30 เม.ย. เวลา 19:25 • ปรัชญา
เรื่องของการเรียนรู้ ที่จะรู้จักคำว่า ทุกข์ นั้น ..ทุกข์นั้นก็คือกรรม อารมณ์ที่เราใช้ ..มีกิริยากายวาจาใจ ..ไปสร้างกรรม คล้อมเวรกรรม กับคนนั้นคนนี้ ทั้งสิ่งที่มีชีวิตไม่มีชีวิต มันมันมีการบันทึกสะสมกรรมทั้งดีทั้งชั่ว ก็มีการบันทึกตั้งแต่เกิดไปจนตาย
คราวนี้..มันก็มีเรื่องราวที่เค้าว่า เราไปยึดถือ ไปคล้องเอาสิ่งนั้นสิ่งนี้ นำมายึดมาถือ มันก็เป็นกรรมอีก เรื่องเจ้าพ่อเจ้าแม่ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ อะไรๆมากมายก่ายกองที่เรา ไม่สามารถจำแนก มองไม่เห็นว่า สิ่งเหล่านี้ จะนำพาทุกข์มาให้จิต
แม้จิตออกจากร่าง ก็ตามไปเสียบจิตให้ลงนรก ที่เค้าเรียกว่า เป็นมารของจิต แล้วจิตเราก็สามารถไปรับรู้ได้เลย แม้แต่คาถาอาคม คาถาร่ำรวยเงินทอง ก็นำพาจิตลงอบายภูมิ เพราะมันจะบังทึกกรรมสีดำเอาไว้ให้จิต เป็นสัญญาว่าจะต้อง เวียนว่ายตายเกิดไม่จบไม่สิ้น เราไปหลงใหลในเรื่องราวทำนองนี้ เราก็ไม่รู้ว่า สิ่งเหล่านี้ พาจิตไปหาทุกข์
เรื่องราวที่สร้างทุกข์ โดยไม่รู้ตัว คือ การใช้กิริยา กายวาจาใจ ที่ดี กับพ่อแม่ ทั้งที่พ่แม่ให้กายเรา จิตเราม่อาศัยบ้านหลังนี้อยู่ เราเผลอทำไม่ดีกับเจ้าของบ้าน .ตาที่เราใช้ หูเร่ได้ย้นเสียง เสียงตนเอง กายที่เราใช้ ก็จะเกิด เป็นกายของกรรม ความสุขความเจริญของใจ มันก็ตกต่ำ ทำอะไรก็ไม่ค่อยเจริญ ....
มีเรื่องราวหนึ่ง เรื่องที่พระท่านบอกวิธีทำบุญ ให้นึดถึง ตัวเราที่เป็นนามธรรม อาศัยกายพ่อแม่อยู่ ครั้งหนึ่ง ก็มีคนที่รู้จักกันมานาน นำปัจจัยมาถวาย ..ท่านก็บอกให้พูดว่าจิตของข้าพเจ้าอาศัยอยู่ในเรือนของของคุณบิดามารดา .แค่พูด ..คำนี้หน้าพระ ..พูดไม่ได้ ..อึกอักๆ พูดไม่เป็นคำเอาเลย ..นั่นเราก็รู้ได้ว่า ..เค้าเคยทำอะไรไม่ค่อยดีกับพ่อแม่ของตนเอง กายนี้ก็ไม่ให้พูดคำว่าพ่อแม่ได้ไม่ชัดเจน พูดที่อื่นพูดได้ ..มาพูดหน้าพระกลับพูดไม่ได้ ..
มีอีกเรื่องหนึ่ง เรื่องที่ชอบเอาหูไปฟัง เสียงต่ำ วาจาที่ไม่ดี เสียงนินทา ด่าว่า วิพากษ์วิจารณ์ด้วยอารมณ์..มีโมโห ..ตืเตียนเสียดสี ..ต่อไปหูๆ ที่ใช้ฟังเสียง ..เสียงของผู้ที่มีอารมณ์ ..วิญญาณหู ก็บันทึกกรรมสะสมเก็บเอากรรมนั้นมาด้วย ..หูก็เกิดเป็นทุกข์ขึ้นมา
โฆษณา