เรื่องเล่า... ผี ตอนที่ 6 : สายสัมพันธ์แห่งสัญญา
ปาเจราจริยาโหนติ คุณุตตรานุสาสกา…
เสียงเพลงบทสวดบูชาครูดังออกมาจากเสียงตามสาย พร้อมประชาสัมพันธ์กิจกรรมใหญ่ของคณะ เจ้าหน้าที่และตัวแทนของสโมสรนิสิตกำลังขะมักเขม้นตกแต่งเวที บ้างเตรียมชุดหมู่บูชาบ้างเตรียมงานเลี้ยงสำหรับศิษย์เก่าและครูบาอาจารย์ได้พบปะกัน
อร นิสิตคณะศึกษาศาสตร์ปีสุดท้าย มหาวิทยาลัยมีชื่อแห่งหนึ่งของภาคตะวันออก กำลังนั่งอ่านหนังสือที่เดิมบริเวณระเบียงชั้นเจ็ดที่ยื่นออกมาหน้าตึกคณะเหมือนทุกวัน วันนี้พิเศษเพราะหล่อนจะต้องออกจากตึกก่อนเวลาปิดตามปกติ เนื่องจากพรุ่งนี้มีงานวันสถาปนาคณะ ลมทะเลที่พัดเย็นสบายทำให้หล่อนเผลอหลับกลางกองหนังสือ
จนกระทั่งมีใครบางคนเอามือมาสะกิดเรียกหล่อนให้ตื่นจากการหลับใหล คนที่สะกิดหล่อนนั้น เป็นหญิงสูงวัยดูภูมิฐาน แต่งกายในชุดสุภาพ
“ห้องน้ำตึกอยู่ตรงไหนจ๊ะหนู อะไร ๆ เปลี่ยนไปเยอะ”
ด้วยความที่หล่อนเป็นคนสุภาพเรียบร้อยอยู่แล้ว จึงลุกจากโต๊ะเพื่อพาหญิงชราไปห้องน้ำ ทั้งสองสนทนากันไปเรี่อย หล่อนสอบถามจนได้ความว่าเธอเคยทำงานที่นี่ วันนี้มารอรับลูกสาวกลับบ้านพร้อมกัน ระหว่างที่รอลูกสาวเลิกงานก็แวะเดินเล่นดูสถานที่ใหม่ ๆ ไปในตัว เวลาเพียงไม่นานทำให้ทั้งสองดูสนิทสนมราวกับรู้จักกันมานาน หล่อนแนะนำเทคโนโลยีใหม่ ๆ ซึ่งเด็กยุคนี้ใช้ในการเรียน ไม่ว่าจะเป็นสมาร์ทโฟน และโปรแกรมอิเล็กทรอนิกส์ต่าง ๆ หญิงชราเธอมีทีท่าสนใจเป็นพิเศษ ต่างคนต่างผลัดกันเล่าเรื่อง เธออยู่ตั้งแต่แรกเริ่มสถาปนามหาวิทยาลัยเลยทีเดียว และแนะเคล็ดลับในการเรียนของยุคนั้น จนทำให้หล่อนถึงบางอ้อในหลายเรื่องที่ไม่เคยรู้มาก่อน หล่อนหยิบมือถือดูเวลา
“กลับหอพักเถอะหนู มันดึกมากแล้ว” หญิงสูงวัยส่งยิ้มอย่างอ่อนโยน เสียงฝีเท้าของเจ้าหน้าที่อาคารดังมาแต่ไกล ใกล้เข้ามาเรื่อย ๆ จนเกือบถึงชั้นที่หล่อนอยู่ เจ้าหน้าที่ตะโกนว่าจะปิดอาคารแล้ว
“หนูไปก่อนเถอะ ไม่ต้องเป็นห่วง เดี๋ยวสักพักลูกสาวก็เลิกงานแล้ว”
“แล้วพรุ่งนี้คุณป้าจะมาร่วมงานไหม เผื่อหนูจะได้เจอคุณป้าอีก”
“มาสิ ถ้าหนูไม่ติดธุระอะไร ป้าอยากให้หนูมาร่วมงานด้วยนะ และหวังว่าหนูจะรักษาความตั้งมั่นที่จะประกอบวิชาชีพครูนี้เอาไว้นะ”
“สัญญาค่ะคุณป้า” หล่อนพยักหน้ารับคำ และยกมือไหว้หญิงชราอีกครั้ง ก่อนที่จะเดินจากไป
ร่างกายของหล่อนถูกกระตุกอย่างแรง อยู่ ๆ เหมือนมีใครมาเขย่า เจ้าหน้าที่อาคารอาการเอาเรื่องเขย่าหล่อนให้ตื่นจากความฝัน
“กลับไปนอนที่หอได้แล้ว นี่มันจะเที่ยงคืนแล้ว พรุ่งนี้มีงานด้วยเดี๋ยวลุงจะโดนเอาเรื่อง” หล่อนมีสีหน้าฉงน ค่อย ๆ เรียกสติกลับมา จึงย้อนถามเจ้าหน้าที่อาคารกลับ
“แล้วคุณป้าล่ะคะ” หล่อนถามถึงด้วยความเป็นห่วง
เจ้าหน้าที่อาคารนิ่งไปครู่หนึ่ง ก่อนถามหล่อนถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น จู่ ๆ เจ้าหน้าที่อาคารน้ำตาเอ่อล้น
“คุณป้าที่หนูพูดถึง ตอนทำงานอยู่ที่นี่ใจดีมาก เป็นที่รักของคนที่นี่”
“พรุ่งนี้คุณป้าสัญญาว่าจะมาร่วมงานด้วยนะคะ คุณลุงรอเจอได้เลย” เจ้าหน้าที่อาคารปาดน้ำตา พร้อมเดินมาส่งหล่อนออกจากอาคาร
เช้าวันต่อมา หล่อนแต่งตัวในชุดพิธีการนิสิตอย่างเรียบร้อย เดินทางถึงใต้ตึกคณะ พิธีตักบาตร เลี้ยงพระเสร็จสิ้น ก็ถึงเวลาทำบุญคณะ บรรดาศิษย์เก่าและศิษย์ปัจจุบัน บ้างเป็นถึงผู้อำนวยการโรงเรียน บ้างเป็นนักธุรกิจ บ้างเป็นผู้ประกอบอาชีพครู พักหลัง ๆ รุ่นพี่ของหล่อนมักจะไม่ได้ประกอบวิชาชีพในสาขาที่ได้เรียนมา หล่อนชะโงกหาคุณป้า
“หนูหาคุณป้าคนนั้นอยู่หรือ” เจ้าหน้าที่อาคารทักหล่อนมาจากด้านหลัง
“สวัสดีค่ะคุณลุง คุณลุงก็มารอเจอคุณป้าเหมือนกันหรือค่ะ” ลุงพยักหน้ารับคำ
“ไม่ต้องมองหาหรอกหนู เดี๋ยวท่านก็มาเอง”
เมื่อพิธีกรเชิญคณบดีขึ้นกล่าวเปิดพิธีทำบุญวันสถาปนาคณะ ขบวนเชิญรูปภาพเหล่าบุพอาจารย์ผู้มีคุณูปการต่อทางคณะและมหาวิทยาลัยที่ได้เสียชีวิตแล้วขึ้นประดับเพื่อบำเพ็ญส่วนบุญกุศลให้ท่านด้วย
หนึ่งในภาพนั้นเป็นหญิงสูงวัยที่หล่อนเจอในวันนั้น แท้จริงแล้วเป็นศาสตรจารย์หญิงผู้ก่อตั้งคณะ
ที่หล่อนกำลังศึกษาอยู่นั่นเอง
ปาเจราจริยาโหนติ คุณุตตรานุสาสกา… เสียงเพลงบทสวดบูชาครูดังออกมาจากลำโพง
เหล่าลูกศิษย์ลูกหาพากันต่อแถวนำพวงมาลัยมาไหว้ตามรูปครูบาอาจารย์ที่ตนนับถือ เมื่อถึงลำดับของหล่อน น้ำตาก็ไหลอาบแก้มไม่ต่างไปจากเจ้าหน้าที่อาคารเลย คำสัญญาของหล่อนในวันนั้นที่ให้ไว้เป็นเหมือนดั่งสายสัมพันธ์ที่ผูกกันไว้แม้จะอยู่กันคนละภพแล้วก็ตาม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
