Blockdit Logo (Mobile)
Nat Noraset
•
4 ธ.ค. 2019 เวลา 05:31 • ปรัชญา
อีกคืนหนึ่งแล้ว... ที่ชายวัยกลางคนผู้หนึ่ง ผู้ซึ่งดำเนินชีวิตอย่างเรียบง่ายธรรมดา ตามแบบฉบับคนทั่วไปในสังคมเมืองเช่นเขา จะมีโอกาสกลับคืนสู่อีกฟากฝั่งชีวิต ที่โหยหามาตลอดทั้งสัปดาห์
เขาเอนกายลงบนบนโซฟาหนังตัวเก่าด้วยท่าทางเหนื่อยล้า ลมหนาวโชยผ่านม่านบังแสงพลิ้วไหวไปมา เผยให้เห็นภาพวิวเมืองจากห้องแคบเล็กบนตึกสูง ภาพสิ่งก่อสร้างเก่าใหม่เรียงรายสลับกันชวนให้โหยหาอดีต และนึกถึงอนาคต
“คืนนี้ลากันไปด้วยซาวน์แทร็คเหงา ๆ เพลงนี้ สวัส..ครั.. กึก ๆ ซ่า.. “
สิ้นเสียงผู้บรรยายเสียงทุ้มต่ำจากคลื่นวิทยุที่เปิดทิ้งไว้ เสียงอินโทรของเพลง Silent love ของ Joe Hisaishi * ค่อย ๆ ดังขึ้นพร้อมคลื่นแทรกเสียงซ่า... เป็นจังหวะฟังดูลงตัว ทำให้เขานึกถึงภาพยนตร์เรื่อง A scene at the sea * ของ Takeshi Kitano ที่เขาชื่นชอบเป็นพิเศษ
“ชายหาด เสียงคลื่น และคู่รักวัยหนุ่มสาว ที่ไม่สามารถบอกรักให้แก่กันด้วยคำพูดได้” เขาคิดในใจ
“เธอแนะนำให้เราดูหนังเรื่องนี้ เพราะอะไรกันนะ...”
หลังละเลียดสุราเพียวค่อนแก้วผ่านลงคออย่างช้า ๆ ไปเป็นแก้วที่เจ็ดด้วยสติอันเลือนราง เขาค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นด้วยสายตาพร่ามัว ในสถานที่แปลกตาดูเงียบงันไร้ผู้คน
บรรยากาศรอบข้างฟุ้งเบลอ หม่นหมอง แลดูเย็นยะเยียบ หมอกจาง ๆ ปกคลุมไปทั่ว บริเวณรอบข้างมีเพียงแสงไฟสลัว แสงสว่างนั้นช่างดูไร้เรี่ยวแรง
เช่นเคย เขารู้สึกคุ้นชินกับสถานที่นี้ได้อย่างรวดเร็ว ไม่ต่างกับการพบหน้าสหายเก่าผู้ห่างไกล ผู้ที่ผ่านเรื่องราวด้วยกันมามากมาย แต่ห่างหายกันไปเป็นเวลานานหลายปี
“เราคือใคร...”
ท่ามกลางบรรยากาศเช่นนี้มันทำให้เขานึกถึงบางสิ่งบางอย่าง และเริ่มตั้งคำถาม... ชีวิต ตัวตน จักรวาล จุดกำเนิด และความตาย สิ่งที่เขาก็รู้สึกว่ามันไร้สาระ และเสียเวลาที่จะคิดถึงมัน เพราะไม่เคยมีสักครั้งเดียวที่จะหาคำตอบได้
“จุดสิ้นสุดของการเดินทางเราอยู่ที่ไหน”
แต่แปลก เรื่องเหล่านี้กลับพร้อมปะทุขึ้นใหม่ทุกครั้งยามสบโอกาส เหมือนเป็นแรงผลักให้เขานึกถึงมันได้อยู่เสมอ
เสียงระฆังดังทุ้มไกลมาจากเมืองอีกฟากฝั่ง ก้องกังวานไปทั่วบริเวณคล้ายจะช่วยเตือนสติ เขาละจากภาพความคิดเหล่านั้น ลุกขึ้นยืน ปัดฝุ่นที่ชายเสื้อและเริ่มออกเดินด้วยท่าทางดูสุขุม
ภาพด้านหน้าคือทางเดินทอดยาว สองฟากฝั่งทางเดินล้อมรอบไปด้วยทุ่งหญ้าสีเขียวอ่อนดูจืดชืดกำลังพลิ้วไหวอย่างช้า ๆ
ขณะที่เขากำลังก้าวเดิน คำถามเหล่านั้นไม่เคยจางหายไป มันยังคงวนเวียนอยู่คล้ายลมหมุนแผ่วเบาที่ไม่มีวันสลายตัว...
* Joe Hisaishi - Silent love
โฆษณา