ครั้งหนึ่ง กับ ดนตรีไทย กับ ระนาดเอก
ความภูมิใจของนายแว่น
แว่นเริ่มเรียนตีระนาดเอก เมื่อ สมัย ม.6
จุดเริ่มต้น คือ ไปเรียนคาบวิชาดนตรี
แล้วเห็นระนาด วางอยู่ ในห้องเรียน
ความทรงจำของเรากับดนตรีไทย สมัยเด็กๆ
เห็นเล่นบ่อยๆได้ ในงานบรรเลง งานบวช งานศพ
สำหรับ ภาพจำผม มองคนตีนะนาดเอก คือ เท่มาก !!!
ใจผมหลังจากเห็น อยากเรียนระนาดเอกมากๆ
จบคาบเรียน ผมเดินไปบอกครู ทื่อๆ ว่า
ครูครับ ผมขอเรียนตีระนาดได้ไหม?
ครูตอบว่า.. ได้สิ มาเรียนได้หลังเลิกเรียนปกติทุกวันเลย
ลืมบอกไป สมัยนั้น ผมยังไม่ใส่แว่นเลย
จากนั้น ทุกเย็นผม ก็มาห้องดนตรีไทยทุกวัน
สมัยนั้น กิจวัตรหลังเลิกเรียน ส่วนใหญ่
เวลาเพื่อนถามกัน มึงไปไหนต่อ
อ่อ เตะบอล เล่นเกมส์ ไปดูหนังกับหญิงเว้ยย
ส่วนผม ตอบไปว่า กูจะไปตีระนาดเอก 555555
เพื่อนก็มองด้วยความงุนงง ผมก็ชวนเพื่อนไปด้วยกันนะ
แต่ส่วนใหญ่ ไม่มีใครไป ผมจึงมาคนเดียวตลอด5555
เมื่อมาถึงห้องดนตรีไทย ครูก็สอนพื้นฐาน ของการตี
ครูบอกว่า เรียนดนตรีไทย ต้องเริ่มจากการหัดตีฆ้องวงใหญ่
จะทำให้มีพื้นฐาน การตีที่แน่น
แต่ผมบอกครูว่า ผมขอเรียนหลักสูตร เร่งรัดเลยละกัน
คือ เริ่มจากระนาดเอกเลย
ลืมบอกไป ในห้องดนตรี มีวงดนตรีประจำอยู่แล้ว
ซึ่งส่วนใหญ่ คือ คนที่เล่น เป็นครับ
วงเป็นผู้หญิงกันหมดเลยครับ มีผู้ชายคนเดียว อยู่ ม.1 เป็นมือตีกลองแขกครับ
ผมก็เริ่มมีความรู้เขินๆ อายๆ ช่วงแรกที่มาเรียน
ทำไมนั่นหรอ ?
อารมณ์ เหมือน เด็กโข่ง มาเรียนกับน้องเลย5555555
แต่อีกใจก็คิด ถ้าไม่เรียนตอนนี้ ก็คงตีไม่เป็น
ผมจึงมองข้ามความรู้สึกจุดนั้นไป
ครูสอนการตีระนาดครั้งแรก สอนพื้นฐาน
มีตีคู่แปด ตีสะเดาะห์ ตีสะบัด
ความรู้สึกหลังจากรับการสอน
เอ๋อเลยครับ โดยเฉพาะ ตีสะบัด ตีสะเดาห์
มันคือ การตีที่ใช้เทคนิคสูงมาก
ลำพังแค่เริ่มหัดตี คู่ 8 ผมยังตี ไม่ตรงคู่เสียง เพี้ยนอยู่เลย
แต่ผมก็หมั่นฝึกฝนทุกวัน
เด็กเดินผ่าน ก็มองไอรุ่นพี่ คนนนี้มันทำอะไรของมัน
ตีเคาะไป เคาะมาไม่เป็นเพลง แถมเพี้ยนอีก
แต่ผมก็ฝึกตีอย่างนั้นอยู่เรื่อยๆล่ะ
ผมเริ่มเพิ่มการฝึก จากเดิมที่มาทุกเย็น
ผมมาฝึก ตอนเช้า ก่อนเข้าแถวเคารพธงชาติอีก
ซึ่งปกติ ผมเป็นคนที่ชอบมาสายมากๆ
ผลของการ หมั่นตีฝึกปฎิบัติ
อย่างจริงจัง
ครู เริ่มต่อเพลงให้ผม
ต่อเพลง ก็คือ การเล่นเป็นเพลงจริงๆ นิแหละครับ
เพลงแรกที่เล่น คือ เพลงมู่ล่ง
จากนั้น ผมก็เริ่มได้ ตีเพลงอื่นๆตามมา
อาทิ เพลง ลาวดวงเดือน ลาวเสี่ยงเทียน เพลงรักน้องพร เคยได้ยินม่ะ 55555 เพลงโดเรม่อน ก็เคย และอีกหลายๆเพลง
สารภาพครับ ผมเป็นคนที่ตีระนาก แล้วจำชื่อเพลงไม่ได้ จำได้แต่โน้ตเพลงครับ
หลังจากผมเริ่มตีได้ระยะเวลาหนึ่ง
พ่อ ก็ เซอรไพรส์ ซื้อระนาดเอก มาให้ผมตีที่บ้านเลย
เอาล่ะ ทีนี้สนุกกันใหญ่เลย ได้ตี วันเสาร์ อาทิตย์ เพิ่มอีก
ผมตีระนาดเอก จนผมเรียน จบม. 6
หลังจากเข้ามหาลัยต่อ ผมก็ไม่ค่อยได้ตี
เพราะด้วยการเรียนที่หนักหน่วง
ผมต้องย้ายจากบ้าน ไปอยู่หอ ช่วงแรกๆ ก็มีกลับบ้านเสาร์ อาทิตย์ มาตีบ้างๆ
หลังๆ เริ่มหลงแสงสี นานๆเริ่มกลับที
จนผมไม่ค่อยได้ตี ระนาดก็ถูกเก็บไว้บนตู้เสื้อผ้า
เนื่องจากแม่ รับเด็กเล็กมาเลี้ยงด้วย เลยต้องจัดสรรพื้นที่ใหม่
จนผมเริ่มห่าง กับ คำว่าระนาดเอก
เมื่อผมเรียนจบ ผมก็หางานทำต่อ
ผมเดินผ่านตู้เสื้อผ้า แหงน มองบน เห็นระนาดเอก
ทำให้ผมนึกถึง ความทรงจำวันวาน ที่ได้ตีได้ฝึกฝน
นึกถึงวันที่ตีระนาดไม่เป็น แล้วไปขอเรียน
รู้สึกภูมิใจ ที่ผ่านการดูถูกว่าจะตีไปทำไม ตีก็เพี้ยน น่ารำคาญ
นึกถึง ความสุขที่ พ่อเซอร์ไพรส์ ซื้อระนาดให้
เมื่อนึกย้อนกลับไป มันมีหลายอารมณ์มากเลยครับ
แต่สุดท้ายไม่ว่ายังไง เราก็ต้องอยู่กับปัจจุบันครับ
เวลาผมเที่ยวตามวัด เห็นเด็ก ณ สถานที่นั้นๆ เล่นดนตรีเปิดหมวก หาทุนการศึกษา ผมนึกย้อนถึงตัวเองทุกที
พร้อมให้เงินเป็นกำลังใจ
สุดท้าย ผมพูดได้ว่า ผมภูมิใจกับดนตรีไทย ศิลปวัฒนธรรมไทย
แม้ปัจจุบัน จะมิค่อยได้บรรเลงแล้วก็ตาม
หากบอบบทความนี้like +share + ติดตาม เป็นกำลังใจให้ด้วยนะครับ ❤
- 5
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
