10cf2de54c035375
เน้นคุณภาพ อย่าเน้นปริมาณ
ความเห็นดีๆมีไม่ต้องเยอะก็เวิร์คครับ
โฆษณา