แล้วเทพเจ้าก็ชี้ไปที่คนสุดท้าย
เจ้าก็แบกเอาชิ้นของ "ความสุข" ไว้ด้านหน้า
ชิ้น "ความทุกข์" ไว้ด้านหลัง เช่นกัน
แต่เจ้ารู้จักเอากรรไกรเจาะรูไว้ที่ชิ้นแห่ง "ความทุกข์" ไว้รูหนึ่ง
จนทำให้ "ความทุกข์" ไหลทิ้งไปตลอดทาง
สัมภาระชิ้นแห่ง "ความทุกข์" จึงมีน้ำหนักเบาลงไปเรื่อยๆ
เจ้าจึงสามารถเดินทางด้วย "ความสุข" และยังเดินได้เร็วกว่าคนอื่น