เส้นทางของห้วงแห่งความคิดถึง...
ใครๆต่างก็มีอดีตที่วนกลับมาให้คิดถึงเสมอ
ไม่ว่าเรื่องราวนั้นจะเป็นเรื่องที่แสนดี ชวนอิ่มใจ
หรือเรื่องนั้นจะเลวร้าย ชวนใจหดหู่
ไม่มีใครล่วงรู้ความคิดของคนอื่น
บางครั้งกระทั่งตัวเราเองก็ยังไม่รู้ความคิดของตัวเอง
ผ่านปีใหม่มาไม่นานก็จะวนเข้าสู่ปีใหม่อีกแล้ว💕คิดถึงปีที่ผ่านมาจัง
เรื่องบางเรื่องต่อให้ผ่านมานานแค่ไหนก็ยังวนเวียนกลับมาทำให้เราคำนึงถึงความรู้สึกในเวลานั้น ราวกับว่าได้กลับไปอยู่ในเหตุการณ์นั้นอีกครั้ง
ผีเสื้อสะบัดปีกโบยบินอย่างงดงามบนฟ้าสีคราม
อาจจะกำลังคิดถึงน้ำหวานจากดอกไม้สีสวย
หรืออาจกำลังคะนึงถึงคู่รักที่จากลาด้วยความอาวรณ์
ไม่มีใครรู้ชัดว่ามันมีความคิดอะไร แต่คนก็ยังนิยามให้เจ้าผีเสื้อเป็นตัวแทนของความอิสระ
“เพราะไม่ว่ามันจะคิดอะไรแต่มันก็สามารถบินต่อได้เช่นเดิม”
“คุณกำลังคิดอะไรอยู่”
เป็นคำถามที่บางทีเราซึ่งเป็นผู้ถามได้ความเงียบเป็นคำตอบ
แล้ว “เรากำลังคิดอะไรอยู่”
หลายคนพบว่าแม้กระทั่งตัวเองยังอาจตอบได้ไม่เต็มปากว่า ตอนนี้กำลังคิดอะไร และตอบไม่ได้เลยว่ากำลังรู้สึกอย่างไรกับเรื่องราวที่ผุดขึ้นมาในสมอง
ไม่ใช่เพราะไม่คิด แต่เพราะไม่รู้จะตอบอย่างไรมากกว่า ยากจะอธิบายเหตุการณ์นั้นให้เข้าใจ และเข้าถึงอารมณ์ที่กำลังเกิดขึ้น
หากเรื่องที่ผุดขึ้นมาเป็นเรื่องราวที่เต็มไปด้วยความปลื้มปิติ ความอิ่มเอม ก็คงไม่มีปัญหาอะไร
ทว่าเรื่องส่วนใหญ่ที่ผุดมากลับเป็นเรื่องที่ไม่เคยคิดอยากจำเสียมากกว่า
คนเรามีสมองไว้คิด ไม่ผิดเลยที่จะมีความคิดมากมายหลั่งไหลเข้ามา ดังนั้นความคิดคำนึงจึงไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่หากความคิดนั้นทำให้ต้องนั่งทุกข์ระทมนั่นแปลว่าอดีตกำลังหวนกลับมาคุกคามปัจจุบัน
ไม่มีใครสามารถตัดความทรงจำของตนเองได้
แพทย์ก็ไม่สามารถเลือกตัดสมองส่วนของความทรงจำที่อยากลืมได้
ไม่มีใครห้ามเรื่องเลวร้ายไม่ให้เกิดขึ้นได้
ไม่มีใครสามารถเลือกได้ว่าจะจำหรือไม่จำ
แต่เมื่อเกิดความทรงจำแบบนั้นขึ้นแล้ว สิ่งที่ทำได้คือการจัดการความระทมที่เกิดขึ้นมา
จัดการความรู้สึกแย่ๆด้วยการพร่ำบอกเหตุผลที่ดี
กับตัวเองว่าทำไมถึงควร ‘หยุดคิด’
การไปเที่ยว หรือดื่มเพื่อให้ลืม อาจมีประโยชน์ในช่วงสั้นๆ หลังจากนั้นไม่นานก็คงกลับมาทุกข์กับมันอีก
การจัดการที่ดีที่สุดคือ การอยู่ด้วยกันอย่างสันติ
อย่างเช่น เรื่องรักๆที่มักเป็นปัญหากับคนส่วนใหญ่
ความคิดถึงแฟนเก่าทำให้จิตใจเศร้าหมอง
ผ่านมาก็นานแต่กลับยังรู้สึกอาวรณ์อยู่ดี เดินหน้าต่อไม่ไหว ย้อนกลับไปแก้ไขไม่ได้
แสดงว่าติดอยู่ในห้วงเวลาของอดีตอย่างสมบูรณ์แบบ
ค่อยๆจัดการกับความคิดแบบนั้นทีละขั้นตอน
เริ่มจาก ยอมรับความรู้สึกของตัวเองก่อน
ห้วงความคิดนี้ทำให้ฉันเศร้า ทำให้ฉันเสียใจ
และฉันยอมรับว่ากำลังเสียใจเพราะยังรัก
ฉันยอมรับว่าเศร้าเพราะอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
แล้วย้อนกลับมามองความจริง
“ยังรู้สึกรัก แต่กลับไปไม่ได้แล้ว”
สิ่งที่ทำได้คือการคิดเสียว่านั่นคือ ‘บทเรียน’
บทเรียนที่ไม่ดีกำลังบอกว่า เราไม่เหมาะกับสิ่งนั้น
เรียนรู้ว่า ไม่เหมาะกับความรักแบบนั้น
เรียนรู้ว่า คนแบบนั้นก็มีอยู่ในโลก แถมอยู่ใกล้เราด้วย
เรียนรู้ว่า เมื่อเรารักแล้วมีนิสัยที่ไม่ดีตรงไหนผุดมาบ้าง
เรียนรู้ว่า ต้องแก้ไขตัวเองอย่างไรไม่ให้ซ้ำรอยที่ผ่านมา
เรียนรู้ว่า คนแบบนั้นไม่เหมาะที่จะเคียงคู่เรา
เราจ่าย บทเรียน นี้ด้วย ความรู้สึก และความอาวรณ์ไปมากมายแล้ว ถึงเวลาที่จะตั้งใจสอบเพื่อให้ผ่านบทนี้ไปให้ได้
การสอบผ่านอาจไม่ใช่การหมายถึงมีแฟนใหม่
แต่เป็นการเดินหน้าต่อไปทำให้ชีวิตได้พบสิ่งใหม
พบตัวเองที่เข้มแข็งกว่าเดิม
พบตัวเองที่ยิ้มสวยและสดชื่นกว่าเดิม
เปิดโอกาสให้ชีวิตตัวเอง ด้วยการหยุดความรู้สึกไม่ดี
ผียังมีจิตวิญญาณ แต่อดีตไม่มีอะไรเลย
อย่าปล่อยให้อดีตที่ไร้ตัวตนและจับต้องไม่ได้ กลับมาหลอกหลอนจนทำร้ายคนรอบข้างในปัจจุบัน
ให้ห้วงความคิดนั้นเป็นเหมือนเพื่อน
นั่งตรงข้ามเวลาเราจิบกาแฟในยามเช้า
นั่งมองหน้ากันเวลาทำงาน
หรือนอนมองเจ้าความคิดนั้นก่อนนอน
เมื่อเจอเหตุการณ์ที่คล้ายกัน ให้ความคิดนั้นคอยเตือนเราว่า ‘ผ่านบทเรียนนี้มาแล้วนะ’
ปล่อยให้จิตใจเดินทางต่อไปบน ‘เส้นทางของชีวิตเคียงคู่กับเส้นทางของห้วงแห่งความคิดถึง’
เส้นทางของห้วงแห่งความคิดถึง :ผีเสื้อนักเดินทาง
เรียบเรียง การเดินทางของผีเสื้อ🦋
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
