┏━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┓
before วาเลนไทน์
ขอบฟ้าแห่งความรัก
┗━━━━━━━━━━━━━━━━━━━┛
ณ สถานที่ทำงาน ที่เต็มไปด้วยรูปภาพตกแต่ง
ด้วยศิลปะร่วมสมัย โต๊ะทำงาน ที่ทำมาจาก
ไม้มะฮอกกานี สีดูเรียบหรู โซฟา สีเบส ที่คอยรับรองลูกค้า กับกุหลาบแดงที่ใส่แจกันส่งกลิ่นเพิ่มความสดชื่นให้กับห้องที่ดูเคร่งขรึม
กายชายหนุ่มนั่งครุ่นคิดอยู่บนโต๊ะทำงาน
ที่เต็มไปด้วยแบบแปลน บ้าน และรอยแก้ไข
ชิ้นงาน อยู่เต็มไปหมด
..
..
..
เขา พยายามจะปิด จ็อบงานชิ้นนี้ ให้ได้
แต่ก็แก้ไขมาหลายครั้ง
แล้วไม่ตอบโจทย์ ลูกค้าสักที
เขาตัดสินใจโทรไปหาเพื่อนของเขา
กาย : บอย มึง มีเวลาว่างมาเจอ กูเย็นนี้เปล่าว่ะ
กูมีเรื่องจะปรึกษา เกี่ยวกับ งานหน่อย
เจอกันร้านเดิม
บอย : เออ กูไปสายหน่อยนะ เจอกันทุ่มหนึ่ง
มีไรโทรหากูด้วย
กาย : เออ ตามนั้นเลยมึง
หลังจากที่ครุ่นคิดงานอยู่อีกสักพักใหญ่
ก็คิดไอเดียไม่ออกสักที
เขาเริ่มคิดว่า หรือว่างานนี้มันจะยากไป
สำหรับเขาหรือเปล่าว่ะเนี่ย
กาย : เลิกคิดดีกว่า โจทย์แม่งยากจังว่ะ
สไตล์ การออกแบบ แบบนี้ไม่เคยทำเลยว่ะ
สงสัยจะไม่ใช่ทางของเรา
เขาโมโหตัวเอง สุดๆ และปิดคอม พร้อมออกจากห้องทำงาน ไปอย่างเร่งรีบ ไปยังลานจอดรถ
กริ๊กๆ เสียงการปลดล็อค ของ รถปอร์เช่ สีดำ
ที่แต่งล้อแม็คแบบจัดเต็มตามสไตล์สถาปนิก
หนุ่มอย่างเขา
cr.kapook car
ปัง!! ประตูเปิดปิด ด้วยเสียงอันดัง จากความ
โมโหที่ตัวเอง ไม่สามารถคิดงานออกมาได้
ขับรถออกไปด้วยจิตใจที่ว้าวุ่น เพียงลำพัง
ณ ร้านอาหารใกล้ สะพานแขวน
ยามเย็น
กาย ไปนั่ง รอบอย ที่ตรงระเบียง ที่ติดแม่น้ำเจ้าพระยา ที่มีลม โชยมาเอื่อยๆ เย็นสบาย
พอที่จะทำให้เขาคลายความกังวลไปได้บ้าง
กาย : น้องขอเมนูหน่อย
เด็กเสริฟ์ ได้เอาเมนูมาให้เขา
พร้อมกับเตรียมจด ออเดอร์
กาย : น้อง พี่ เอา สลัดกุ้ง คอหมูย่าง และเบียร์
ไฮเนเก้นเย็นๆ ขวดหนึ่งนะ เอาแค่นี้ก่อน
เด็กเสริฟ์ : ได้ครับพี่^^
พระอาทิตย์ ยามใกล้ตกมีแสงสีส้ม สาดแสง
สวย จนกายต้องเหม่อลอยตามไป ดั่งต้องมนตร์
อย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว
จิบเบียร์เย็นๆ พร้อมกับ กับแกล้มพอประมาณ ลมโชยๆเย็นสบาย ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์พอทำให้เขา ผ่อนคลายลงไปบ้าง
เขามองพระอาทิตย์ ด้วยใจที่เหม่อลอยจนไปสะดุด กับ ผู้หญิงคนหนึ่งเข้า
เหมือนเขาต้องมนตร์ สะกด แทบลืมหายใจ
หัวใจที่เย็นชา กลับเต้นผิดจังหวะ หายใจไม่
ทั่วท้อง มันเกิดขึ้นอะไรกับเขากันแน่
เฮ้ย!! มึง กูโทรหามึงตั้งนานแล้ว ไอ้สัดนี้
ไม่รับสายกูว่ะ ต้องให้กูตามมาถึงที่โต๊ะ
กายสะดุ้ง ออกจากพะวัง เพราะเสียงของบอย
กาย : เออๆ กูขอโทษสงสัยกูลืมเปิดเสียง สาดดด
บอย : เออที่หลังเปิดเสียงดิว่ะ กูก็หาโต๊ะไม่เจอ
แล้ว กูมาถึงโต๊ะเรียกมึงตั้งนาน เป็นห่าไร
ว่ะ มีเรื่องกลุ้มใจกับงานขนาดนั้นเลย
ไหนเอามาให้กูดูดิ
กาย: แม่งกู คิดไม่ออกว่ะเจ้าของงาน แม่งอยาก
ได้สไตล์ แบบตะวันตกร่วมสมัย กูแม่ง
แก้งานมาหลายครั้งแล้วไม่โดนใจสักที
บอย : เชี่ยมึง งานยากสัดๆ มึงต้องไปดูงาน
เก่าๆ บางดิว่ะ มึงอยู่แต่ออฟฟิศมึงจะไป
คิดห่าไรออกว่ะ
กาย : แนวนี้แม่ง กูไม่น่ารับมาเลย บอกตรง
กูแก้จนกูท้อแล้วเนี่ย
บอย : มึงต้องไปหาแรงบันดาลใจ เอางี้ พรุ่งนี้
เดี๋ยวกูพาไป เผื่อมึงจะ คิดอะไรออก
กาย : เครๆ พรุ่งนี้ทำตัวให้ว่างๆนะมึง สั่งข้าวมา
แดกกัน
หลังจากที่เขาคุยกับบอยเสร็จ เขาหันไปหาวิว ที่ทำให้หัวใจเขาเต้นแรง แต่ ไม่พบ เธอคนนั้นอีกแล้ว
อ่านต่อ ตอนต่อไป
ขออภัยที่ใช้เนื้อหา คำพูดแบบไม่สุภาพ เพื่อเนื้อหาที่ออกอรรถรส ในบทสนทนาครับ
เป็นเรื่องสั้น แรกของผมเลย
ลองแต่งดูครับ^^
เพื่อนๆมีความคิดเห็นอย่างไรติชมได้เลยครับ
ขอบคุณภาพสวยๆจาก
-pixabay
-kapook car
-line today
- 3
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
