มังกรหยก ภาค ๑...ตอนที่ ๖๕
ที่พรรคกระยาจกหาก้วยเจ๋งเจอ เพราะมีอยู่วันนึงเจงกิสข่านอยากได้วิธีที่จะอยู่ยงคงกระพัน ก้วยเจ๋งแนะนำให้คุยกับนักพรตช้วงจินสิ...เจงกิสข่านเลยส่งคนลงใต้ไปแผ่นดินซ้องเพื่อตามหานักพรตช้วงจิน...พวกกระยาจกเลยได้ข่าวก้วยเจ๋งจากตรงนี้...
เจออึ้งย้งรึยัง...ยังไม่เจอ...ก้วยเจ๋งก็จ๋อยต่อไป เพราะรู้ว่าขนาดพรรคกระยาจกเป็นพรรคที่มีเครือข่ายใหญ่ที่สุดในแผ่นดิน แต่ยังตามหาไม่เจอ ก็ไม่รู้จะใช้วิธีไหนตามหาอึ้งย้งแล้ว...
แล้วก็มาปรับทุกข์อีกเรื่อง...ท่านคาฆานให้ข้าเป็นแม่ทัพ แต่เรื่องแบบนี้ข้าไม่เอาอ่าวเลย ทำไงดี...ลู่อู่คาก็แนะนำว่า ในตัวท่านมีตำรางักฮุยอยู่ไม่ใช่รึ...
ก้วยเจ๋งเลยเริ่มเห็นทางสว่าง ก็ใช้เวลาทั้งวันทั้งคืน คร่ำเคร่งอยู่กับตำราพิชัยสงครามงักฮุย...ก็เริ่มจะหมาเห่าขึ้นมาบ้างแล้ว...
แต่มันก็มีบางข้อบางประโยค ที่หัวทึบๆแบบก้วยเจ๋งยากจะเข้าใจ ก็เอาไปถามลู่อู่คาเพราะคิดว่าผู้อาวุโสนี้ ปกครองกระยาจกเรือนหมื่น น่าจะเข้าใจอะไรบ้างล่ะน่า...
ลู่อู่คาก็มาแปลก...เอ่อๆๆๆ ประโยคที่ท่านว่า ข้ายังคิดไม่ออกตอนนี้ ขอเวลาไปนอนเล่นซักคืน แล้วจะกลับมาบอกพรุ่งนี้...
แล้วก็เป็นยังงี้หลายรอบ จนก้วยเจ๋งชักรู้สึกว่ามันมีเลศนัยอะไรอยู่...ลู่อู่คาอาจจะไม่ได้เข้าใจด้วยตัวเอง แต่แอบเอาข้อความที่ก้วยเจ๋งถาม ไปถามใครอีกต่อนึงมั้ง...
แต่จากการที่มุมานะคร่ำเคร่งกับตำรางักฮุย บวกกับการถามมาตอบไป โดยไม่รู้ว่ามีใครอยู่เบื้องหลังคำตอบของลู่อู่คารึเปล่า...กองทัพมงโกลภายใต้การควบคุมของก้วยเจ๋งก็เริ่มปรับรูปแบบ จากเดิมที่เอะอะก็โยนยาวอย่างเดียว...เริ่มมีการเคาะบอลตามช่อง มีการทดแทนตำแหน่งแบบโทท่อลฟุตบอลกันมากขึ้น...
จนวันนึง รูปแบบใหม่ของกองทัพก้วยเจ๋งก็ได้พิสูจน์ตัวเอง...
เจงกิสข่านเรียกประชุมเฉพาะแม่ทัพสำคัญ ซึ่งหมายถึงลูกชายทั้งสี่และก้วยเจ๋งด้วย...
ลูกชายคนโตของเจงกิสข่าน มีกำเนิดที่ผิดแผกไปจากพี่น้อง เพราะว่าตอนนั้นมงโกลยังแยกเป็นเผ่าเล็กเผ่าน้อย...เมียของเจงกิสข่าน หรือเตมูจินในตอนนั้น ถูกอีกเผ่าจับตัวไปนานร่วมปี...พอเตมูจินชิงตัวกลับมาก็ปรากฏว่านางมีลูกติดท้องมาด้วย...แน่นอนว่าไม่ใช่ลูกของเตมูจิน...
แต่เตมูจินก็ยอมรับลูกในท้องเป็นลูกของตนอย่างไม่มีข้อรังเกียจ...พอเจงกิสข่านเรียกประชุมคนสำคัญในคราวนี้ ก็โยนคำถามว่า กูแก่แล้ว อยากจะตั้งผู้สืบทอดตำแหน่งคาฆานต่อ...พวกมึงว่าใครดี...
ไอ้ลูกคนโตกับคนรองที่ไม่ค่อยได้เรื่องทั้งคู่ ก็เริ่มแซะกัน...คนรองขุดเรื่องที่โจจิ ลูกคนโตไม่ใช่ลูกของเจงกิสข่านขึ้นมาพูด...ก็ฉุนขาดสิฮะ แทบจะวางมวยกันเดี๋ยวนั้น...ดีที่เจงกิสข่านระงับไว้ได้ แล้วสั่งเป็นคำขาด...โจจิคือลูกกู ต่อไปห้ามใครยกเรื่องโจจิไม่ใช่ลูกกูขึ้นมาพูดอีก...
ข้อสรุปของที่ประชุมคือ เลือกวอเคอไต ลูกคนที่สามของเจงกิสข่านรับตำแหน่งรัชทายาท...
ได้รัชทายาทแล้วก็ฉลองสิฮะ...เจงกิสข่านคงดีใจที่ได้ข้อสรุปที่ชัดเจน เหมือนยกภูเขาที่ทับอกอยู่นานออกไปได้...แกเลยฉลองซะเต็มคราบ เมาหลับไม่รู้เรื่อง...
ก้วยเจ๋งก็กรึ่มอยู่พอควร กำลังจะเข้านอนก็มีทหารมาล้งเล้ง...ท่านราชบุตรเขยช่วยด้วยๆ ลูกท่านข่านคนโตกับคนรอง ยกทัพจะตีกันตายแล้ว...
“มึงไปบอกท่านข่านสิ เรื่องใหญ๋ขนาดนี้ต้องท่านข่านเท่านั้น”...ก้วยเจ๋งก็ไม่กล้าตัดสินใจทำอะไร เพราะเห็นว่าเรื่องใหญ่เกินตัว...
“ปลุกโคตรจะปลุกแล้ว น้ำสาดก็แล้ว ท่านข่านเมาเป็นหมาไม่ยอมตื่นเลยอ้ะ”...
ก้วยเจ๋งก็เลยต้องเรียกระดมทัพของตนเอง เพื่อออกไปห้ามศึก...แต่การที่สามทัพขนาดใหญ่แบบนี้ จะมาปะทะกันในเวลามืดๆ ถือเป็นเรื่องเสี่ยงอย่างยิ่งที่จะฟันกันเองจนตายเกลื่อน...
กำลังละล้าละลังว่าจะตั้งขบวนยังไงดี...ลู่อู่คาก็เข้ามาหา ยื่นแผ่นกระดาษเขียนคำแนะนำให้...ต้องตั้งขบวนแบบไหน ปีกไหนเข้าก่อน ปีกไหนตาม...ก้วยเจ๋งก็ดีดนิ้วเปาะ...เออ โคตรเจ๋ง...แล้วก็ออกคำสั่งตามแผนทันที...
ผลคือ...ด้วยกำลังทหารที่เท่าเทียมกันสามกองทัพ...ทัพของก้วยเจ๋งที่ได้รับการฝึกฝนจนเป็นทรงมากกว่า สามารถแยกทัพของลูกเจงกิสข่านทั้งสองให้แยกจากกันได้ โดยเกิดความสูญเสียน้อยที่สุด...
หลายชั่วยามต่อมา เจงกิสข่านควบม้ามาในสภาพชุดนอน...มาถึงก็เมื่อก้วยเจ๋งคุมสถานการณ์ได้เรียบร้อยแล้ว...แน่นอน นอกจากด่าลูกชายทั้งสองแทบหัวหลุด อีกทางก็สรรเสริญก้วยเจ๋งซะยกใหญ่...
...ผ่านเหตุการณ์นี้ไปได้ ก้วยเจ๋งก็ยิ่งสงสัยใหญ่...ลู่อู่คาไม่น่าจะหัวไวถึงขนาดแนะนำกลศึกล้ำลึกขนาดนี้ได้ แถมยังมีรูปขบวนบางรูป ที่เขาก็ไม่เคยเอ่ยถึง...แล้วลู่อู่คารู้ได้ไง...
ทัพก็ยกมาเรื่อยๆ จนเหยียบชายแดนประเทศคิปซัก...วันนึง ก้วยเจ๋งก็ได้พบแขกที่ไม่ได้รับเชิญ...อาวเอี๊ยงฮง...
มาถึง อาวเอี๊ยงฮงก็เอ่ยปากถาม...อีเด็กแสบอึ้งย้งอยู่ไหนวะ...
ได้ยินแค่นี้ก้วยเจ๋งก็ดีใจ เพราะแปลว่าอึ้งย้งหนีรอดเงื้อมมืออาวเอี๊ยงฮงมาได้...ก็เลยได้นั่งคุยกัน...
เออ แปลกแฮะ...คราวนี้ทั้งที่รู้ว่า อาวเอี๊ยงฮงคือคนที่ฆ่าอาจารย์ของตนไปถึงห้าคน...แต่ก้วยเจ๋งก็ไม่กระโจนเข้าห้ำหั่น เหมือนตอนที่เข้าใจอึ้งเอียะซือผิด...กลับนั่งคุยกันดีๆได้...
...ก็เลยได้รู้ว่า หลังจากโดนอาวเอี๊ยงฮงคุมตัวได้ไม่นาน อึ้งย้งก็หนีมาได้...อาวเอี๊ยงฮงก็ตามไล่มาเรื่อยไม่เจอซะที...บ้านตระกูลเล็กที่เห็นพังวอดวาย นั่นก็ฝีมือการระบายโทสะของอาวเอี๊ยงฮงนี่แหละ...
จนได้ร่องรอยระแคะระคายว่า อึ้งย้งหลบขึ้นเหนือมาตามหาก้วยเจ๋งถึงแดนมงโกล...อาวเอี๊ยงฮงเลยตามมาถึงนี่...
ตอนนี้ก้วยเจ๋งก็เกือบจะได้คำตอบแล้วว่า กลศึกต่างๆที่ตนเองถาม แล้วลู่อู่คาต้องใช้เวลาข้ามคืนถึงมาตอบตนได้นั้น...คนที่อยู่เบื้องหลังก็คืออึ้งย้งนั่นเอง...
- 4
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
