26 เม.ย. 2020 เวลา 09:26 • ปรัชญา
เมื่อเราใช้ประสบการณ์ตัวเองเป็นบรรทัดฐานในการเลี้ยงลูก
อ้างเหตุและผลของความสุข
เพียงเพื่อไม่ต้องการให้ลูกต้องลำบากเหมือนกับตัวเองตอนเป็นเด็ก
เลยเลือกที่จะทำทุกอย่างเพื่อให้ลูกสบาย?
และเราก็แน่ใจว่าทุกสิ่งที่กำลังทำอยู่ตอนนี้ เพื่อลูก?
เราตอบสนองใครกันแน่ เราเอง หรือลูก ?
หยิบยื่นโทรศัพท์ให้เล่นเพื่อให้เขาสนุก?
หรือเพื่อตัดความรำคาญ?
ซื้อของที่เขาอยากได้เพื่อให้เขามีความสุข?
หรือต้องการที่จะลบเสียงร้องที่ไม่ตรงคีย์
พร้อมกับรอยเล็บเล็กๆน้อยๆ?
เด็กจะมีความสุขกับของเล่น
แล้วจะเป็นอย่างไรหากเขาไม่ได้ดั่งใจ?
พ่อแม่อาจจะสบายใจเมื่อลูกไม่รบกวน
แต่จะรู้สึกอย่างไรเมื่อถึงวันที่เขาแสดงการต่อต้าน?
เราเลือกที่จะทำร้ายลูกโดยการตอบสนองทางวัตถุ
พอโตมาก็ได้แต่บ่น "สอนไม่รู้จักจำ"
โฆษณา