The Adventures of จ.Jump ตอน หมู่บ้านศพขาตั้ง
กล่าวสวัสดีผู้อ่านทุกท่านผมชื่อ จั๊มพ์ ครับ เป็นนักเขียนและเป็นผู้ที่มักจะเจอเรื่องราวสุดแสนประหลาดอยู่บ่อยครั้ง ซึ่งในครั้งนี้ก็เช่นกันระหว่างการออกเดินทางผจญภัยต่างแดนก็ได้พบเจอความสยองขวัญสุดจะหยั่งถึง ด้วยเหตุนี้จึงอยากแบ่งปันประสบการณ์ที่จะทำให้ทุกคนดื่มด่ำไปพร้อมกัน และเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาขอเชิญรับชมกันได้กับตอนหมู่บ้านศพขาตั้ง
ท่ามกลางหยดเหงื่อที่ไหลรินตามทาง ไม่รู้ผมใช้เวลาไปเท่าไหร่แล้วกับการย่ำเท้าหาที่พักในวันนี้
ต้นขาที่ปวดตึงกำลังร้องบอกให้นั่งลง กระนั้นหากขาคู่นี้หยุดขยับเมื่อไหร่คงเป็นครั้งสุดท้ายที่ได้ก้าวเดิน
ด้วยสามัคคีชุมนุมของเหล่าฝูงยุง พวกมันบินโอบล้อมรอคอยจังหวะบุกเข้าจู่โจม
แต่โชคยังดีที่ผมรอดจากวิกฤติครั้งนั้นมาได้ ในความมืดมิดของอาทิตย์ลาลับขอบฟ้า ความหวังของการมีชีวิตส่องสว่างจากรูหน้าต่างกรอบสี่เหลี่ยม
ผมออกตัววิ่งลืมกระทั่งความเหนื่อยล้า แต่ฉับพลันที่ลอบมองบ้านคนอื่นเพราะทนกลิ่นหอมจากอาหารไม่ไหว นอกจากจานที่วางรอบนโต๊ะแล้วยังมีขา 3 คู่ลอยชี้ฟ้าอยู่ด้วย
เห็นดังนั้นผมลองตะโกนเรียกดู เป็นไปตามคาดไม่มีเสียงตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก
ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากผมแล้วคงไม่มีใครช่วยขา 3 คู่นี้ทัน โชคยังดีที่ไม่ต้องใช้แรงมากนักเพราะประตูบ้านหลังนี้ไม่ได้ล็อกไว้
เมื่อเข้ามาแล้วสิ่งแรกที่ผมนึกได้ขึ้นการถ่ายรูปเก็บไว้ก่อนเพราะจำได้จากการดูซีรี่ย์นักสืบเป็นประจำ ถ้าผู้อ่านถามว่าทำไมคำตอบก็คือหลักฐาน
ในบางครั้งการเหยียบย่ำสถานที่เกิดเหตุมักทำลายสภาพแวดล้อมให้ผิดแปลกไปจากเดิม หรืออาจมีการปนเปื้อนหลักฐานอื่นโดยไม่ได้ตั้งใจ ดังนั้นการถ่ายรูปเก็บไว้จึงเป็นสิ่งที่ควรกระทำเป็นอันดับแรกหากเจอเหตุการณ์การฆาตกรรม
แต่น่าเสียดายที่โทรศัพท์ดันแบตหมดซะงั้น ครั้นจะชาร์จโทรศัพท์เพื่อถ่ายรูปในเวลานี้มันก็ดูกระไรอยู่ ดังนั้นแทนที่จะยืนจังงังไม่ทำอะไรผมเลือกสวมวิญญาณแปลงร่างเป็นนักสืบในชีวิตจริง
จากการสังเกตผมสันนิษฐานว่าร่างขาชี้ฟ้าทั้ง 3 นี้คงเป็นครอบครัวเดียวกันแน่ เพราะเมื่อดูจากอายุและรูปร่างหน้าตาคงไม่มีใครคิดว่าเป็นเพื่อนกันหรอกมั้ง หน้าคล้ายกันซะขนาดนี้
และเพื่อพิสูจน์ว่าทั้ง 3 ยังมีชีวิตอยู่ผมใช้วิชาความรู้จับชีพจรลองดู
ไม่มีความสั่นไหวหรือความรู้สึกใด ๆ เลย ซึ่งนั้นทำให้สรุปได้อย่างเดียวว่า ทั้ง 3 คนเป็นศพแน่นอน
แปลก...แปลกมาก ทำไมทั้ง 3 คนถึงตายด้วยสภาพนี้ ฆาตกรมีเหตุผลอะไรถึงต้องจัดท่าทางการตายให้คนเห็น หรือมันมีความหมายแอบแฝงซ่อนอยู่กัน
แม้ผมจะไม่เข้าใจจุดประสงค์ของฆาตกรแต่ที่รู้แน่ ๆ คือศพเหล่านี้พึ่งตายได้ไม่นาน เพราะจากสัมผัสจับชีพจรสักครู่ยังรู้สึกได้ถึงความร้อนในร่างกาย
แสดงว่าบางทีฆาตกรอาจจะยังอยู่ไม่ไกลหรือยังอยู่ในบ้าน ถ้าเป็นแบบนั้นหน้าที่ต่อไปของผมคือการรีบวิ่งขอความช่วยเหลือในละแวกใกล้เคียง ซึ่งถ้าขืนชักช้าบ้านนี้อาจมีศพขาตั้งเพิ่มขึ้นอีก 1 คู่
น...นี้มันเรื่องบ้าอะไรกัน
หลังจากออกวิ่งจนเจอบ้านหลังอื่น ผมอดอุทานไม่ได้เมื่อเห็นว่าบ้านหลังต่อมาก็มีชะตากรรมเช่นเดียวกัน
ทุกคนถูกจับตั้งขาขึ้น แม้แต่เด็กตัวน้อย ๆ ฆาตกรชาติชั่วมันยังฆ่าไม่ละเว้น
ผมออกวิ่งอีกครั้งได้แต่หวังในใจ ภาวนาให้ใครก็ตามขอให้มีชีวิตรอดซักคนเถอะ
แต่ฝันร้ายยังคงดำเนินต่อไปไม่ว่าบ้านหลังไหนก็มีแต่ศพขาตั้งทั้งนั้น
จนในที่สุดเมื่อความอ่อนล้าทางจิตใจและร่างกายมาถึงขีดสุดสติผมก็ดับลงพร้อมกับหลายชีวิตที่จบลงด้วยท่าขาชี้ฟ้า
***เฉลยปม***
ผมมาพื้นตัวได้สติอีกครั้งหลังจากผ่านไป 1 คืนที่โรงพยาบาล
ความจริงของหมู่บ้านศพขาตั้งที่ผมเห็นล้วนเป็นเพียงเรื่องที่เข้าใจผิดไปเอง
หลังจากสอบถามเรื่องราวกับพยาบาล ถึงรู้ว่าเป็นเรื่องน่าอายขนาดไหนที่เผลอคิดไปว่าคนทั้งหมู่บ้านล้วนกลายเป็นศพถูกจัดท่าขาตั้ง
สาเหตุที่ทุกคนในครอบครัวล้วนทำท่าขาชี้ฟ้าเกิดขึ้นจากการรงณรงค์ฝึกท่าโยคะก่อนรับประทานอาหารของผู้นำในหมู่บ้าน และนั้นอธิบายได้ว่าทำไมช่วงเวลาดังกล่าวผมถึงเจอแต่ขาคนตั้งตระหง่าน
แต่เรื่องราวทั้งหมดยังไม่คลี่คลาย แล้วทำไมตอนจับชีพจรผมถึงไม่เจอสัญญาณสิ่งมีชีวิตเลย ซึ่งคำตอบที่พยาบาลให้ทำเอาอดสงสัยไม่ได้ว่าพูดจริงหรือเล่น
เธออธิบายว่าท่าโยคะเท้าชี้ฟ้านั้นมีส่วนทำให้หัวใจเต้นช้าลงโดยในบางรายแม้แต่แพทย์ผู้เชี่ยวชาญก็ไม่สามารถคลำหาชีพจรเจอเหมือนกัน
หากคำตอบเป็นดั่งที่เธอพูดแล้วตอนผมบุกเข้าบ้านทำไมทุกคนถึงไม่ส่งเสียงหรือทำอะไรบ้าง
ซึ่งเรื่องนี้เธอยื่นคำตอบโดยการชี้ให้ดูข้อความบนหน้าหนังสือ
เท่าที่ผมอ่านทำความเข้าใจเหมือนกับว่าถ้าฝึกฝนท่าดังกล่าวจนช่ำชองเวลาทำท่านั้นจะไม่สนใจใยดีอะไรทั้งสิ้น ซึ่งทำเอาอดคิดไม่ได้ถ้าไฟไหม้จะยังมัวเล่นโยคะอยู่อีกไหม
ท้ายที่สุดโชคดีแล้วที่ไม่มีใครเป็นอะไรไป โดยเรื่องราวทั้งหมดนับเป็นประสบการณ์การผจญภัยอีกเรื่องที่ผมจะไม่มีวันลืม และเป็นครั้งสุดท้ายที่จะเหยียบเข้าหาหมู่บ้านศพขาตั้งแห่งนี้ เพราะครั้งหน้าถ้าเจอเหตุการณ์ทำนองเดียวกันอีกความคิดแรกที่นึกออกคงเป็นความอับอายกับการเล่นโยคะก่อนรับประทานอาหารเป็นแน่แท้
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
