ประเมินผล
การให้เด็กไปอยู่ที่ไหนสักที่ สิ่งที่ต้องประเมินคือความสุขของเด็กๆ..... พูดคุยและยอมรับกันอย่างซื่อสัตย์
คนเป็นแม่ก็ต้องสัมภาษณ์ลูกๆ
คนเป็นป้าต้องเปิดใจรับฟัง
เขาบอกแม่ว่า สนิทกับป้านะ ป้าเหมือนแม่เลย มีอะไรกล้าเล่า กล้าเป็นตัวเอง กล้าบอกความรู้สึก
1.บอกข้อดีขอการไปอยู่บ้านย่ามาซิ สักคนละห้าข้อ
-ได้เล่นสนุก
-ได้หนังสือใหม่
-ได้เพื่อน
-ได้ไปเที่ยว
-ได้กินขนมอร่อยๆ
2.อยู่กับใครสนุกหรือมีความสุขที่สุด
-อยู่กับย่าระเบียบเยอะ ย่าห้ามนั้นนี่ แต่เด็กไม่ได้รู้สึกแย่หรือรำคาญ
-อยู่กับอาอาพาเที่ยว พากินของที่ป้าไม่ให้กิน และเอาหลานไปฝากเนื้อฝากตัวกับหมาของตัวเอง
-อยู่กับป้าสนุกที่สุดเลย.....
อ้าว ทำไมละ แม่ถามอย่างสงสัย
ป้าชวนเล่นทั้งวันเลย เล่นสนุกทุกวัน หาอะไรให้เล่นให้ทำตลอด สนุกมากๆ ไม่เบื่อ (รู้ไหมว่าป้าเธอเหนื่อยมาก กับการพาเธอเล่นกันทั้งวัน 😭)
3.ทำไมยอมฉีดวัคซีน แม่จะพาไปฉีดไม่ยอมไป แล้วทำไมป้าฉีดได้คนละสองเข็ม
-ป้าดุ..... ฉันน่ากลัวกว่าเข็มและวัคซีน
4.บอกข้อเสียหรือเรื่องไม่ดีกับการไปอยู่บ้านย่า มีไหม
- คิดถึงแม่ คิดถึงแม่ คิดถึงแม่กับพ่อทุกวันเลย
5.อยากไปอีกไหม
-อยากกกกกกกกก.....
เรื่องเขาร้องไห้คิดถึงแม่ ป้าจะบอกเสมอว่า ถ้าไม่ไหว คิดถึงมาก อยู่แล้วไม่มีความสุขบอกป้า ป้าจะพากลับบ้านไม่ต้องกลัว ไม่มีความสุขไม่ต้องทนอยู่ สักพักเสียงร้องไห้ก็จะเงียบไป ไม่มีการร้องขอกลับบ้านในเวลาร้องไห้เพราะคิดถึง เวลาคิดถึงบ้านคะแนนอยากอยู่จะเหลือน้อย เวลาสนุกคะแนนอยากกลับจะมีนิดเดียว.... คะแนนอยากกลับเยอะๆ มีแค่วันละครั้งตอนค่ำๆ ที่เหลือคะแนนสนุกทั้งวัน
หลังผ่านไปสองสัปดาห์ ไม่มีเสียงร้องไห้้อีก
มีแค่คำถามว่า
ป้าวันนี้วันที่เท่าไหร่แล้ว อีกกี่วันจะได้กลับบ้าน
สรุป ปิดเทอมหน้าเจอกันใหม่...
สถานะป้าเลี้ยงเดี่ยว
เรื่องราวเหล่านี้ ใช้เวลาสร้างมาตลอดชีวิตเด็กสองคน ไม่อาจสร้างได้ในเวลาหกสัปดาห์ที่อยู่ด้วยกัน
การเพาะบ่ม bonding และ attachment ไว้ยาวนานเมื่อปัจจัยอื่นๆพร้อมได้ใช้ชีวิตร่วมกัน อุ้ม กอด บอกรัก สุขด้วยกัน ทุกข์ด้วยกัน ความไว้ใจ ความเป็นพื้นที่ปลอดภัยก็เกิด
การดูแลเด็ก ดูแลชีวิตใครสักคนเป็นโปรเจ็คใหญ่
คนเป็นป้าเตรียมตัวตั้งแต่วันที่เขาเกิด ทำอะไรหลายอย่างแบบที่หลายคนไม่เข้าใจ โชคดีที่แม่เขารับฟังการสื่อสารของเรา แม้ช่วงแรกจะไม่เข้าใจ คนเพิ่งเป็นแม่ครั้งแรกในชีวิต กับป้าที่ไม่เคยเป็นแม่ใครเลย แต่อยู่กับเด็ก กับแม่คนมาอย่างมากมายหลากหลายมาตลอดชีวิตการทำงาน
หวังผลค่ะ...
เราลงทุนอะไรสักอย่างต้องหวังผล... ใช้ทรัพยากรไม่น้อย ทรัพยากรที่มีค่าที่สุดคือใช้เวลาที่ดีร่วมกัน ไม่ได้มากมาย แต่สม่ำเสมอ ต่อเนื่อง ใช้ความอดทนนับสิบปี
หวังแค่ช่วยดูแลเขารอดปลอดภัย เลี้ยงแล้วโตดูแลตัวเองได้ตามวัย เอาตัวรอด ดูแลตัวเองได้ มีความสุข และมีคุณค่าความเป็นมนุษย์ที่พึงมี... เขาจะได้ไม่เป็นภาระเรายามเราแก่ และเราก็ไม่ได้ต้องการเป็นภาระลูกหลาน.... เลี้ยงเขาให้รอด กว่าจะพ้นปากเหยี่ยปากกา ไม่ง่ายหรอก
เราจะเข้าไปยุ่งกับเขาไม่ได้เลยเวลาชีวิตเขาเจอคลื่นลมถ้าเราไม่เป็นพื้นที่ปลอดภัยของเด็กๆ ในวันที่เขายังต้องการ....
บทสรุปป้าเลี้ยงเดี่ยว
จะทำอะไรรีบทำก่อน 12 ขวบ พ้นนั้นไปก็สวดมนต์ค่ะ ภาวนาให้สิ่งที่เราบรรจงแต่งแต้มลงไปจะทำให้เขาเติบโตในแบบของตัวเอง ด้วยตัวเอง อยู่รอดและปลอดภัย ....
คนเป็นแม่ต้องทำใจไว้อย่าง เลี้ยงลูกชาย เลี้ยงเพื่อให้วันหนึ่งเขาไปรักผู้หญิงคนอื่นในอนาคต และให้ความสำคัญกับผู้หญิงคนนั้น ....
ลูกชายที่ยังน่ารักกับแม่ได้แม้แต่งงานไปแล้ว และในยามแม่แก่เฒ่า คือผู้ชายที่น่ารักที่สุด
ทั้งหมดพ่อแม่คือกำลังหลัก ทำหน้าที่อย่างหนัก คนอื่นแค่กองหนุนค่ะ
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
