ภาพแรกที่เมืองจีน
ไม่บ่อยครั้งนักที่ได้เดินทางเร่งรีบไปต่างประเทศ
นั่งเครื่องเที่ยงคืนเพื่อไปทำงานทันทีในเช้าวันรุ่งขึ้น
“เที่ยวบินตาแดง” หรือ “rabbit flight”
งัวเงยตื่นขึ้นในยามเช้ามืดเกือบหกโมงแล้ว เสียงกัปตันปลุกผม
ใกล้ถึงจุดหมายปลายทางคือมหานครเซียงไฮ้ แล้ว
นอกจากเสียงภาษาไทย
ยังได้ยินเสียงแอร์ฮอสเตสเป็นภาษาจีนด้วย
ฟังเพราะดีครับ… เข้าบรรยากาศดีด้วยครับ
เวลาที่นี่เร็วกว่าบ้านเราหนึ่งชั่วโมง
ก็คือตีห้าบ้านเรา แต่หกโมงบ้านเขา
ดินแดนอันกว้างใหญ่…
เป็นครั้งแรกที่ผมได้มาเมืองจีน ทั้งๆที่ผมก็คุ้นเคยกับชนชาติจีนที่อยู่ในเมืองไทยมามากอยู่ เพื่อนฝูงที่สนิทสนมมีหลายคนที่เป็นชาวจีน มีทั้งแบบเข้มข้น และแบบกลายๆ ความจริงคนไทยกับคนจีนใกล้ชิดกันจนแยกไม่ออก
แต่อดตื่นเต้นไม่ได้ พยายามจินตนาการว่าผู้คน บ้านเมือง ถนนหนทาง ความเป็นอยู่จะเป็นอย่างไร
เคยได้ยินมาก็สิบปีก่อน ที่เขาว่ากันว่า คนจีนจะมีวัฒนธรรมแตกต่างไปจากบ้านเราพอสมควร เช่น อย่าตกใจถ้ามีคนยืนโวยวายทะเลาะกันกลางถนน หรืออยู่ดีๆก็มีสุภาพสตรีปวดท้องและยืนปัสสาวะกลางถนน
มันยังเช้าอยู่มาก พยายามมองออกไปนอกหน้าต่างก็มืดไปหมด
ภาพแรกที่เห็นในเมืองจีนนั้น ผมตั้งใจว่าจะถ่ายไว้เป็นที่ระลึกครั้งแรกของชีวิต
ภาพที่ผมได้
คือความมืดกับจอมอนิเตอร์ของเครื่องบินที่แสดงระยะทางและพิกัดที่เราอยู่ปัจจุบัน ระบุว่าผมใกล้จุดหมาย และอยู่บนน่านฟ้าจีน
จอข้อมูลนี่ดีมากเลยผมนึกย้อนถึงสมัยก่อนที่ เราไม่สามารถจะรู้ได้ว่าอยู่ไหนนอกจากฟังเสียงบอกเล่าจากกัปตัน
อย่างว่า ตอนนี้เราก้าวมาสู่ยุคโลกาภิวัฒน์แล้ว
อะไรในอดีตคือความทรงจำ
แต่ปัจจุบันคือความตื่นตาตื่นใจ
รวดเร็วฉับไว
จะเกิดขึ้นในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้านี้
Foot step down on the China PRC’s ground
โปรดติดตามตอนต่อไป つづく
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
