5 พ.ค. เวลา 05:00 • สิ่งแวดล้อม

แล้วจะโทษใคร

สามแสนไร่เมื่อป่าไม้ถูกขโมย
ไร่ข้าวโพดเข้ากอบโกยจนหัวโล้น
รุกเข้าไปเผาเข้าไปไฟลุกโชน
ทั้งตัดโค่นเหลือแต่โคนที่ทำกิน
โขลงช้างป่าสัตว์กินหญ้าสัตว์กินเนื้อ
กระทิงแรดกวางและเสือทวงทรัพย์สิน
ไม่ใช่เงินไม่ใช่ทองแค่ของกิน
ยอดหญ้าอ่อนบนผืนดินที่คุ้นเคย
มนุษย์กร่างมาแผ้วถางบ้านของเรา
ยึดเรือนเหย้าไถและเผาอย่างเปิดเผย
เข้าขย่มปล้นสะดมเอาไปเลย
ต้องย้ายถิ่นแล้วลูกเอ๋ยขึ้นเขาไป
อพยพย้ายถิ่นที่มาหลายรอบ
ถอยสุดขอบเมื่อจนกรอบหนีไปไหน
คนรุกป่าบ้านสัตว์ป่าก็หายไป
โถมนุษย์ไม่เห็นใจสัตว์ไพรพง
ฝนเทมาน้ำไหลบ่าเข้าท่วมเมือง
เคล้าดินโคลนเป็นสีเหลืองคลุกฝุ่นผง
เพราะไม้ใหญ่ถูกโค่นหายทลายลง
แนวป่าพงชลอน้ำจึงไม่มี
เสร็จเก็บเกี่ยวไร่สีเขียวก็จางหาย
ควันคละคลุ้งกลิ่นดินไหม้โชยทุกที่
จุดไฟเผาแล้วก็เผาเผาทุกปี
แม้ปีนี้เผาอีกทีเหมือนปีกลาย
ฟ้าสุดทนห้ามห่าฝนไม่ให้ตก
ธรรมชาติตื่นตระหนกผืนป่าหาย
ใครกำแหงต้องเหี่ยวแห้งรอวันตาย
ถูกแผดเผาจนเกรียมไหม้ทั่วทุกคน
ทางรอดเดียวต้องวางเคียวแล้วจับจอบ
ขุดแล้วปลูกทุกแนวขอบไว้เรียกฝน
ป่าสมบูรณ์สัตว์เพิ่มพูนสมบูรณ์คน
ฟ้ากับฝนป่ากับคนต้องคู่กัน
โดย.. พี่ชื่อวิช
โฆษณา