เที่ยวเมืองจำลองถงอัน ชมพิพิธภัณฑ์ ปีนเขากับ ก๊วนเพื่อน หน้าร้อนที่เซี่ยะเหมิน
ถงอันเป็นเขตหนึ่งของเมืองเซี่ยะเหมิน มณฑลฝูเจี้ยน หรือที่เรียกกันว่าฮกเกี้ยน นั่นล่ะครับ เป็นเมืองทางภาคใต้ของจีน ติดทะเล ถ้าดูในแผนที่ประเทศจีนจะอยู่ไม่ไกลจากใต้หวัน แต่เซี่ยะเหมินเขามีอะไรให้เราได้เที่ยวมากมายเลย ทั้งแบบที่เกิดโดยธรรมชาติ และสิ่งที่คนสร้างขึ้น วันนี้พวกเราจะไปดูทั้งสองแบบเลย จุดหมายปลายทางของกลุ่มพวกเรา คือเขตถงอัน เมืองเซี่ยะเหมิน เพราะที่นั่นมีเมืองจำลอง และมีภูเขาอันสวยงามให้เราได้ชม
มังกรระหว่างทางเข้าถงอัน สิ่งที่คนสร้างอย่างสวยงาม
พวกเรานัดกันหน้าต้าเหมินโข่ว หรือประตูใหญ่ของ มหาลัยหัวเฉียว ที่พวกเราเรียนอยู่ (หัวเฉียว วิทยาเขตจี๋เหม่ย) ประมาณแปดโมงรถเมี่ยนเปาเชอ หรือรถตู้คันเล็กๆ ที่เราติดต่อกันไว้ มารอรับพวกเรา เมื่อสมาชิกพวกเรามาถึง ก็ไปกันเลยครับมุ่งหน้าสู่ ถงอันก่อน
ประตูใหญ่ ม.หัวเฉัยว วิทยาเขตจี๋เหม่ย
ต้องบอกก่อนนะครับ กลุ่มพวกเราประชากรร้อยละ 70 เป็นคนอินโดนีเซีย อีกสองคนเป็นสองพี่น้องเกาหลีใต้ และคนไทยมีผมคนเดียว เป็นความหลากหลายทางเชื้อชาติมากๆ คงมีอะไรนำพาให้พวกเรามาเจอกันและเรียนห้องเอ (A 班) ด้วยกันครับ
สมาชิกผู้ร่วมทริพในครั้งนี้
เมื่อถึงหน้าเมืองจำลองถงอัน เราเห็นประตูเหมือนที่จตุรัสเทียนอันเหมินเมืองปักกิ่ง ภาพแรกของที่นี่ จัดไปกับกลุ่มเพื่อนๆ ก่อนเดินเข้าสู่ภายใน
ประตูเทียนอันเหมิน
ภายในบริเวณกว้าง มีหลายคูหาให้ได้เดินชม รู้มาว่าที่แห่งนี้เคยใช้ถ่ายทำหนังด้วยหลายเรื่อง เพราะจำลองมาจากสถานที่จริง โดยเฉพาะประตูเทียนอันเหมินเมื่อกี้ และตำหนักกลางที่เราเห็น อยู่ระหว่างทางเดินอันทอดยาวนั้นล่ะครับ
หน้าทางเข้าตำหนักกลาง
ตำหนักกลางเป็นการจำลองในวังของจีนมาไว้ให้ชม ทั้งบัลลังค์ฮ่องเต้สำหรับว่าราชการ เสื้อผ้าข้าวของเครื่องใช้ต่างๆในวัง มีจัดแสดงในตำหนักกลางนี้
บังลังค์สีทองอันสวยงาม
รวมทั้งในตำหนักกลางนี้ ยังมีให้เราเช่าชุดจีนใส่เพื่อถ่ายรูป ใครอยากเป็นฮ่องเต้ หรือฮองเฮา สนม กรมวัง เลือกเช่าชุดได้ตามใจอยากครับ เพื่อนผมคนอินโดจัดไป ส่วนผมเหรอ เป็นคนที่ไม่ชอบเปลี่ยนชุดระหว่างเที่ยว อารมณ์เดียวกับไม่อยากถอดเข็มขัดหรือรองเท้า ตอนผ่าน ตม. นั่นล่ะครับ เลยได้แต่เป็นกำลังใจและตากล้องให้เพื่อน
เพื่อนๆ อินโดเขามีความสุขมาก
ถ่ายรูปกันอิ่มแล้วที่ตำหนักกลาง เดินไปชมบริเวณรอบๆ กันต่อ ระหว่างทางเดิน มีทางเดินสไตล์จีนให้เดิน น่าจะยาวประมาณ 300 เมตรได้ครับ สวยมากสีสันสดใสดีครับ เดินไปถ่ายรูปกันไป เพื่อนผมแต่ละคนนะ ชอบถ่ายรูปกันมาก
ระหว่างทางเดิน
พวกเราเดินไปชมพิพิธภัณฑ์ จัดแสดงของเก่า สิ่งของเครื่องใช้สมัยโบราณมากมาย ที่ชอบสุดๆ คือเจ้าแม่กวนอิมพันมือ วิจิตรงดงามมากครับ
เจ้าแม่กวนอิมพันมือ
เพื่อนผมบางคนก็อยากถ่ายรูปกับประธานเหมาเจ๋อตุง ผมก็เลยจัดไปให้ครับ สำหรับเพื่อนรักทุกคนของผมครับ
หยวน หยวน กับประธานเหมา
เดินชมทั่วและถ่ายรูปหนำใจแล้ว เดนนี่เพื่อนอินโด ใช้ภาษาจีนแบบอินโด เรียกรถตู้เล็กกลับมารับเราจากเมืองจำลองถงอัน เพื่อมุ่งหน้าต่อไปเขาถงอัน ซึ่งรถตู้วิ่งไม่ถึงครึ่งชั่วโมงก็ถึงเขาถงอันแล้ว
ถ่ายรูปในมุมต่างๆ
ภาพแรกที่ผมเห็นคือภูเขาที่สลับซับซ้อนเหมือนภาพวาดเลย ท่ามกลางธรรมชาติมีสิ่งปลูกสร้างที่มนุษย์สร้างขึ้น แต่สร้างได้ลงตัวกับธรรมชาติมากๆ
ภาพประตูทางเข้าข้างหลังคือภูเขาที่เราจะไปกัน
ระหว่างทางเดินเข้าหน้าประตูสู่ภูเขา
เมื่อถึงภูเขาเราจะเห็นประตูทางเข้าก่อน โดยเดินผ่านทางเดิน สีแดงอิฐ และลานน้ำพุมังกรที่อยู่ตรงพื้นนั้น มีรูปปั้นสัตว์แปลกๆ หน้าประตูทางเข้าด้วย
ลานน้ำพุมังกร
ประตูทางเข้า
แม้ว่าพวกเราจะเก็บสะสมความเหนื่อย มาจากเมืองจำลองบ้างแล้ว แต่เมื่อเจอกล้อง เราจะยิ้มได้ตลอดทาง
ยิ้มกับกล้องตลอด
ระหว่างเดินขึ้นเขา มีต้นไม่เขียวชะอุ่มทั้งสองข้างทาง จึงคลายความร้อนไปได้เยอะมาก ขอบคุณที่จีนมีต้นไม่เยอะแบบนี้ ทำให้เราร่มรื่นระหว่างการเดินเที่ยว
สองข้างทางเดินเต็มไปด้วยต้นไม้
เมื่อไปถึงตีนเขา จะมีทางเดินไม้สร้างสูงชันขึ้นไปเรื่อยๆ ตามแนวภูเขา เดินสบายครับ ไม่เหนื่อยมากในตรงนี้ บวกกับอากาศเย็นจากป่าอีก จึงเดินเที่ยวได้แบบสบายๆ
ทางเดินไม้ ระหว่างต้นไม้และภูเขา
ขึ้นไปอีกนิดจะเจอน้ำตก ค่อนข้างสูง ผมเดาว่าเวลาน้ำหลาก น้ำคงเยอะและสวยกว่านี้ ตอนที่ผมไปน้ำมีแค่นิดหน่อยเอง
วิวน้ำตกข้างหลัง
ใกล้ๆ น้ำตกเจอกลุ่มอาตี๋หลายคน พวกเราเลยขอเข้าไปอี้ฉี่พายจ้าว หรือขอถ่ายรูปด้วย เด็กน่าจะมาดูงานกับเหล่าซือ (ครู อาจารย์) นั่นล่ะครับ
ขอบคุณอาตี๋ เสี่ยวเผิงโหย่ว (เพื่อนรุ่นน้อง) ทุกคนครับ
เดินรอบแล้วและเริ่มหิว เวลาล่วงเลยเกือบจะบ่าย พวกเราอยู่อีกพักหนึ่งก็ถึงเวลาเดินลง เพื่อไปใช้บริการรถตู้เล็ก กลับมหาลัยหัวเฉียว จี๋เหม่ย ขนาดเหนื่อยและหิว ยังมีอารมณ์ถ่ายรูปกันนะสาวๆ
เริ่มนั่งกันแล้ว หิวกับเหนื่อย
ระหว่างทางเดินกลับไปรอรถตู้
ขึ้นรถตู้เรียบร้อย พวกเราใช้ทักษะทางภาษาจีนที่พอมีบอกให้เขาพาไปกินข้าวก่อนเข้าเมือง เพราะท้องร้องมากแล้ว หน้าตาแต่ละคนเก็บสะสมความเหนื่อยไว้ที่เลเวลเกินร้อย แต่ด้วยความหิวต้องกินก่อนครับ
ร้านอาหารที่นี่ดีนะอาหารไม่จืดเกินไป แถมมีซอสตั้งไว้แต่ละโต๊ะอีก คงรู้ว่าไทยอย่างผมชอบกินรสไม่จืดมาก เลยจะจัดไว้รอมั๊ง เข้าข้างตัวเองอีกแล้ว
เพื่อนๆ กินข้าว หิวหรือเหนื่อยมากกว่าครับ
และเราก็จบทริพของพวกเราที่หน้ามหาลัย ด้วยความสุข แม้จะเหนื่อยบ้าง แต่เชื่อว่าทุกคนประทับใจ ที่ได้ไปเที่ยวในท้องถิ่นของเซี่ยะเหมิน ถึงแม้พวกเราจะแตกต่างกันทางเชื้อชาติ ศาสนา และอายุ แต่เมื่อมาอยู่ด้วยกัน เรียนด้วยกัน ทุกอย่างจึงลงตัวและกลมกล่อมครับ คิดถึงทุกคนครับ
แนะนำสำหรับใครจะไปเที่ยวจากตัวเมืองเซี่ยะเหมิน ต้องผ่านมาเขตจี๋เหม่ย ที่ผมเคยอยู่ก่อน ไม่ไกลมากเท่าไหร่จากในเกาะมานอกเกาะ ส่วนผมอยู่จี๋เหม่ยแล้วไปถงอันจะใกล้กว่าหน่อยนึง บอกรถเขาว่า ไปหยิ่งซรื่อเฉิง ผาซานถงอัน เขารู้ครับ ภาษาที่นี่ก็อย่างที่รู้ ส่วนมากเขาพูดจีนกันมากกว่าอังกฤษ จึงต้องมีความรู้มาบ้าง หรือมีเพื่อนที่พอรู้จีนมาร่วมทาง แค่นั้นก็สนุกแล้ว Google translate ใช้ไม่ได้นะ
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
