20.กรรมบันดาล
Cr.bangburdtour
1 ปีผ่านไป การดำเนินชีวิตของครูเพ็ญเป็นไปอย่างราบรื่น แต่สิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น!
เมื่อปู (เด็กที่มีตาทิพย์อีกคน) โทรมาหาครูเพ็ญด้วยน้ำเสียงรีบร้อนว่า
“เร็วๆ นี้ ขอให้ครูเฝ้าสังเกตให้ดี จะมีเทพระดับสูงมาอยู่ที่นักเรียนคนหนึ่ง เพื่อติดต่อกับครูโดยตรง ครูไม่มีทางหนีพ้น เขากำหนดไว้เรียบร้อยแล้ว”
จู่ๆ ปูก็พูดด้วยน้ำเสียงตื่นกลัวว่า “ครูครับ ผมต้องรีบวางหูแล้ว เขามายืนจ่อหน้าประตูแล้ว ผมกลัวเขา เขาดุมากครับ”
แล้วปูก็วางหูทันที
ตั้งแต่นั้นมา ครูเพ็ญเพียรพยามยามโทรหาปู แต่เขาไม่ยอมรับสายเลยสักครั้ง ครูเพ็ญยอมรับว่า จิตใจตอนนั้นรู้สึกสับสนอย่างมาก เพราะไม่อยากตกอยู่ในสภาพแบบเดิมอีก แม้แต่มีเด็กนักเรียนมาหาที่ห้อง 138 ครูก็ไม่อยากที่จะคุยด้วย และพยายามเลี่ยงหลบ โดยอ้างเหตุผลว่า ต้องไปทำธุระส่วนตัว
แต่ในที่สุดเหมือนทุกอย่างกำหนด ไม่สามารถหลีกหนีได้!
เมื่อผู้ปกครองของเด็กนักเรียนคนหนึ่ง เดินทางมาพบครูที่โรงเรียน พร้อมแจ้งความประสงค์ว่า ต้องการให้รับลูกชายของเขาเป็นลูกบุญธรรม เนื่องจากตัวเองมีอาชีพเป็นพนักงานขับรถส่งของ จะต้องเดินทางไปตามจังหวัดต่างๆ จึงไม่ค่อยมีเวลาอบรมลูกสักเท่าไร ที่สำคัญตัวของลูกชายก็มักจะเอ่ยปากพูดถึง ความมีเมตตาของครูเพ็ญอยู่เสมอ
นอกจากนั้น เขาเองก็ไม่เห็นใครที่จะเป็นที่พึ่งให้กับครอบครัวได้ และด้วยสายตาพ่อของเด็กคนนั้น ที่มองครูเพ็ญด้วยความวิงวอน และแสดงความรู้สึกห่วงใยลูกอย่างสุดประมาณ ครูเพ็ญจึงตกปากรับคำรับเด็กคนนั้นเป็นลูกบุญธรรม
และครูตั้งชื่อใหม่ให้กับเด็กคนนั้นว่า ซัน
เดือนถัดมา, ครูเพ็ญเริ่มรู้สึกผิดปกติบางอย่าง จิตของครูเริ่มสัมผัสได้ว่า มีเป็นนางฟ้า 2 องค์พี่น้องมาอยู่ตัวเอง โดยที่องค์พี่จะเสด็จมาก่อน เป็นผู้หญิงที่สวยงามมากแต่งชุดไทย ชอบร้อยมาลัย ตอนที่ท่านจะมานั้น ได้พาร่างของครูไปซื้อผ้าคอสติส ที่เป็นภาพรูปเหมือนของท่านทั้งนั้น
“เดินดูตามเดอะมอลล์ซื้อมาหมดไป 5,000 กว่าบาท เป็นภาพท่านทั้งนั้น 10 กว่ารูป เป็นเรื่องที่ผูกพันในอดีตของเราหมดเลย โดยที่เราไม่รู้ว่าซื้อมาทำไม ถักก็ไม่เป็น ต้องมานั่งปัก แล้วท่านก็ลงมาปักเองจะสื่อให้รู้ว่า ฉันมาแล้วนะ ทุกๆ ครั้งที่มาจะยิ้มหวานไม่ยอมพูดอะไรทั้งสิ้น”
ในที่สุดนางฟ้าองค์นั้น ก็มาสื่อกับครูว่า ท่านคือ กายละเอียดของครู ซึ่งมีชื่อว่า องค์ร้อยมาลัย
ตอนแรกครูเพ็ญก็ไม่เชื่อ แต่พอนั่งสมาธิครั้งใด ก็จะเห็นภาพของตนเอง กำลังนั่งร้อยมาลัย เห็นภาพน้ำตก เห็นภาพผู้หญิงเดินบนน้ำสวยงามมากกำลังเดินบนน้ำในน้ำตก
“ไม่เห็นหน้าตา เห็นแต่ด้านหลัง แต่งกายชุดไทยห่มสไบ เห็นภาพทำนองนี้ติดๆ กันทุกวัน”
กลับกันก็มีองค์เทพที่เป็นผู้ชายมาสื่อกับซัน บุตรบุญธรรมของครู โดยบอกความ ต้องการของท่านว่า “เราเพิ่งมาโลกมนุษย์ ไม่ค่อยรู้เรื่องของชาวโลก จงช่วยบอกให้เราเข้าใจ ในทุกสิ่งทุกอย่างในโลกมนุษย์”
ซัน ให้ความช่วยตามที่องค์เทพต้องการทุกอย่าง
ครูเริ่มคิดทบทวนว่า หากตัวไม่คิดทำอะไรสักอย่าง ปัญหาวุ่นวาย ต่างๆ อาจจะตามมา เพราะว่าถ้าครูไม่ผ่านบททสอบตรงนี้ ก็คงไม่สามารถไปสอนคนอื่นๆ ได้
“จึงตัดสินใจกำหนดจิตให้เป็นสมาธิ ตามแนววิชา แผ่นน้ำ ขอบฟ้า แล้วน้อมจิตให้มาหาตัวเอง มองตัวเอง ดูตัวเองเยอะๆ ตัวรู้ก็ผุดขึ้นในจิต ข้อแรก ตัวเราต้องหมั่นตำหนิตนเอง หาข้อบกพร่องของตนอยู่ตลอดเวลา และเร่งแก้ไขข้อผิดพลาดโดยเร็วที่สุด อย่าเฝ้าติฉินนินทา หรือจับผิดผู้อื่น เพราะจะเกิดกรรมหนักตามมา ข้อสอง ห้ามด่าใคร ห้ามติฉินนินทาอะไร
อย่าไปยึดติดในภพ – ชาติ การติดภพ – ชาติ มันไม่มีวันหลุดพ้นได้เลย ตราบใดที่เรายังไม่ยอม ละวาง และการยึดติดภพ – ชาตินั้น แก้ยากที่สุด ดังนั้นเราจึงมองย้อนกลับเข้ามาตัวเอง เอาความรู้ทุกอย่างที่ได้จากการเรียนรู้ในชาติปัจจุบัน ขึ้นมาดูว่าเรามาตรงนี้ ขณะนี้ เรามาจากไหน ย้อนอดีตลงไปเลย จนถึงในท้องแม่ และก่อนที่จะอยู่ในท้องแม่ เราเป็นใครมาก่อนมันเห็นหมดเลย
ภพ – ชาติที่เราเคยเกิดเป็นระดับสูงบ้าง เป็นสัตว์อยู่ในนรกบ้าง เป็นโน่น เป็นนี่ ย้อนให้เห็นย้อนกลับขึ้นมาในปัจจุบันนี้ ย้อนไปย้อนมา อนุโลม ปฏิโลมอยู่อย่างนี้ จนเราน้ำหูน้ำตาไหล
เราจะเจ็บปวดเวลาเราทำสมาธิตรงนี้ ไม่ได้อยู่ท่านั่งสมาธิ
เอาอุปกรณ์ในห้อง 138 ที่เราคิดค้นขึ้นมา มาร่ายรำ มาเล่น เดินดู หมุนตัวรอบห้อง ซึ่งเราจะติดภาพกิจกรรมที่เราทำให้กับโรงเรียน ทำให้กับเด็กนักเรียน สร้างชื่อเสียงให้เด็ก และโรงเรียนนี้
พอเรามองไปแล้ว เราจะร้องไห้ไป ฉันเป็นที่รักของทุกคน เป็นเคารพบูชาของทุกคน
เด็กทุกคนหวังว่า เราจะช่วยเหลือเขาได้
แล้วตัวเราเองจะไม่หลุดจากสภาพตรงนี้หรือ? จะทำอย่างไรดีหนอ? เล่นวนอุปกรณ์วนไปวนมา จนเหนื่อยเต็มที่ ธรรมะก็เกิดขึ้น!
เราวางอาวุธทิ้ง แล้วนั่งสมาธิกลางห้อง 138 ความรู้ทุกอย่างลงมารวมตัวหมดเลย
สิ่งศักดิ์สิทธิ์เบื้องบนร่วมกันกล่าว สาธุการ อนุโมทนาองค์เทพหญิง-ชาย ทั้งสองพระองค์ก็ได้บรรลุธรรมไปกับครูด้วยพร้อมๆ กัน
การที่จะหลุดจากตรงนี้ มันหลุดที่จิต จิตที่ปล่อยวางทุกอย่างหมดแล้ว ความรู้ออกมาเยอะจนไม่สามารถบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือ ตัวอักษร หรือคำพูดใดๆได้
ในปัจจุบันเราหลุดจากสภาวะตรงนี้ หลังจากนั้นเราก็มาดูว่า ตัวไหนที่เรายังติดค้างอยู่ ก็เอาตัวนั้นขึ้นมายกดู เราได้ 80% ไม่พอใจขอดู 100% ขุดคุ้ยลงมาอีกยิ่งขุดลึกยิ่งทุกข์ ขอกลับย้อนไปเรื่องเดิม ที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มันขุดขึ้นมาเป็นของเก่า มันจะผุดขึ้นมาเป็นระยะๆ เป็นกิเลสที่มันดองอยู่ พอมันผุดขึ้นมา ก็เพ่งดูมัน ดูมัน แล้วเราใช้สติสัมปชัญญะ ดูปัญญา ดูพิจารณาให้รู้ความเป็นจริงว่า มีอะไรเกิดขึ้น
ตั้งอยู่ ดับไป
อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ลงตรงนี้หมดเลย
สังขารนี้ก็ไม่ใช่ของเรา แล้วเราจะไปหลงสังขารคนอื่นทำไม ความรู้ออกมาอย่างนี้ก็จบ พอจบมันก็ปกติธรรมดา เบาสบาย แค่นั้นเองเหรอ เราก็ยึดความรู้ตัวนั้นไม่ได้ปล่อยไปเลย ไม่ว่าจะมีความรู้อะไรใหม่ขึ้นมา พอรู้แล้วก็ปล่อย รู้แล้วก็ปล่อย แล้วไม่จำด้วย ทำจิตว่างๆ อย่างเดียว ไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นสบายๆ ว่างจากความนึกคิดอะไรทั้งสิ้น
ครูขออธิษฐานรวมตัวอดีตชาติ เคยเกิดเป็นใครที่ปฏิบัติในด้านสัมมาทิฏฐิ เคยเกิดเป็นใครมาจากไหน ยิ่งใหญ่ขนาดไหน ต่ำต้อยขนาดไหน แต่ตรงไหนที่เป็นสัมมาทิฏฐิ เราปฏิบัติแล้วจนมารวมตัว มิจฉาทิฏฐิขอไม่รับกลับคืนมา เอาความรู้ตัวนั้น มาใช้ประโยชน์ในปัจจุบันจะไม่ขอไปทางด้านโลกียะโดยเด็ดขาด จะไปด้านโลกุตระ และพยายามดึงขั้นที่มีทางด้านโลกียะ มาทางด้านโลกุตระให้มากที่สุดเท่าที่จะเป็นได้”
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
