การตื่นรู้ในทางจิตวิญญาณ มันตื่นรู้จัก อารมณ์ที่เราใช้ รู้จักอารมณ์นึกคิดที่จิตเรายึดถือ นั้นนำพาให้กายวาจาใจ ไปคล้องเวรกรรม รู้จักวิญญาณทั้งหก นำพาอะไรบ้าง ทุกข์หรือสุขสะสมเข้ามาในกาย รู้จักจิตที่อาศัยนั่น สกปรกเลอะเทอะด้วยเรื่องราวอะไร ที่ทำให้จิตวิญญาณเหมือนคลุกอยู่กับโคลนตม โดยไม่รู้ว่าสิ่งเหล่านี้จะนำพาทุกข์มาให่แก่จิต จิตมาอาศัยเรือนกายชั่วขณะหนึ่ง แล้วต้องจากกายนี้ไป
จิตดวงนี้ ทำอะไรสะสมอะไรให้แก่จิตไว้บ้าง มีเสบียงอะไรบ้างที่จะหล่อเลี้ยงจิต ที่จะต้องเดินทางออกจากกาย ที่เกิดมาแล้ว แก่เจ็บตาย เราคงเคยได้ยินเรื่องราว ที่เค้าเล่าขานกันว่า ผีบ้าง จิตเร่ร่อนบ้างมาขอส่วนบุญ เวลาเป็นคนเหมือนกับเรา พระท่านบอกให้สะสมบุญกุศลบารมีไว้ เพราะทำได้ในขณะที่มีกายเป็นมนุษย์ แต่ตอนมีกายกลับไม่ทำ ..พอจิตออกจากร่างก็มาขอบุญ ส่งบุญให้ฉันบ้าง
คนที่เค้ารู้จักจิตของตัวเอง ว่าต้องเดินทางเมื่อหมดกาย เข้าก็สร้างบุญกุศล ปฏิบัติธรรมไปรอยคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้า ให้จิตรู้จักอารมณ์ โลภโกรธหลงในกายกายตนเอง แล้วก็พยายาม ลดละอารมณ์นั้นออกไป ใช้วัตถุปัจจัยที่ไปหา ..หามาบำเรอกาย ก็แบ่งปันปัจจัย แปรสภาพให้เป็นทานเป็นบุญ ทำด้วยความเต็มใจ เท่าที่สติปัญญา และฐานะที่ตนเองทำได้
นั้นก็จะทำให้จิตค่อยๆรู้จักกรรม รู้จักคำว่า โลก ที่หลงมัวเมา สิ่งที่จิตได้รับจากการหลงใหล คือ กรรม แต่นั้นแหละ เรื่องราวบุญกุศลบารมี มันก็ยากที่จะเรียนรู้จัก เหมือนเราอาศัยกายพ่อแม่อยู่ ..เราก็หลงว่ากายนี้เป็นของเรา อารมณ์ นึกคิด ทุกข์สุจที่เกิดขึ้นในกาย เราก็ยึดมาเป็นของเรา กายป่วยจิตก็ป่วยไปตามกาย
จิตที่ตื่นรู้จัก .นั้นเค้ารู้จัก กรรม รู้จักบุญกุศลบารมี รู้จักพระคุณของกายพ่อแม่ที่จิตอาศัยในเรือกาย การที่จิตรู้จักกรรม รู้จักขันธ์ทั้งห้าวิญญาณทั้งหกนั้น ยากเย็นแสนเข็น ที่จิตนั่นต้องเรียนรู้ เรียนให้รู้จักในสิรงที่จิตหลงใหล ..แล้วก็ลดละออกไป
เหมือนกับว่า ว่า จิตอาศัยกาย เราก็ฝึกหัด ให้จิคมนั้นอยู่กับลมหายใจ มีความรู้สึก มีสติสัมปชัญญะ ไม่มีกายอยู่เลย ..มีจิตกับลมเข้าออก จิตอยู่กับพุทโธเท่านั้น ไม่มีกาย ..นั่นเป็นเรื่องของกายฝึกหัด ให้รู้จักคำว่าจิต จิตที่อยู่กับธรรม อยู่กัยแสงรัตนะ ..ไม่มีอารมณ์กรรมรบกรรมไม่มีตัวกระทำ ..
เรื่องราวทำนองนี้ มาจากจิตที่สร้างบุญกุศลขึ้น ให้กายมีบุญ กายบุญก็ช่วยหนุนนำให้จิต นำกายมาประพฤติธรรม รู้จักว่า การประพฤติปฏิบัติธรรม ช่วยคัดเอ้าท์กรรมออกไปจากกายและจิต รู้จักกรรมที่จิตสะสมมา .จะชำระสะสางออกไป ..ต้องนำกายมาใช้อย่างไร ..จึงจะช่วยละลายกรรมนั้นออกไป ที่เค้าว่า ขัดกายขัดจิตให้เป็นแก้วใสสะอาด ที่มีเรื่องราวของคำว่าพระธาตุเกิดขึ้น
บ้างก็เรียกว่าฟอกกายฟอกจิตให้ใสสะอาด เมื่อจิตนั้นใส่สะอาดสะอ้าน จิตก็สามารถมองเห็นสิ่งใหน ก่อให้เกิดกรรม สิ่งไหนทำให้กายเยาจิตเบา ทำให้การเกิดน้อยลงไปๆ เพื่อที่จะยุติกายเกิด ก็ทำไป จิตนั้นหมดบัญชีกรรมนำเกิด
เมื่อจะตื่นรู้จักทางจิตวิญญาณ มันเป็นนามธรรมทั้งนั้น แล้วเรารู้จักตำว่าจิต รู้จักคำว่าวิญญาณมีลักษณะอย่างไร การจะรู้จักเรื่องเหล่านี้ เราก็ต้องรู้จัก จิต .ของตัวเอง รู้จักวิญญาณทั้งหกของตัวเอง ..เป็นอย่างไร การที่จะศึกษาวิญญาณทั้งหกนั้น เป็นเรื่องละเอียดอ่อน เพราะวิญญาณทั้งหกไม่เคยหยุดนิ่งเลย เหมือนอารมณ์..ภายในกาย ที่ไม่เคยหยุดนิ่ง แปรเป็นไปตลอด ขันธ์ทั้งห้าก็แปรสภาพตลอดเวลา เดี๋ยวทุกข์เดี๋ยวสุขตามอารมณ์
..จิตเราเคยตื่นขึ้นมา ..เรียนรู้จักภายในกายตนเองหรือไม่ ..เพราะแม้กายที่เราอาศัย เราก็มองได้แค่เพียงผืิวกาย ลอกหนังออกก็มีแต่น้ำเลือดน้ำหนอง สิ่งว่ากายสวยงาม ลอกหนังออก ..มันน่าดูมั้ย ..อารมณ์ความรู้สึกที่ว่า ไม่น่าน่าดู ..มันเกิดที่ไหน..อารมณ์นึกคิดมันไหลมาจากไหน ..เราก็ไม่อาจรับรู้ได้เลย เล้วเราจะค้นหา รู้จักนามธรรมในกาย แยกแยะ ..กายอารมณ์จิตได้อย่างไร
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
