Ep.13: เขียนเมื่อ 29.04.2020, เยอรมนี
บันทึกย้อนหลัง ช่วงที่คลอดปุญใหม่ ๆ (2/3)
หลังจากเหตุการณ์เฉียดตายของแม่ผ่านไป หมอก็อนุญาตให้ พ่อ ยายยาย ตาตา เข้ามาในห้องคลอดได้
เมื่อพบหน้ากันอีกครั้ง .. เรากอดและร้องไห้ไปด้วยกัน ด้วยความรู้สึกรวม ๆ ตอนนั้นคือ กลัวการพลัดพรากจับขั้วหัวใจ
พยายามปลอบใจ เรียกขวัญกันและกัน รวมไปถึงนึกขอบคุณใครก็ตาม ที่ทำให้เหตุการณ์วันนั้นไม่เปลี่ยนชีวิตครอบครัวเรา ไปในทางที่เลวร้าย ให้เรามีโอกาสเริ่มต้นชีวิตครอบครัวเล็ก ๆ แบบสมบูรณ์พร้อม .. พ่อแม่ลูก
ส่วนเรื่องอื่น ๆ ที่น่าบันทึกช่วงอยู่โรงพยาบาลดูเหมือนจะมีแต่เรื่องไม่น่าประทับใจ ..
บอกตามตรงว่าความรู้สึกดีใจที่ได้เป็นแม่ ที่ได้เห็นหน้าปุญ มีแค่ไม่กี่นาทีแรกในห้องคลอด แต่หลังจากนั้น คือความกลัวกับปฏิกิริยาแปลก ๆ ต่าง ๆ ของร่างกายหลังการคลอด ความเจ็บปวด ทรมานกับร่างพัง ๆ ในช่วงนั้น
พอร่างกายพัง จิตก็ตก ใจห่อเหี่ยว ไม่รู้สึกสนุกหรือมีความสุขกับการได้เป็นแม่เลยแม้แต่น้อย ..
- ช่วงบนทั้งเจ็บและปวดจนไข้ขึ้นจากอาการนมคัด
- ช่วงล่างยิ่งพังกว่า เพราะฉี่ไม่ออกต้องใช้วิธีสวนปัสสาวะ .. เจ็บปวดทรมาน
- ช่วงล่างอีกเหมือนกันที่ต้้งแต่ก้นกบ ไล่ขึ้นไปจนหลังถึงคอ เจ็บแปร้บแบบบรรยายยาก รู้แต่เป็นความเจ็บอีกครั้งที่จะไม่มีวันลืม ยิ่งตอนเปลี่ยนจากท่านอนเป็นท่านั่ง หรือท่านั่งเป็นท่านอน ปวดร้าว น้ำตาไหล ทุกครั้ง
ความพังทั้งใจและกายทั้งหลายทั้งมวลเหล่านี้เป็นอยู่ตลอดช่วงที่เราอยู่โรงพยาบาล 4 วัน
และทำให้แม่ไม่สามารถนั่งหรือนอนให้นมลูกได้ดีด้วยความเจ็บปวด ประกอบกันธรรมชาติของเด็กเกิดใหม่ จะยังไม่รู้สึกหิว ไม่ดูดนมแม่ จะใช้เวลาส่วนใหญ่หลับ
วันก่อนที่เราจะออกจากโรงพยาบาล น้ำหนักปุญเลยเกือบตกเกณฑ์ที่ควรจะเป็น น่าเป็นห่วง
จริง ๆ หมออยากให้แม่และลูกอยู่ที่โรงพยาบาลต่อ แต่แม่ยืนยันว่าขอกลับบ้าน
ตั้งแต่เข้าโรงพยาบาลเช้าวันพฤหัส แม่ก็นับวันรอที่จะกลับบ้าน ช่วงที่อยู่โรงพยาบาล เป็นอีกช่วงที่ทุกวัน ทุกคืน แทบจะไม่ได้นอน ..
คือนอนไม่ได้ ไม่คุ้นที่ บวกกับร่างพัง ๆ และความใจเสียจากหลาย ๆ เรื่อง รู้อย่างเดียวว่าต้องกลับบ้าน จะรู้สึกอุ่นใจกว่าที่นี่ เมื่อใจอุ่นแล้วร่างจะค่อยๆคืนสภาพเอง และทุกอย่างจะดีขึ้น แม่คิดและยืนยันกับหมอไปแบบนั้นเช่นกัน ..
ประกอบกับเพื่อนบ้าน ที่เป็นพยาบาลผดุงครรภ์ ที่มีหน้าที่ดูแลแม่และลูกหลังคลอด รับปากว่าจะดูแลเราสองคนอย่างใกล้ชิด
หมอถึงอนุญาตให้เรากลับมาพักฟี้นต่อกันที่บ้านได้
เรื่องที่โรงพยาบาล ดูจะหนักหนาแล้ว แต่ที่บ้านหลังจากนั้น เหตุการณ์ก็ไม่ต่างกัน บางช่วงแย่กว่าด้วยซ้ำ
แล้วแม่จะเล่าให้ฟัง .. บันทึกต่อไป
รักลูกจ้ะ
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
