จากเด็กที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ปัจจุบันเป็นนักบินพาณิชย์ ตอนที่ 1
สวัสดีครับทุกคน โพสต์นี้ผมขอเล่าประวัติตัวเองหน่อยนะครับ
ผมเกิดในครอบครัวคนไทยเชื้อสายจีนอยู่จังหวัดทางภาคอีสาน ที่บ้านประกอบอาชีพค้าขาย ฐานะปานกลาง
ผมเป็นคนที่เรียนรู้ได้ไว เข้าใจอะไรได้ง่าย แต่เนื่องจากระบบการศึกษาของไทย ที่ทุกๆคนรู้ๆกันว่า ไม่ได้สอนให้เด็กคิด แต่สอนให้เด็กท่องจำไปตอบ.....
ทำให้ตอนเด็กๆผมชอบที่จะไปท่องเที่ยวไปในโลกส่วนตัวอยู่เสมอๆ นั่นก็คือการวาดรูปเล่น
ในสมุดบ้าง กระดาษเปล่าบ้าง ในหนังสือเรียนก็ไม่รอด แทบทุกหน้าจะมีแต่ตัวการ์ตูนทั้งวาดตามการ์ตูนเรื่องต่างๆ เกมส์มาริโอ้ ร็อคแมน รวมทั้งจากจินตนาการของผมเองครับ
วาดเล่นๆระหว่างรอไปบินสมัยเป็นศิษย์การบิน
ม๊าเป็นคนที่ได้เรียนหนังสือน้อย เพราะสมัยก่อนอากงอาม่ามีลูกหลายคน และไม่นิยมให้ลูกสาวเรียนหนังสือ
ม๊าจึงมาทุ่มเทการเรียนให้กับลูกๆแทน ถ้าผมอยากจะไปเรียนพิเศษเพิ่มเติมอะไร ม๊าจะให้ไปทุกที่
ม๊าจะสอนพวกเราเสมอว่าให้ตั้งใจเรียน แต่ก็ไม่เคยกดดันหรือบังคับผมและน้องๆเลย
ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่เคยทำให้ม๊าและป๊าต้องมากลุ้มใจในเรื่องการเรียนเลยครับ เรียนต่อสอบติดมาได้ตลอด
ม๊าอยากจะให้ผมเป็นหมอ แกบอกว่าอนาคตจะได้ไม่ต้องห่วงเรื่องสุขภาพของคนในครอบครัว
แต่เนื่องจากผลการเรียนที่ไม่ได้โดดเด่น สุดท้ายก็เอนทรานซ์เข้าคณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยสีเขียวๆแถวบางเขนแทน
ช่วงที่ผมเข้ามหาวิทยาลัยเป็นช่วงฟองสบู่แตก การเงินที่บ้านมีปัญหาอย่างหนัก ม๊ากับป๊าแยกทางกัน
ม๊าจึงตัดสินใจไปหางานทำที่อเมริกาเพื่อมาส่งเสียให้ลูกๆได้เรียน ผมเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ น้องๆยังเรียนอยู่ที่ต่างจังหวัด
หลังจากที่เข้ามาเป็นนิสิตคณะวิทยาศาสตร์ ก็ได้มารู้ว่าเรียนจบแล้วจะสามารถไปทำงานอะไรได้บ้าง รู้สึกเลยว่ามันไม่ใช่เรา เคยคิดว่าจะเอนทรานซ์ใหม่ แต่ก็ไม่รู้จะเลือกคณะอะไร สุดท้ายก็ตัดสินใจเรียนต่อ เรียนบ้างเล่นบ้าง ไปๆมาๆก็เรียนจนจบ
หลังจากจบมาก็ไม่คิดจะทำงานตามสายงานที่เรียนมา แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไร เลยไปเรียนกราฟฟิกดีไซน์ ออกมาทำงานร้านรูป ได้เงินเดือนเดือนละ 5,000 บาท เป็นงานที่ชอบแต่ไม่พอกิน…..
ทำงานร้านรูปได้เกือบปี มีเพื่อนที่ทำงานในบริษัทสายการบินต่างชาติแห่งหนึ่งมาบอกว่า บริษัทเปิดรับสมัครพนักงานภาคพื้น ตำแหน่งเจ้าหน้าที่คลังสินค้า ตอนนั้นไม่คิดอะไรมาก ก็ลองส่งใบสมัครพร้อมเรซูเม่ไป
ถึงวันสัมภาษณ์ ไม่เคยสัมภาษณ์งานมาก่อน ไม่เคยซ้อมหรือเตรียมอะไรทั้งสิ้น แต่ละคนที่มาสัมภาษณ์ ทั้งแต่งตัวจัดเต็ม ใส่สูทผูกไทแต่งผมมา มองดูตัวเอง ใส่แค่เสื้อเชิ้ตสีเหลือง กางเกงสแล็ค ธรรมด๊าธรรมดา
ในห้องสัมภาษณ์มีผู้จัดการแผนกคลังสินค้าเป็นคนไทย และนายสถานีเป็นคนต่างชาติ แค่ 2 คนเป็นคนสัมภาษณ์
ผู้จัดการคนไทยบอกให้แนะนำตัวเป็นภาษาอังกฤษ ไม่เคยรู้เลยว่าต้องเตรียมพูดอะไรแบบนี้ด้วย ก็ด้นสดเลยครับ พูดตะกุกตะกักมากกกกกก
พอสัมภาษณ์จบ ผู้จัดการก็บอกว่าจะติดต่อกลับไป.....
ออกมาจากห้องสัมภาษณ์ด้วยอาการมึนๆงงๆ จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าพูดอะไรไปบ้าง
เพื่อนมารอถามว่าสัมภาษณ์เป็นยังไงบ้าง แต่พอมองหน้าผมแล้วก็คงรู้คำตอบ.....
เดี๋ยวมาเล่าต่อนะครับ ขอตัวไปดู Avengers Endgame ก่อน
ผมยังไม่เคยเขียนบทความหรือโพสต์อะไรเลย ถ้ามีอะไรแนะนำ ผมยินดีเลยนะครับ
- 20
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
