เรื่องสั้น : แค่คนเดียว...
เวลาประมาณ 4 ทุ่มของวันศุกร์
ผมกำลังเปิดกุญแจ เพื่อจะเข้าบ้าน
อยู่ๆก็มีสายของเพื่อนผมโทรเข้ามา...
"เมิงอยู่ไหน กุอยู่ร้าน abc มากินเป็นเพื่อนกุหน่อย"
เพื่อนผมโทรมาด้วยน้ำเสียงผมรู้ได้ทันที เมิงมีเรื่องเครียดอีกแน่ๆ
"เห้ออออ....เมิงรอกุแป๊บละกัล เมิงเนี่ยน้า กุกำลังจะเข้าบ้านอยู่แล้ว....เออๆ เด๋วกุไป"
ตัดสายจบ ผมก็ขับรถออกไปหาเพื่อนผมทันที
พอถึงร้าน...
มันสั่งเบียร์มา 3 ขวด
ส่วนตัวมันซัดรอล่วงหน้าไปก่อน 1 ขวดแล้ว
"ดึกจะตายห่าแล้ว...เมิงเรียกกุออกมาไมเนี่ย"
ผมถามด้วยน้ำเสียงบ่นๆ
"เออหน่า...เออเมิง...กุว่ากุอยากจะเลิกกับเมียหว่ะ"
มันเปิดเรื่องทันทีที่ผมกำลังรินเบียร์ลงแก้วตัวเอง
"ทำไมวะ...เรื่องมันเป็นไง...ไหนเมิงเล่าให้กุฟังดิ"
ผมถามไป...พลางจิบไปหนึ่งอึก
"กุทนไม่ไหวแล้วหว่ะ กุต้องคอยมานั่งฟังมันบ่นๆ แบบด่าทุกเรื่อง...จนกุนึกภาพอนาคตแล้วแบบ..."
"อนาคตแบบไหนที่เมิงกลัว??" ผมถามทันทีที่มันชะงักจะพูดต่อ
"ก็แบบ...อนาคตที่เหลือหลังจากนี้ กุต้องเจอมันบ่นแบบนี้ทุกวันเลยหรอวะ"
...
ผม:"เมิงคบกันมากี่ปีแล้วนะ?"
เพื่อน:"6 ปี"
ผม:"แล้วเมิงคิดว่าจะเอาไงต่อ...แล้วเรื่องลูกเมิงอีกหล่ะ"
เพื่อน: "กุอยากแยกไปอยู่คนเดียวหว่ะช่วงนี้ แต่กุห่วงลูกนี่แหละ คงต้องแบ่งวันดูแลกันประมาณเนี่ย"
ด้วยความที่มันพูดวกไปวนมา
เรื่องแฟนที่บ่นทุกสิ่งอย่างของมัน
ทั้งเรื่องแฟนมันไล่ลูกน้องในธุรกิจมัน ยันไล่แม่บ้านที่ทำงานไม่ดี
หรือ โวยวายมันเรื่องชอบออกไปเที่ยวกลางคืน
ผมถามก็ถามกลับไปว่า
"แล้วก่อนนั้น เมิงจัดการเรื่องพวกนี้ยังไง"
เพื่อน: "ก็แค่ปล่อยผ่าน แล้วแก้ปัญหาเดิมๆซ้ำๆ แต่ตอนนี้กุเบื่อมากไม่ไหวแล้ว"
ผม: "แต่เค้าเป็นแม่ที่ดีของลูกใช่มั้ย? ลูกๆรักเค้าใช่มั้ย?"
เพื่อนผมพยักหน้าเงียบ...ไม่ปฎิเสธ
ผมเลยถามจี้จุดประเด็นไปเรื่องหนึ่ง
"แต่ให้เดา...เมิงไม่ได้มีแค่ปัญหา เรื่องบ่นหรอกใช่มั้ย...เพราะกุจำช่วงก่อนเมิงแต่งงานได้"
"เมิงก็รับมือเรื่องประมาณนี้ได้ตลอด"
"...แต่ให้กุเดานะ...เมิงแอบคุยกับใครรึปล่าว??"
เพื่อนผมมองหน้างงๆ แล้วพูดว่า
"เมิงรู้ได้ไงวะ...กุยังไม่เคยบอกใครเลย"
"กุเดาจากการโทสับเมิง...กุเดาจากเซนส์ประสบการณ์กุ เรื่องแบบนี้น่าจะมีมือที่สามมาเกี่ยว"
เพื่อนผมยิ้มหัวเราะ...ประมาณว่าปิดบังเพื่อนซี้มันไม่ได้เลย
"เมิงเคยได้ยินเรื่อง พร 1 ข้อป่าววะ" ผมถาม
"ไม่หว่ะ เรื่องไรวะ"
ผมจิบเบียร์ไปอึกพร้อมเล่านิทานเรื่องนึงให้มันฟัง
โดยขอให้มันแค่ฟัง...อย่างเดียว...
ในหมู่บ้านนึง มีพระเจ้าที่จะให้พร คนในหมู่บ้าน ได้เพียงข้อเดียวทั้งชีวิต และจะเปลี่ยนแปลงอะไรไม่ได้อีก
บางคนขอเรื่องเงิน บางคนขอเรื่องผลผลิตการเกษตร
แต่มีชายคนหนึ่ง...แต่งตัวดี...หน้าตาพราวสเน่ห์
เค้าเข้าไปขอพรพระเจ้าว่า...
"พระเจ้า ข้าขอให้ข้า ได้หลับนอนกับหญิงสาว ที่สาวดั่งนางฟ้า ไม่ซ้ำหน้าตลอดไปด้วยเถิด"
"เจ้าแน่ใจนะ...ขอแล้วเปลี่ยนไม่ได้อีกแล้วนะ?"
พระเจ้าถามกลับ
"ข้าแน่ใจ!! โปรดประทานพรให้ข้าเถิด..."
และแล้วชายคนนี้ก็กลับบ้านไป
เขานั่งรอเวลา เพื่อดูว่าพระเจ้าจะส่งหญิงสาวตามที่ขอพรมา
เมื่อไหร่
และแล้วก็มีเสียงเคาะประตู...ก๊อกๆ
ชายหนุ่มรีบเดินไปเปิดประตู...ถึงกับตาค้าง
มีสาวสวยดุจนางฟ้ามารอชายหนุ่มอยู่พร้อมพูดว่า
"ข้าเป็นหญิงสาวที่พระเจ้าส่งมาให้หลับนอนกับท่านเพียงหนึ่งคืน..."
ชายหนุ่มดีใจโลดเต้น..พร้อมพาหญิงสาวเข้าบ้าน
มาเสพสมอารมณ์หมายอย่างมีความสุข
พอตื่นเช้าหญิงสาวก็หายไป
ชายหนุ่มตั้งหน้าตั้งตารอหญิงสาวคนต่อไปอย่างตื่นเต้น
และคืนนั้นเมื่อมีหญิงสาวมาถึง...
ชายหนุ่มได้เห็นหญิงสาวคนนี้ก็ตกหลุมรักทันที
เพราะหุ่น หน้าตา ลักษณะท่าทางทุกอย่าง
ตรงตามที่ชายหนุ่มใฝ่ฝันทุกประการ
ในคืนนั้นชายหนุ่มเสพย์สมอย่างอ่อนโยน เหมือนทำกับคนรัก พร้อมเผยความในใจว่า...
"ได้โปรดอยู่กับชั้นเถอะ ชั้นหลงรักเทอ ได้โปรดแต่งงานกับชั้นได้มั้ย"
ชายหนุ่มถามโดยลืมสัญญาที่ให้กับพระเจ้าซะสนิท
"ไม่ได้หรอก...เพราะพระเจ้าส่งดิฉันมาแค่คืนเดียว"
"ในพรุ่งนี้เช้า...ดิฉันก็จะหายไป"
หญิงสาวตอบกลับชายหนุ่ม...
ชายหนุ่มรู้สึกว้าเหว่อย่างบอกไม่ถูก
ในคืนนั้นชายหนุ่มได้แต่นอนหันหลัง
พลางคิดในใจว่า สงสัยนี่สินะที่เรียกว่า
"ความรู้สึกรักใครซักคน"
เมื่อตื่นเช้ามา...
หญิงสาวก็หายไป
ชายหนุ่มก็ปลอบใจตัวเองไป
"ไม่เป็นไร เรายังสาวๆให้เจออีกตั้งมากมายนี่
เราจะมามัวเสียดายทำไม!"
...
วันแล้ว...วันเล่า...ปีแล้วปีเล่า
ชายหนุ่มเมื่อเริ่มแก่ตัวไป
ร่างกายสังขารไม่ไหวที่เสพย์สมเรื่องบนเตียง
อีกต่อไป
ชายแก่คนนี้ได้แต่อ้อนวอนสาวสวยแต่ละคืน
ให้อยู่กับเขา
"ได้โปรดเถอะ...ช่วยอยู่กับฉันเถอะ...ฉันไม่อยากหลับนอนกับสาวใดอีกแล้ว ชั้นแค่อยากมีใครสักคนที่แก่ตัวไป คอยดูแลกันเท่านั้น...."
สาวสวยที่พระเจ้าส่งมา...ก็ได้แต่ตอบประโยคเดิมๆ
"ไม่ได้หรอก...พระเจ้าส่งดิฉันมาร่วมหลับนอนกับท่านแค่คืนเดียว...พอถึงพรุ่งนี้เช้าดิฉันก็จะหายไป"
ชายแก่ร้องไห้เสียใจ...เดินออกจากบ้านพร้อมพยายามขอให้มีคนมาอยู่ช่วยดูแลตนยามแก่เถ้า
แต่ก็ไม่มีใครเหลียวแลชายแก่ๆ...ที่รูปร่างภายนิกไม่ได้เป็นหนุ่มหล่อเหมือนสมัยหนุ่มๆอีกแล้ว...
ชายแก่ได้เดินไปหาพระเจ้าเพื่ออ้อนวอน
ขอให้พระเจ้าช่วย...
"ได้โปรดเถอะท่าน...ช่วยยกเลิกพรที่ข้าเคยขอไป
ข้าไม่อยากหลับนอนกับสาวใดอีกแล้ว..."
"ข้าแค่อยากได้ใครสักคนที่รักข้าจริง..และอยู่ดูแล
กันจนลมหายใจสุดท้าย" ชายหนุ่มวิงวอน
....
"ไม่ได้หรอก...พรที่ข้าให้สามารถให้ได้แค่ครั้งเดียวตลอดชีวิต ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีก"
พระเจ้าตอบกลับชายแก่
พร้อมเดินกลับบ้านร้องไห้อย่างสิ้นหวัง
สุดท้ายชายแก่คนนี้ก็ได้แต่ใช้ชีวิตอย่างเดียวดาย
จนสิ้นลมหายใจสุดท้าย...ตลอดกาล
เมื่อผมเล่าจบ...
เพื่อนนิ่งเงียบพร้อมกับจิบเบียร์ไปอึกหนึ่ง
"กุว่า กุพอเข้าใจอะไรบ้างละ"
"วันนี้กุพอละ กลับกันดีกว่า"
ผมกับเพื่อนแยกทางกัน
นับจากวันนั้น...ผมไม่รู้ว่าเรื่องของครอบครัวมันเป็น
อย่างไร
แต่ผมไม่เคยได้ยินมันพูดเรื่องครอบครัวอีกเลย
แต่นิทานเรื่องนี้จะสอนใจผมเสมอ
ว่าตัวเราเอง...ทั้งชีวิตรักอาจจะมีพรข้อเดียวอยู่
เราสามารถหาคนที่ดีกว่าได้ทุกเมื่อ
หายังไงมันก็เจอ...
เหมือนหญิงสาวที่มาเคาะประตูบ้านชายหนุ่มทุกวัน
แต่คนที่รักเราจากใจจริง เข้าใจเราจากหัวใจ
อาจจะมาแค่ครั้งเดียว หรือ"แค่คนเดียว"
จนกว่าเรา...จะสิ้นลมหายใจ...
Reference:
"พร 1 ข้อ" by ปลื้ม vrzo
#นักฝัน #นักฝันStory
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
