#จันทร์เจ้าขาบทที่2ตอนที่11
(19/7/20),
สวัสดีครับ เพื่อนๆ
วันนี้ขอส่ง จันทร์เจ้าขาบทที่ 2 ตอนที่ 11 ให้เพื่อนๆได้เพลิดเพลินกันนะครับ ❤️💙💚😇
และขอส่งรูปท่านเจ้าพระยาที่เข้าอันดับ 1, คุณหนูกร, คุณหมอชอว์ ด้วยครับ..
บทที่ 2 รุ้งวาริท
ตอนที่ 11 สีอ่อง
#สยามประเทศในเขตป่า ไม่ไกลจากวัดพระธาตุเสด็จ
หนูพายืนมองร่าง
จันทมณีเทวี ที่ค่อยๆเลือนสลาย หายไปช้าๆ..แล้วจึงพูดกับหม่อมทินกรเบาๆ ว่า
“..การจากลา โดยไม่ได้ทันร่ำลา.. ทำไมมัน..ช่างดูเจ็บปวดมากเหลือเกิน อย่างนี้นะเจ้าคะ หม่อมท่าน..”
“..หนูพา จะไม่ให้คุณพีระ หรือ ใครผู้ใดมาสัญญาข้ามภพชาติ กับหนูพา เลยเจ้าค่ะ.. หนูพากลัวความเจ็บปวด นี้จริงๆเลยเจ้าค่ะ”
หนูพาพูดไป..พลางก็เช็ด
น้ำตาป้อยๆ..
หม่อมทินกร ก้มลงมองหนูพาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วยิ้มให้ ก่อนที่จะลูบหัวเบาๆ ด้วยความเอ็นดู แล้วกล่าวว่า..
“ใดๆในโลกล้วน..
อนิจจัง,
สุขทุกข์หาจีรัง..
แน่แท้,
ติดยึดภพภูมิรั้ง
กิเลส..ฉุดไว้,
ใดๆบ่วงกรรมแก้..
ยิ่งแล้ว..ปลายเหตุ
อันตัวเจ้าเอง..ก็ได้เป็นผู้เริ่มสัญญาข้ามภพชาติเก่าก่อนกับใครหลายๆคน ..
เช่นเดียวกันนะหนูพา..
เพียงแต่สัญญา (ความจำ) ของเจ้า .. จะระลึกได้ ก็เมื่อถึงเวลาในภายหลังจากนี้..”
“อย่างนี้ก็แย่สิเจ้าคะ หม่อมท่าน.. หนูพาทำไว้กับใครบ้างหรือเจ้าคะ .. หม่อมท่านเจ้าขา บอกหนูพาหน่อยนะเจ้าคะ..” หนูพาทำหน้าเว้าวอนอ้อนหม่อมท่าน พร้อมกับยกมือไหว้ปะหลกๆ น่าเอ็นดู..
หม่อมท่านอมยิ้มนิ่ง..
ไม่ตอบพลางชี้ให้หนูพาดูสมิงไพร และผู้กองที่ยิงฝูงสัตว์อาถรรพ์ ราวกับการแข่งขันยิงปืน..ที่ปราศจากรังสีแห่งการฆ่าอาฆาต..
“ยิงโป่งค่าง 12 ตัว.. ยิงตัวอะไรบินได้ไม่รู้อีก 1 ตัว ..
ยิงเสือโคร่งได้ 2 ตัว..”
ผู้กองหนุ่มพึมพำ พร้อมนับจำนวนสัตว์และกระสุนที่ยิงออกไป.
..ก่อนที่จะตะโกนถามสมิงไพรหนุ่ม ด้วยความมั่นใจในชัยชนะ ว่า ..“เฮ้ !! พ่อพราน ..พ่อยิงอยู่หลายนัด โดนสัตว์ไปมากน้อยกี่ตัวบ้างรึ ?”
ผู้กองหนุ่ม
“เปรี้ยงๆ !!” สมิงไพรหนุ่มเล็งยิง เหนี่ยวไก ใส่ค้างคาวผี 2 ตัว..และใส่กระสุน อีก 2 ชุด ก่อนจะหันมาตอบว่า “..กระผมยิงค้างคาวผีราว 20 ตัว.. โป่งค่างราว 20 ตัว .. เสือโคร่งสมิง 2 ตัว น่ะขอรับ..”
“กระผมขอยิงก่อน แล้วมา
สนทนากับผู้กองอีกครั้ง นะขอรับ..” สมิงไพรพูดเสร็จ ก็หันกระบอกปืน ไปทางผู้กองหนุ่ม ก่อนจะเหนี่ยวไกยิงสวนใส่หนึ่งนัด..
“ตู้มมม!!!!..”
กระสุนนัดนั้น วิ่งตรงเข้าเจาะกลางหน้าผากเสือโคร่งเฒ่า ที่ลอบเข้ามาทางด้านหลังผู้กองหนุ่ม.. ขาดใจทันทีด้วยกระสุนนัดนั้น..
ผู้กองหนุ่มหันหลังกลับไปมองเสือเฒ่าโคร่งตัวใหญ่ อย่างตกใจแล้ว จึงตะโกนตอบสมิงไพร ด้วยเสียงดังว่า “ขอบใจมาก พ่อพราน ที่ช่วยยิงเสือร้าย ตัวนี้..นะขอรับ...”
ทันใดนั้น เสือดาวสมิง ก็หันมามองเสือโคร่งสมิงเฒ่า ที่นอนแน่นิ่งไม่หายใจ
ก่อนที่จะคำรามดังก้องไพร ว่า “พ่อเฒ่า..โฮก!!!!!!!”
สายตาของนางเสือดาวสมิง เปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด ยืนจ้องแยกเขี้ยว มองผู้กองหนุ่มอย่างเคียดแค้น..
และคำรามดังอีกครั้ง
“ โฮกกกกกก!!!!!!...”
ก่อนที่มันจะเริ่มวิ่งพุ่งตรงเข้าหาผู้กองหนุ่ม และคุณหลวงอย่างรวดเร็ว..
#สยามประเทศในป่าเขตเมืองลครไม่ไกลจากที่นั้น
“เปรี้ยง.....ตู้ม..” เสียงปืนยิงพร้อมกันดังขึ้นก้องป่า..
หมอชอว์ ฝึกยิงปืนยาวคู่บนหลังช้าง.. ปากยังคาบยาสูบมวนยืนอยู่คนเดียว.. บนกูบ..ก่อนจะยิงปืนยาวคู่พร้อมกันซ้ำไปที่ต้นไม้ อีกสองนัด
คุณหมอชอว์
“เปรี้ยง..ตู้ม”
“นัดแรกยิงมังกรบนต้นไม้..
นัดสองยิงกิเลนบนพื้นดิน..”
หมอชอว์พูดพลางส่งยิ้มบางๆ ให้คุณหนูฆฤณ..
คุณหนูฆฤณ หันหน้าไปส่งภาษาใบ้ถามควาญช้าง (จั่น) ผู้ควบคุมช้างของคุณหมอชอว์ ว่า...
“((คุณหมอท่าน เป็นอะไรรึเปล่า นะควาญจั่น..))”
ควาญช้างจั่น ยิ้มตาหยี โชว์ฟันดำทุกซี่..ให้คุณหนูฆฤณแล้วตอบว่า..
“คุณหมอท่าน อยากทดลองทางวิทยาศาสตร์กับใบยาสูบมวนลำโพงบ้า ของจั่นน่ะขอรับ นายหญิง..ท่านสูดปืดแรก ท่านบอกว่า เบากว่าเส้นยาสูบในไปป์ของท่านมากนัก..
จั่นเลยสอนให้ท่านสูบใหม่.. คราวนี้สูดเข้าลึกและอั้นไว้สักครู่หนึ่ง แล้วจึงระบายลมออกมาให้หมด ทิ้งสารพันปัญหาในชีวิตให้ปลดปล่อยออกมาพร้อมกับควันของลำโพงบ้า..ครานี้ เลยเป็นอย่างที่เห็นน่ะขอรับ
ท่านกำลังมีความสุขอยู่นะขอรับ ..อย่าเพิ่งห้าม คุณหมอท่านตอนนี้เลยนะขอรับ..อีกสักครู่คุณหมอท่านหัวเราะเอาควันลำโพงบ้าออกมาหมด ก็หลับสบายไปเองน่ะขอรับ”
คุณหนูฆฤณหันกลับไปมองคุณหมอชอว์ อีกครั้ง ที่กำลังเล็งปืนด้วยสายตาหยาดเยิ้ม ไปที่พงไม้หนา
และรำพึงเบาๆถึง คุณหนู
ฆฤณ ว่า..
“ครานี้ กระผมจะยิงหัวเจ้าเสือดำ ให้เป็นของขวัญคุณหนูฆฤณนะขอรับ..”
#สยามประเทศในเขตป่า ไม่ไกลจากวัดพระธาตุเสด็จ
“เปรี้ยง ..ตู้ม” เสียงปืนยิงพร้อมกันดังขึ้นก้องป่า..
กระสุนสองนัดวิ่งเข้าเจาะหัวของเสือดาวสมิงให้ขาดใจตาย..ในทันทีที่พุ่งเข้ามางับอย่างแรงที่ไหล่ของผู้กองหนุ่ม..
แต่อัศจรรย์ในพระพุทธคุณ ผงปถมังของหม่อมท่าน
..ทำให้ปรากฏประจักษ์สายตาแก่ทุกคนว่ามีแค่..
รอยข่วนเล็กๆจากเขี้ยว..ที่ไม่ระคายเคืองต่อผิวหนังผู้กองหนุ่มแต่อย่างใด..
จนผู้กองหนุ่มตะโกนด้วยเสียงอันดัง อย่างฮึกเหิมต่อสัตว์ป่าอาถรรพ์ และทุกๆคนในที่นั้นว่า “คงเห็นประจักษ์กันทั่วแล้วนะขอรับ..ว่า กระผมเองก็หนังเหนียว สมชาตินักรบ.. คราวนี้ ขอให้ดาหน้ากันเข้ามาหากระผมเลยนะขอรับ..”
เสือดำสมิง มองซากร่างของเสือดาวสมิง ที่เท้าข้างหนึ่งค่อยๆเปลี่ยนเป็น แขนของหญิงสาว..
“โฮก!!!!.. แม่ศรีไพรของข้า..” เสือดำสมิงร้องคำรามเบาๆ ก่อนที่จะเงยหน้าขึ้นแยกเขี้ยว ใส่คุณหลวงและผู้กองหนุ่ม..
“อย่ามัวแต่คำรามอยู่เลยขอรับ.. วิ่งเข้ามาสู้กันตัวต่อตัว กับนักรบคงกระพันชาตรีของสยามเถิดนะขอรับ..” ผู้กองหนุ่ม ตะโกนท้าทาย ร้องเรียกเสือสมิงดำ..
ทันใดนั้น ก่อนที่เสือสมิงดำจะได้ทันตอบ..
ก็มีเสียงกระสุนนัดหนึ่งดังขึ้น..ก่อนที่จะมีเสียงดังตามว่า “ตุบพลั่ก!!!!..”
บ่าหนุน (ขนุน) 2 ลูกใหญ่ ที่ถูกยิงเด็ดที่ขั้ว..ก็ตกใส่ศีรษะผู้กองหนุ่มอย่างพอดิบพอดี ..จนสลบไป
“ว้าย ทำไมทำอย่างนี้กับผู้กองท่าน..ล่ะเจ้าคะ คุณสมิงไพร..” คุณหนูกรร้องอุทานด้วยความตกใจ และเป็นห่วง..
“กระผมแนะวิชาอาคมคงกระพัน..ชื่อบทว่า..อย่าประมาท..ให้ผู้กองท่านน่ะขอรับ..แม่หญิง
เพราะถึงหนังจะเหนียว..แต่กะโหลกก็ยังบางอยู่น่ะขอรับ ดังนั้นขออย่าประมาทศัตรูขอรับ..”
สมิงไพรตอบคุณหนูกร แต่ตายังจับจ้อง เสือดำสมิง อย่างไม่วางตา..”
“โถถถ แล้วทำไมไม่พูดไม่สอนผู้กองท่านดีๆละ พ่อสมิงไพรคนดี..” คุณหนูกร เอ่ยถาม และมองหน้าหวานของสมิงไพร ..
สมิงไพรหนุ่ม หันมายิ้มหวานให้คุณหนูกร และพูดภาษาใบ้ พร้อมกับหนูกรว่า
“((..ขอโทษด้วยนะขอรับแม่หญิง.. ข้าชินกับการยิงก่อน คุยทีหลังน่ะขอรับ..)))”
หนูกรยิ้มหวานและพูดภาษาใบ้ ตอบกลับไปว่า
“((จ้ะพ่อ.. เอาที่พ่อสบายใจเลยนะจ๊ะ))”
สมิงไพรยิ้มกว้างให้คุณหนูกร และกระซิบตอบกลับเป็นภาษาใบ้กลับมาสั้นๆว่า
“((จ้ะแม่..))”
ก่อนที่จะหันมาตั้งท่าประทับปืนจริงจัง ทิ้งให้คุณหนูกร..อมยิ้มเขินกับความทะเล้นของสมิงไพรหน้าหวานคนนี้..
เสือดำสมิง จ้องไปมาที่คุณหลวงสลับกับสมิงไพร ราวกับคิดแผนการร้าย ..
ก่อนที่มันจะย่อตัว แล้ว..
กระโจนพรวด ทีเดียวเข้าหาคุณหลวงก่อน..
และความเร็วของกระบอกปืนที่หันตามของสมิงไพร ก็เหนี่ยวไก ยิงเข้าใส่ เสือดำสมิง ดัง... “เปรี้ยง!!!!!”
แต่ ภาพสมิงดำที่ลอยอยู่ในอากาศกลับอันตรธานหายไปอย่างน่าอัศจรรย์..
สมิงไพรมัวแต่ตกตะลึงกับภาพของเสือดำที่หายไป จึงยังไม่ทันได้บรรจุกระสุนชุดใหม่..
ทันใดนั้นเอง เสือดำสมิง กลับมาโผล่ขึ้นในอากาศตรงหน้าสมิงไพร และกระโจนหมายเข้างับที่ศีรษะของคุณหนูกรเป็นการแก้แค้น..
สมิงไพรจึงรีบกระโจนเข้าไปปกป้องคุณหนูกร
อย่างรวดเร็ว ...
“กร้วม..” เสียงกระดูกที่โดนกัดดังลั่นอย่างน่ากลัว
“..อึ่กกก..”
สมิงไพรร้องขึ้นเบาๆ และกัดฟันท่องบริกรรมพระคาถา พร้อมยกกำปั้นอีกข้าง ต่อยเข้าที่ขมับของเสือดำสมิงอย่างแรง
ราวกับค้อนทุบ.. จนเสือดำต้องอ้าปากคำรามออกมาเสียงดัง อย่างเจ็บปวด ..
“..โฮกกกกก!!!”
เสือดำสมิงอ้าปากคายร่างสมิงไพรที่งับไว้ ให้หล่นลงตรงหน้าคุณหนูกร..
ด้วยความรวดเร็ว มันง้างมือเตรียมตะปบฟาดซ้ำลงบริเวณศีรษะของสมิงไพรหนุ่มอีกครั้ง..
แต่ทันใดนั้นก็มีเสียงกระสุนนัดหนึ่งดังก้องกัมปนาท
“..เปรี้ยง..”
ถูกยิงสวนเข้ามาที่เสือดำสมิง จากพงไม้หนาทึบ .. ทำให้มันชะงัก และกระโดดถอยหลังมาราว 10 คืบตั้งหลักนิ่งอยู่อย่างนั้น..
จนมันไม่ทันระวังตัว
ได้เห็น..คุณหลวงที่ใช้วิชาย่นระยะทางเข้ามายืนอยู่ข้างๆมัน.. ง้างมือที่มีอากาศธาตุยันต์โสฬสอยู่ตรงกลางฝ่ามือ..
แล้วตบลงบนหัวของมันดังป้าบบ อย่างแรง.. จนกะโหลกศรีษะเสือดำสมิง ยุบลงเป็นรอยฝ่ามือ และมันต้องทรุดตัวนอนลงบนพื้นดินบริเวณนั้นที่..ยวบตัวลงด้วยแรงอันมหาศาลของพลังยันต์โสฬสบดอัดลงมานั้น เช่นกัน..
มันหันหน้าไปมองเสือดาวสมิงอีกครั้ง.. แล้วพยายามจะบริกรรมพระคาถาบางประการอย่างกระท่อนกระแท่น..
สายตาของมัน กลับสังเกตเห็นว่าบริเวณพงไม้ใหญ่ใกล้เสือดาวสมิง ค่อยๆสั่นไหว แหวกออก..ปรากฏ ภาพช้างหลายเชือก ของคณะคุณหนูฆฤณ คุณหนูดี โผล่ออกมา โดยมีคุณหมอชอว์ยืนถือปืนยาวคู่ ตั้งท่าพร้อมประจัญบาญ..ขณะที่ช้างเหล่านั้น ก็พร้อมใจกันส่งเสียงร้องดังขับไล่เหล่าสัตว์ปีศาจตนอื่นๆให้หนีกระเจิดกระเจิงกลับไป...
เสือดำสมิงค่อยๆหันหน้ากลับมามองคุณหลวงที่ยืนค้ำร่างของมัน ด้วยลมหายใจกระท่อนกระแท่น ที่เริ่มขาดหายเป็นช่วงๆ .. น้ำตาของมันไหล และมันอ้าปากพยายามจะพูดกับคุณหลวง..
“ไม่ต้องพูดอะไร.. ข้าอโหสิให้เจ้า สีอ่อง (พรานดำ) ทหารเสือตองอู..ผู้เคยร่วมรบเคียงข้างจันทมณีเทวีและข้า คราเมื่อเรายังเป็นพันธมิตรกับตองอู” คุณหลวงเอ่ย ด้วยเสียงดัง กังวานจับใจ..
เสือดำสมิง จ้องหน้าคุณหลวงนิ่ง ..หายใจกระตุกเข้าเฮือกหนึ่ง.. ก่อนที่จะหลับตาลงพร้อมลมหายใจสุดท้าย..
...
...
...
“ลืมตาเถิด สมิงไพร.. อย่าทำให้หนูกรตกใจกลัวอย่างนี้นะ..สมิงไพร”
คุณหนูกรสะอื้นร้องเรียกชื่อสมิงไพร ที่อยู่ในอ้อมแขน
สมิงไพรค่อยๆลืมตาช้า มองหน้าคุณหนูกรนิ่ง และพูดช้าๆ กระท่อนกระแท่นอย่างยากลำบากว่า...
“กระผมเสียดาย ..
..ที่ยังไม่ได้บอกแม่หญิงของสมิงไพรเลย น่ะขอรับ..”
“ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว สมิงไพร.. ขอเจ้าเก็บแรงไว้เถิด”
คุณหนูกรสะอื้น และลูบหน้าสมิงไพรเบาๆ..
“ให้กระผมได้พูดความรู้สึกในใจ..เถิดนะขอรับ.. อย่าให้กระผมเสียดายที่ไม่ได้มีโอกาสพูดเลยนะขอรับ..แม่หญิง” สมิงไพรพยายามดันตัวขึ้นพูด..
คุณหนูกรยิ่งสะอื้นหนัก แล้วพูดตอบว่า
“ฮือๆ ข้ารู้ว่าเจ้าจะพูดสิ่งใด.. สมิงไพร..
ในใจข้าก็รู้สึกเช่นเดียวกับเจ้า ตั้งแต่แรกเราพบกัน..ฮือๆ”
สมิงไพรจ้องตาคุณหนูกร อย่างซึ้งใจ แล้วพูดช้าๆ เสียงดังชัดเจนว่า
“ ข้า..สมิงไพร รู้สึกเสียดายจริงๆ..ที่คงไม่ได้มีโอกาสนี้อีกแล้ว น่ะขอรับ
โอกาสที่สมิงไพรจะได้เป็นผู้ยิงกระสุนอาคมนัดสุดท้ายปลิดชีพสมิงเสือดำ.. ให้สมกับที่ฝึกปรือ มาเพื่อการนี้โดยเฉพาะน่ะขอรับ..สมิงไพรเสียดายมาก เลยน่ะขอรับแม่หญิง”
สมิงไพร พูดเสร็จถอนหายใจยาว..แล้วจึงส่งยิ้มหวาน ตาใส มองตาคุณหนูกรนิ่ง อย่างนั้น..
คุณหนูกร หายใจเข้าลึกครั้งหนึ่ง ก่อนลุกขึ้นยืน ปล่อยให้ร่างสมิงไพรหนุ่ม กระแทกลงพื้นดังพลั่ก..
แล้วสะบัดหน้าหันหลังเดินปาดน้ำจากไป พร้อมกับพูดเสียงสูงว่า
“โถถถๆๆ..พ่อนักแม่นปืน..เสียดายที่ไม่ได้ยิงกระสุนนัดสุดท้าย..ขอเชิญนอนกอดปืนกับกระสุนนัดสุดท้ายต่อไปเถิดนะเจ้าคะ..
หนูกรขอตัวไปดูแล ผู้กองหนุ่มที่ฝั่งโน้นก่อน..
ล่ะเจ้าค่ะะ..”
สมิงไพรหนุ่ม หันไปมองท่านขุนพินิจฯ ผู้เป็นบิดาของคุณหนูกร คล้ายขอความเห็น..
ท่านขุนพินิจฯ ยิ้มตอบและโบกมือไล่สมิงไพรหนุ่ม พลางพูดว่า..
“รีบลุกขึ้นตามไปง้อ ลูกสาวข้า โดยเร็วเถิดพ่อคุณ..”
สมิงไพรจึงเด้งตัวลุกขึ้น ด้วยอาการเหมือนกับไม่ใช่คนเดียวกันที่เพิ่งถูกเสือดำขย้ำจมเขี้ยว เมื่อสักครู่..
พลางร้องเรียก คุณหนูกร ด้วยเสียงอันดังว่า
“รอกระผม ด้วยขอรับแม่หญิง.. แม่หญิงเอาของสำคัญกระผมติดไปด้วยน่ะขอรับ..”
คุณหนูกร หยุดเดิน และหันหน้ากลับมา ทำสีหน้าระอาใจ พร้อมตอบกลับว่า
“กระสุนนัดนี้รึ .. คือของสำคัญของเจ้า..”
คุณหนูกร ชูกระสุนอาคมของสมิงไพรหนุ่ม พร้อมกับทำท่าจะปาใส่..
“มิได้ขอรับ แม่หญิง..”
สมิงไพร ตอบพลางเร่งฝีเท้าเดินใกล้เข้ามา
“หัวใจสมิงไพร น่ะขอรับ”
สมิงไพร เดินมายืนตรงหน้าพลางส่งยิ้มหวานให้คุณหนูกร..
คุณหนูกรจ้องหน้าสมิงไพรด้วยสีหน้าจริงจัง แล้วพูดว่า ...
”พ่อสมิงไพร ขอพ่ออย่ามาทำพูดเล่นเรื่องหัวใจ เรื่องความรัก .. ราวกับเป็นเรื่องตลกสนุกสนาน อีกนะเจ้าคะ
... สตรีทุกนางล้วนมีหัวใจ”
คุณหนูกรพูดเสร็จ ก็หันหน้ากลับและรีบจ้ำเดินไปหาผู้กองหนุ่ม..ปล่อยให้สมิงไพรหนุ่มยืนนิ่งหน้าชา อยู่ครู่หนึ่ง..ก่อนที่จะวิ่งตามคุณหนูกรอีกครั้ง..
“แม่หญิง.. โปรดรอข้าด้วยนะขอรับ..” สมิงไพรหนุ่มตะโกนเรียกคุณหนูกรซ้ำๆ
คุณหนูกรหยุดเดิน และหันหน้ามาถาม สมิงไพรหนุ่ม อย่างพยายามกลั้นอารมณ์ว่า..
“นี่พ่อพราน..พ่อฟังข้าไม่รู้เรื่องจริงๆเลยใช่หรือไม่.. ยังจะมาเดินตามข้ากันทำไมอีก..”
สมิงไพรหนุ่มยื่นมือไปแตะมือซ้ายของคุณหนูกร แล้วพูดเบาๆ ว่า ...
“ข้าเดินตามหัวใจข้า น่ะขอรับ.. “
คุณหนูกร ยืนนิ่งอึ้งราวกับบ่าหนุนตกใส่ศีรษะให้จังงัง..ยืนอมยิ้มแก้มแดงระเรื่ออยู่พักหนึ่ง ก่อนที่จะได้สติ สะบัดมือออก หันหลัง แล้วร้องบอกสมิงไพรว่า..
คุณหนูกร กับสมิงไพร
“ข้าจะรีบไปดูเหล่าคนเจ็บ.. รีบเดินตามข้าให้ทันนะพ่อสมิงไพร..”
“ได้ขอรับ..แม่หญิง” สมิงไพรยิ้มกว้าง ร้องขานรับเสียงใส และรีบเดินติดตามคุณหนูกร..
..
..
..
หนูพาเอามือขึ้นป้ายน้ำตาแห่งความยินดี ในขณะที่หม่อมท่านจับมือเดินจูงหนูพาแล้วกล่าวว่า..
“ความรักหนึ่ง..จากลาแล้ว
นิรันดร์,
อีกความรัก..หนึ่งเกิดพลัน
สดใส,
สองความรัก..ต่างผูกพัน
ข้ามภพ..เวียนว่าย,
เกิดดับทุกข์สุขสั้น..
สุดแท้.. แต่กรรม,
ความรักหนุ่มสาวล้วนเกิดตั้งขึ้นดับไปสุดแท้แต่กรรมวาระของทั้งคู่..
แต่หากความรักชาติศาสน์กษัตริย์ เกิดแล้วตั้งไว้ด้วยความสามัคคีของคนในชาติ.. ก็ยากนักที่จะดับลง..
แต่ถ้าหากเมื่อใดคนในชาติขาดความสามัคคีเห็นแก่เพียงประโยชน์ส่วนตนแลพวกพ้อง..มากกว่าประโยชน์ของประเทศชาติ.. นั้นก็ง่ายต่อการถูกรุกรานและตกเป็นเมืองขึ้นในที่สุด..
เรากลับบ้านกันเถิดหนา หนูพา..”
“เจ้าค่ะ..หม่อมท่าน “
หนูพาเงยหน้าขึ้น กล่าวตอบหม่อมทินกร..
#สยามประเทศ ณ.พระนคร
หนูพาหายใจเข้าเฮือกใหญ่ ก่อนค่อยๆลืมตาขึ้น..
เห็นคุณพีระนั่งตาแดงๆ อยู่ข้างหลัง.. พี่หนูพลอยกับพี่หนูพิมที่กุมมือข้างซ้ายของหนูพาและร้องไห้อยู่..
ที่นั่งเหนือหัวของหนูพานั้น มีข้าหลวงตัวน้อยแปลกหน้าคนหนึ่ง..กำลังนั่งบดยา และเงยหน้ามองหม่อมท่านที่ลอยอยู่ พลางรำพึงกับตัวเองว่า ..
“พรั้นพรื่อกั๋น.. สาหว่าผี หมันกลั่วแสง..(นี่มันอะไรกันนะ คิดว่าผีน่าจะกลัวแสง)”
หม่อมทินกรท่านจึงแกล้งลอยเข้ามาใกล้ๆ แล้วพูดว่า..”แต่ข้าไม่กลัวแสงหรอกแม่หนู..เจ้าจงจดยาเทวดาบอก..ไว้รักษาคุณหนูพาให้ดี..นะแม่หนูน้อย..”
ข้าหลวงตัวน้อยพยักหน้า แล้วอุทานว่า “เจ้าค่ะ..”
ก่อนที่จะนั่งตัวแข็ง..เอนหงายหลังล้มตึงลงไป
“เอ้า!!! รีบเอาหยูกยา..
ยาดมมาให้ คุณหนูน้อย เร็วๆเข้า..
โถ แม่คุณ สู้เฝ้านั่งรักษาแม่หนูพาหลังขดหลังแข็ง ไม่ได้หลับไม่ได้นอน..”
คุณเพ็ญเรียกบ่าวทั้งหลายให้มาปฐมพยาบาลคุณหนูน้อย..
หม่อมทินกร ค่อยๆลอยสูงขึ้นไปบนเพดาน และส่งยิ้มให้คุณหนูพาอีกครั้ง ก่อนที่จะเลือนหายไป..
#ณ.บริเวณคุกนอกกรุงวาติกัน
เจอริโมนี่ หายใจเข้าเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะได้สติ ลืมตามองไปรอบบริเวณในความมืด..พลางสะบัดขาหดหนีความเย็นจากการสัมผัสผิวหนังเย็นยะเยียบของชายชราที่ถูกล่ามโซ่ นั่งอธิษฐานติดอยู่กับเขา..
เมื่อสายตาของเจอริโมนีเริ่มชินกับความมืดนั้น..
เขาก็ต้องอุทานเบาๆ ด้วยความตกใจ..เมื่อแสงจันทร์สาดส่องผ่านลูกกรง ทำให้เห็นใบหน้าของชายชรานั้น อย่างชัดเจน..
“องค์สันตะปาปา!!!..”
..
..
จบบทที่ 2 ตอนที่ 11
..
..
#เกร็ดเพิ่มเติม,
#สีอ่อง,
สีอ่อง เป็นหนึ่งในสามทหารเสือตองอูคู่ใจพระเจ้าบุเรงนองผู้ชนะสิบทิศ ปรากฏชื่อในนิยายผู้ชนะสิบทิศ..,
รูปร่างของสีอ่องละม้ายคล้ายกระบอกข้าวหลาม รอยสักมีเพียงที่ชายโครงสองข้าง เสียงเจรจาดูสงบเสงี่ยม.."เป็นเจ้านาย
กองม้าผู้หาญกล้าและเงียบเชียบ ใช้ชีวิตในสถานะขุนพลประจำเมืองแปร คู่กับครูดาบตะคะญี"
#ผู้ชนะสิบทิศ
ชนะทิศทั้งสิบนั้น หมายถึงทิศทั้งแปดตามความเชื่อทางพุทธศาสนา และยังรวมไปถึงทิศเบื้องบน คือ สรวงสรรค์ และทิศเบื้องล่าง คือ บาดาล อีกด้วย..
สวัสดี และขอจบเพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ,
ร้อยเรียงเรื่องราว
(T.Mon)
19/7/2020
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
