[ไดโนสคูล] ไม่คาใจ.. คุณยาย Helen Sharp วัย 96 ยิ้มบนมอเตอร์ไซต์ กับหัวใจที่ป่วยเป็น CHF เป็นเรื่องราวของคุณยาย Helen Sharp ที่ได้รับการเติมเต็มฝันในวัย 96 ปี ขณะที่อยู่ในการดูแลของ Spectrum Health Hospice ซึ่งเ

สำรวจ
ลงทุน
คำถาม

มีบัญชีอยู่แล้ว?หรือ

ไดโนสคูล

•

16 ก.ย. 2019 เวลา 11:49 • ไลฟ์สไตล์

ไม่คาใจ.. คุณยาย Helen Sharp วัย 96 ยิ้มบนมอเตอร์ไซต์ กับหัวใจที่ป่วยเป็น CHF

เป็นเรื่องราวของคุณยาย Helen Sharp ที่ได้รับการเติมเต็มฝันในวัย 96 ปี

ขณะที่อยู่ในการดูแลของ Spectrum Health Hospice ซึ่งเป็นสถานพยาบาลสำหรับดูแลผู้สูงวัยในบั้นปลายของชีวิต

คุณยาย Helen มีฝันที่อยากสานต่ออีกครั้ง คือ การได้นั่งมอเตอร์ไซต์ชมวิว....เหมือนเมื่อครั้งยังหนุ่มสาว สมัยที่คุณตายังมีชีวิต ทั้งคู่รักการขี่มอเตอร์ไซต์พากันไปที่ต่าง ๆ มาแล้วนับไม่ถ้วน

ทั้งที่ คุณยาย Helen ได้รับการตรวจว่าหัวใจมีความผิดปกติ เป็น “ภาวะหัวใจล้มเหลว” หรือ Congestive heart failure CHF) ทำให้ต้องเข้ารับการรักษาที่ Spectrum Health Hospice ด้วยอาการน้ำท่วมปอด ซึ่งทำให้เสี่ยงต่อการหัวใจวายได้ ตั้งแต่เดือน กุมภาพันธ์ 2019 ที่ผ่านมา

การออกเดินทางทริปสุดพิเศษนี้ จึงเป็นการสานต่อความฝัน ที่คุณยาย Helen ต้องการอีกครั้ง ภายใต้การดูแลของทีมเจ้าหน้าที่การแพทย์อย่างใกล้ชิด

สังเกต “Harley-Davidson” บนเสื้อแจ็คเก็ตคุณยาย เท่มาก ๆ (คุณพยาบาลช่วยกันแต่งตัวให้)

มีเจ้าหน้าที่หลายคนทีเดียว ที่ช่วยกันสนับสนุนกิจกรรมเติมฝันของคุณยายจนสำเร็จ

เจ้าหน้าที่คนสำคัญ คือ คุณ Shelley ที่พาคุณสามี Jim มารับหน้าที่เป็นสารถีจำเป็น

คุณ Shelley มอบของที่ระลึกเล็ก ๆ ให้ คุณยาย Helen เป็น ผ้าโพกศีรษะสีชมพูดำ ที่ไม่ใช่ หมายถึง วง “Blackpink” ตามสมัยนิยมรุ่นนี้

แต่เป็นคำว่า “Route 66” ที่เป็นตำนานความเก๋าสุดคลาสสิค (เป็นชื่อถนนทางหลวงเส้นแรกใน USA ตัดผ่าน 8 รัฐด้วยความยาว 4 พัน กิโลเมตร)

Jim ถามว่า “คุณยาย จะให้ผมขี่ได้เร็วแค่ไหนครับ”

คุณยาย Helen ตอบแบบเฟี้ยวฟ้าวว่า “ก็แล้วแต่พ่อหนุ่มจะพายายไปไหวล่ะจ้ะ” (ยิ้มกว้าง..ง)

คอนเซ็ปต์การดูแลผู้สูงวัยระยะบั้นปลายของชีวิตที่นี่ ไม่ใช่เพียงเพื่อรับมือกับการลาจาก .. แต่ยังหมายถึงการเติมเต็มความฝัน ต่อเติมช่องว่างที่ยังขาดหายในใจ..

คุณยาย Helen ชูสองนิ้ว .. กองเชียร์เฮกันสนั่น..

โปรเจคนี้ ได้รับการเห็นด้วยจากลูกของคุณยายเฮเลน David (ลูกชาย) และ Joyce (ลูกสาว) อย่างไม่ต้องสงสัย

เส้นทางที่วิ่ง อยู่ใน Northern Michigan เริ่มสตาร์ทที่สวนสาธารณะช่วงเดือนกันยายน ในวันที่อากาศแสนเย็นสบาย .. คุณยาย Helen พร้อมแล้ว โบกมือให้กองเชียร์

ชมทัศนียภาพระหว่างทางบนถนน highway ...ป่าเขียว ฟาร์ม บ้านเรือนที่เคยคุ้นตา ฯลฯ คุณยาย Helen สะกิดสารถีจำเป็น (Jim) ว่า “เร่งเครื่องอีกนิดส์ได้มั้ยพ่อคู๊ณ” (ก็เร่งสิจ้ะ จะรออะไร)

หลังการขี่รถชมเมือง.. คุณยาย Helen พูดซ้ำ ๆ ว่า “Beautiful.. Beautiful” แถมยัง “ขอไปอีกนะ (คราวหน้า)”

แอดนกเชื่อว่า คนที่มีความสุขที่สุด นอกจากคุณยาย Helen คือ ทีมแพทย์และผู้ดูแล ญาติและเพื่อน สว (สูงวัย) ที่ได้เห็นคุณยาย Helen มีความสุขขนาดนี้

คุณยาย Helen ยังคงคิดถึงคุณตา .. ‘หนุ่มคนนั้น... ที่ฉันเคยซ้อนท้าย..’ ..

“คุณยังอยู่กับฉันเสมอนะ” ..บรรยากาศบนไฮต์เวย์ทำให้ฉันคิดถึงคุณอีกแล้ว...

จริง ๆ แล้วลูกหลาน ไม่ต้องรอให้ปู่ย่าตายาย ต้องรอนาน เพื่อสานฝันในสถานเลี้ยงดู..

เพียงดูแลตัวเองให้ดี.. ไม่ต้องให้ท่านต้องห่วง

ไม่ต้องพากินของแพง.. แต่กินของที่อบอุ่นใจ

ไม่ต้องพาเที่ยวไกล.. แต่พาไปที่ที่ท่านชอบ

แค่นี้ก็คือ การสานฝันให้คนที่เลี้ยงอุ้มชูคุณมาแต่น้อยแล้ว

ทำไม..แอดจะร้องไห้

คุณเป็นเหมือนกันไหม..

นกไดโนสคูล🐦