มีใครยังจำความฝันในวัยเด็กได้บ้างคะ? สำหรับปูเป้แล้ว ปูเป้เคยฝันอยากเป็นนักพูดค่ะ☺️
ปูเป้จะเล่าความเป็นมาให้ฟัง....
ในตอนนั้นฉันเป็นแค่เด็กหญิงอายุ 8 ขวบ สวมเครื่องแบบนักเรียนโรงเรียนเอกชน และเดินทางไปโรงเรียนโดยรถตู้ดั่งเช่นทุกวัน
วันนี้มีสอบการอ่านหนังสือ ฉันสามารถอ่านได้สบายๆอยู่แล้วเพราะฉันเรียนรู้การอ่านตั้งแต่อายุ 3 ขวบ แม่เล่าให้ฟังว่าฉันไม่ยอมฟังนิทานที่แม่เล่า แต่ฉันชอบอ่านเองและให้แม่บอกว่าอ่านผิดหรือถูก
ฉันสอบคนแรกและผ่านไปได้ง่ายอย่างที่คิด วันนั้นมีเวลาเหลือ ครูจึงอ่านหนังสือให้ฟัง เรื่อง ชาร์ลี กับโรงงานช็อกโกแลต เสียงของคุณครูเพราะมาก จนฉันต้องไปแอบฟังตอนครูเล่าเรื่องนี้ให้เด็กห้องอื่นฟัง
ครูมักมีข้อคิดดีๆให้เสมอ ตอนนั้นเด็กเกินกว่าที่จะเข้าใจ แต่ความตั้งใจทำให้ฉันสามารถจดจำได้ทุกๆคำ เมื่อเริ่มโตขึ้น ความฝันนั้นก็ค่อยๆเลือนหายไปเพราะความขี้อาย และไม่มีเวทีสำหรับเด็กอย่างฉัน...
อีกหนึ่งความฝันคือการเป็นนักเขียน เพราะความชอบอ่านเรื่องสั้นตามหนังสือการ์ตูน และนวนิยายตามนิตยสาร
แต่ความฝันเหล่านั้นถูกกลบไปด้วยความเปราะบางทางใจของเด็กคนหนึ่ง เมื่อถูกเยาะเย้ยว่าเขียนเรียงความไม่ได้เรื่อง และไม่ได้รางวัล
ทั้งไม่มีคนรอบข้างสนับสนุน แต่ได้รับคำสบประมาทแทน แต่ก็ไม่คาดคิดว่าวันหนึ่งความฝันเหล่านั้นจะถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง
ในวันนี้ที่มีเวทีมากมายสำหรับทุกคน มีที่ยืนสำหรับทุกๆคนในสังคม
แล้วคุณละคะ มีความฝันในวัยเด็กกันบ้างไหม ปัจจุบันนี้ทำตามฝันนั้นไปถึงไหน หรือปล่อยให้เลือนรางจางหายไปตามกาลเวลาแล้ว
เรียบเรียง การเดินทางของผีเสื้อ🦋
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
