Ep.10 : คือวันที่เราเกิด (1/2)
บันทึกนี้เป็นบันทึกย้อนหลัง ในวันที่ปุญเต็ม 3 ขวบแล้ว คือ 20 กันยายน 2011
ให้ชื่อบันทึกว่า "คือวันที่เราเกิด" .. ความหมายแข็งแรงตามนั้น เพราะเป็นวันที่ปุญเกิด และในขณะเดียวกัน แม่ก็ "เกิดใหม่" หลังจากที่ปุญคลอดออกมาได้ไม่กี่นาที
บันทึกยาว แต่ดี รับรอง .. วันนี้เสนอตอนที่ 1
.
เช้าของวันพฤหัสบดีที่ 18 กันยายน 2008 โรงพยาบาลที่ฝากท้องโทรมาแจ้งว่าให้ไปทำการ "เร่งคลอด" ได้ตอนนี้เลย จากกำหนดเดิมที่นัดกันไว้คือช่วงเย็นของวันเดียวกัน เนื่องจากคุณหมอ ห้องคลอดและเครื่องมือพร้อมแล้ว
เราก็เหมือนจะพร้อม ... แต่พร้อมตอนเย็นไม่ใช่ตอนเช้าแบบนี้ โทรมาบอกระชั้นชิดแล้วให้รีบไป ทุกคนเลยต้องรีบจัดรีบเตรียม กว่าจะพร้อมจริง ๆ ก็เหนื่อยและลืมตื่นเต้นไปชั่วขณะ
ถึงโรงพยาบาลช่วงเที่ยง เข้าไปเตรียมตัวที่ห้องพักขนาดสองเตียง มีคุณแม่กรณีเร่งคลอดอีกรายอยู่ในห้องนั้นด้วย เจ้าหน้าที่และพยาบาลให้พ่ออยู่กับแม่ตลอด แต่ให้ตาตา ยายยายไปรอที่ห้องข้าง ๆ ที่จัดไว้ให้ญาติที่มาเยี่ยม จะเดินมาหาบ้างเป็นครั้งคราวได้ไม่ว่ากัน
ก่อนเข้ากระบวนการ "เร่งคลอด" พยาบาลอธิบาย วิธีการและขั้นตอนที่จะเกิดขึ้นโดยละเอียด ซึ่งเรื่องทั้งหมดมีการอธิบายมาแล้วในหลายครั้งที่พบหมอช่วงท้องแก่ สรุปคร่าว ๆ ว่า ...
จะมีการให้น้ำเกลือผสมยาบางชนิดเพื่อช่วยการบีบตัวของมดลูกและการเปิดของช่องคลอด ขั้นตอนต่าง ๆ จะทำที่ห้องนี้ จนเมื่อทุกอย่างพร้อมตามที่ควรจะเป็น จึงเคลื่อนย้ายไปห้องคลอด และทำการ "คลอด" แต่ละคนใช้เวลาไม่เท่ากัน บางคนไม่กี่ชั่วโมง แต่บางคนอาจเป็นวัน หรือสองวันกว่าปากมดลูกจะเปิดได้ขนาดพอเหมาะกับการคลอดจริง...
เมื่อเริ่มต้น ทุกอย่างดูไม่ยุ่งยาก ไม่มีความเจ็บปวดใด ๆ .. ผ่านไปเป็นชั่วโมง .. ยังคงเจ็บแบบทนได้ แต่เมื่อเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ จากบ่าย เป็นบ่ายแก่ ๆ จนกระทั้งบ่ายจัดเกือบจะเย็น .. ความเจ็บปวดสุดจะทนก็มาถึง ..
ไม่เคยเจ็บปวดทรมานอะไรขนาดนี้มาก่อน ทุกครั้งที่เครื่องวัดระดับการบีบตัวของมดลูกให้ค่าตัวเลขที่ค่อย ๆ สูงขึ้นๆ .. แม่ก็บีบมือพ่อแน่นแล้วบอกว่า "มันมาอีกแล้ว" ทำหน้าบูดเบี้ยวและเสียงสั่นด้วยความกลัว "มัน" จนขนหัวลุก แต่ก็ต้องก้มหน้าทนความเจ็บปวดนั้นไปเรื่อย ๆ จนค่าตัวเลขค่อยลดต่ำลง .. มดลูกคลายตัว จึงมีเวลาหายใจได้ทั่วท้อง
เจ็บอยู่กี่ครั้งจำไม่ได้ ถ้านับทุกครั้งที่เจ็บคงเป็นหลายร้อยจนใกล้หนึ่งพัน แต่ถ้าเอาที่เรียกว่า "เจ็บสุดทน" นับเป็นครั้งนี่ไม่รู้ รู้แต่ตั้งแต่ช่วงเย็นจัด ๆ จนถึงสองหรือใก้ลสามทุ่ม จะมีความเจ็บแบบสุดทนแบบนี้วนมาทุก ๆ สิบนาที ห้านาที และค่อยๆถี่ขึ้นจนเป็นทุกสามนาที และสุดท้ายทุก ๆ นาทีจนไม่มีช่องว่างให้รู้สึกว่า "ไม่เจ็บ" อีกเลย
จำได้ว่าแม้แค่ช่วงขยับตัวจากเตียงรอคลอดมาเป็นเตียงสำหรับคลอดจริงๆ ยังเป็นไปด้วยความยากลำบากและใช้เวลานานมาก เพราะมันคอยจะเจ็บหน่วงที่ท้องจนต้องหยุดเคลื่อนไหวและหยุดหายใจเป็นระยะ ๆ ให้ความเจ็บนั้นทุเลาจึงก้าวขาออก ...
สามปีผ่านไป จำรสความเจ็บปวดแบบนั้นไม่ได้แล้ว รู้แต่ตั้งแต่ตอนนั้นจนบัดนี้ท่องไว้ในใจเสมอว่า...ไม่เอาอีกแล้ว ไม่ท้องอีกแล้ว .. พอ
จำได้ว่าเราย้ายจากห้องเร่งคลอดไปห้องสำหรับคลอดจริง ๆ กันประมาณหัวค่ำ อาจจะเป็นช่วงทุ่มหรือสองทุ่ม .. บนเตียงสำหรับคลอด พยาบาลเข้ามาอธิบายถึงขั้นตอนการคลอดทั้งหมดที่จะเกิดขึ้น แต่ก่อนหน้านัั้นจะมีการใช้ยา "บล๊อกหลัง" เพื่อลดความเจ็บปวดจากการที่มดลูกบีบตัว ..
อธิบายเสร็จจัดการฉีดยาเข้าสันหลัง .. ผ่านไปไม่เกินสิบนาที ราวปาฎิหารย์ ความเจ็บปวดที่มีมาตลอดหลายชั่วโมงหายไปไม่เหลือร่องรอย ตั้งแต่นั้นจนคลอดเสร็จ
ช่วงที่ต้องเบ่งคลอด วิธีการเบ่งของคนอื่นเท่าที่รู้คือ เบ่งตามความเจ็บปวดและความรู้สึกอยากเบ่งตามธรรมชาติ ... แต่ของแม่ไม่ใช่
แม่เบ่งตามที่หมอสั่งและเบ่งตามจังหวะตัวเลขที่พุ่งขึ้นสูงของเครื่องวัดค่าการบีบตัวของมดลูก ..ไม่มีความเจ็บปวดใด ๆมาเป็นตัวกำหนดการเบ่งเลย มันหายไปตั้งแต่ได้ยาบล็อกหลังอย่างที่บอกไว้
พ่อที่ยืนกุมมืออยู่ใกล้ ๆ หมอมอบหน้าที่ให้พ่อ ช่วยจับหน้ากากอ๊อกซิเจนมาครอบจมูกแม่ไว้ในช่วงการสูดลมเข้าปอดลึก ๆ จะเอาหน้ากากออกก็เมื่อหมอบอกให้แม่เบ่งและปล่อยลมออกทางปาก
เบ่งไปเป็นสิบครั้ง จนสุดท้ายหมอว่า เบ่งให้สุดแรงโดยหมอจะใช้เครื่องมือดูดหัวลูกออกมาเพื่อช่วยด้วยอีกแรง .. เอ้า เบ่งได้ .. ฮึบบบบบบบบบบบบ
.
เกือบเที่ยงคืนคืนนั้น มีเด็กหญิงอีกคนเกิดมาบนโลก เกิดเป็นลูกของพ่อกับแม่ ...
ไม่เกินห้านาทีหลังจากพยาบาลเช็ดตัวและห่อลูกไว้ในผ้าขนหนูผืนใหญ่แม่ก็ได้ชื่นชมลูกสาวตัวน้อยทันที ความรู้สึกครั้งแรกที่ได้กอดลูกอยู่ในอ้อมแขน...สรรหาคำใดในโลกนี้มาอธิบายไม่ได้
รู้แต่ว่านับแต่นี้ไปเราจะไม่ได้เป็นคนคนเดียวกันเหมือนช่วงเก้าเดือนที่ผ่านมาอีกแล้ว
ลูกจะเป็นตัวของลูกเอง มีร่างกาย มีหัวใจที่แยกออกไปจากแม่ หวังว่าอวัยวะทุกส่วนจะตั้งใจทำหน้าที่ของมันโดยดูแลลูกอย่างดี เพื่อให้ลูกของแม่เจริญงอกงาม สมบูรณ์ และดี ที่สุดนับตั้งแต่นี้ต่อไป ...
จบบันทึกเรื่องการเกิดของลูก ทุกอย่างเป็นไปอย่างสวยงาม และราบรื่น แต่มีเรื่องแปลกชวนให้บันทึกไว้อีกเรื่อง มันเกิดขึ้นกับแม่ ....
หลังจากลูกเกิด แม่ได้ชื่นชมลูกไม่นาน แม่มีอาการแปลก ๆ ...
... อ่านตอนต่อไป พรุ่งนี้ค่ะ ..
YT Channel :https://youtu.be/iUlZxvs9pPk
🌼 ขอบคุณที่ติดตาม
💕 ขอให้ทุกวันเป็นวันดี ๆ ของทุกคนค่ะ
YT Channel: Poon Station
FB Fanpage: Poon Station Fanpage
FB แม่ป๋อม: PomPoon Station
BD แม่ป๋อม: Poon's Diary by แม่ป๋อม
BD Page: เยอรมนีและจิปาถะ by แม่ป๋อม
IG: pompoon.station
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
