อัมพวา เมื่อคราได้ไปเยือน
“อัมพวา” … หนึ่งในจุดหมายปลายทางในดวงใจ ที่ฉันแวะเวียนไปเยี่ยมเยีอนครั้งแล้วครั้งเล่า บ่อยจนขี้เกียจนับว่ารอบล่าสุดเมื่อช่วงวันหยุดที่ผ่านมาเป็นรอบที่เท่าไหร่
ความชอบมากมาย คงมาจากการเดินทางที่ไม่ไกล สะดวกสบาย นั่งรถชิลๆ ไม่นานก็หลุดออกจากความสับสนวุ่นวายของชีวิตในเมืองใหญ๋ ได้สัมผัสกลิ่นอายของชนบท และวิถีชีวิตของชาวบ้าน ชาวสวนที่เรียบง่าย .. ทุกครั้งที่ไปเยือนอัมพวา จึงถือเป็นการพักผ่อนแบบสบายๆ ได้ความสุข สดชื่นรื่นรมย์เสมออีกด้วย
แต่จะว่าไป … ทริปนี้พิเศษกว่าหลายครั้งที่ผ่านมา .... เพราะนอกจากจะเป็นทริปปุปปับชวนกันไป ทริปนี้ยังเป็นการใช้โอกาสนี้รีวิวที่พักและจุดหมายปลายทางของการท่องเที่ยวใหม่ของสมุทรสงครามที่เขียนถึงไปแล้ว … “ชูชัยบุรี ศรีอัมพวา”
เช้าตรู่วันถัดมาหลังจากเช๊คอินเข้าที่พัก … ฉันลืมตาขึ้นมาบนที่นอนหนานุ่ม ขดตัวต่อภายใต้ผ้าห่มที่อบอุ่น สุขใจและสบายจนไม่อยากลุกขึ้นจากอ้อมกอดของห้องแสนสวย
แต่ยามเช้าที่มีแสงเรืองรองสีแดง เหลือง ส้ม ไล่เฉดสีของอรุณรุ่ง และบรรยากาศเงียบสงบรออยู่ด้านนอก ทำให้ต้องตัดใจสลัดผ้าห่มออกไปจากร่างอย่างรวดเร็ว แล้วปล่อยให้น้ำอุ่นๆรินไหลผ่านร่างกาย กระตุ้นให้เกิดความสดชื่นกระปรี้กระเป่า และเตรียมตัวคว้ากล้องคู่ใจออกไปเก็บภาพอัมพวายามเช้าที่สวยงาม
ฉันเดินมาตามทางเดินไม่กว้างนักจากที่พัก มุ่งหน้าไปยัง “วัดพระยาญาติ” มองเห็นสะพานคอนกรีต ทอดตัวเชื่อมคลองทั้งสองฝั่งให้ผู้คนได้ใช้สัญจรไปมา
สายน้ำที่ปรากฏในสายตายามเช้าวันนี้ ดูสงบ เยือกเย็น ไร้คลื่นที่เกิดจากเรือที่สัญจรในคลอง …บรรยากาศความสดชื่นของอัมพวายามนี้งดงามเหมือนสาวชนบทที่สวยโดยไม่ต้องแต่งแต้มเสริมแต่ง ฉาบไล้ด้วยเครื่องสำอางสีสันฉูดฉาด
ฉันเดินข้ามสะพานข้ามคลอง ปลายสะพานอีกด้านหนึ่งเป็นบริเวณ “วัดพระยาญาติ”…
ตลาดเช้าขนาดย่อมๆที่ปรากฏในสายตา เป็นความเคลื่อนไหวอย่างคึกคักในยามเช้า ... มีพ่อค้าแม่ค้านำอาหาร ผัก ผลไม้ และเครื่องใช้ไม้สอยที่จำเป็นมาวางขาย
ผู้คนออกมาจับจ่ายซื้อหาของกินของใช้อย่างกระตือรือล้น บ้างส่งเสียงทักทาย บ้างใช้วาทะกรรมต่อรองราคา ... เป็นกิจกรรมความเคลื่อนไหวหลายหลาก เรียบง่าย ตรงไปตรงมาในตอนเช้าของคนพื้นบ้าน
ในบริเวณวัด ... มีพระสงฆ์ออกมาโปรดสัตว์ ด้วยการรับบิณฑบาตรจากพ่อค้าแม่ขายที่นำข้าวปลาอาหารมารอใส่บาตร .. ก่อนน้อมตัวลงพนมมือรับพรจากพระ เป็นการเริ่มต้นวันด้วยจิตอันผ่องแผ้วเป็นกุศล
ฉันเป็นลูกแม่ค้าขายผักผลไม้ … ตลาดและการขายของจึงเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเราทุกคนเสมอมา ฉันคุ้นเคยกับกลิ่นของตลาดราวกับเป็นเพื่อนสนิทที่รักใคร่ … กลิ่นผัก กลิ่นปลา กลิ่นที่มีเอกลักษณ์ของตลาด จึงมักจะติดอยู่ที่ปลายจมูกเสมอ …
เมื่อก้าวเท้าออกเดินไปถึงถิ่นที่ใด จึงอดไม่ได้ทุกครั้งที่จะแวะเวียนแทรกตัวเข้าไปเป็นส่วนหนึ่งของความเคลื่อนไหว และเข้าไปดูวิถีชีวิตของผู้คนในท้องถิ่นผ่านมุมมองของตลาดแห่งนั้น
ฉันเดินช้าๆออกจากตลาด ข้ามสะพาน แล้วมุ่งหน้าไปตามทางเดินริมน้ำในฝั่งตรงข้าม … พระอาทิตย์โผล่พ้นขึ้นมาจากขอบฟ้า ปล่อยแสงสีส้ม แดงเหลืองขึ้นไปทาบทา ให้ฟ้าเช้านี้สวยงามเหมือนฝัน ... แต่น่าเสียดายที่มีต้นไม้ใหญ่บดบังวิววัดและอาคารอื่นๆ และทำให้ยากต่อการบันทึกภาพให้สวยอย่างที่ตั้งใจ
สองเท้าพาฉันเดินต่อมาเรื่อยๆ และมาหยุดยืนมองห้องแถว และเรือนแถวแนวย้อนยุคในฝั่งตรงข้าม ที่เรียงรายได้บรรยากาศที่แตกต่างจากที่ที่ฉันคุ้นเคยและเพิ่งจากมา
ผิวน้ำที่ราบเรียบที่ก่อเกิดเงาสะท้อนของสิ่งก่อสร้างเหล่านี้ … สวยเหมือนภาพเขียนที่จิตรกรเลื่องชื่อตวัดปลายพู่กันด้วยความชำนาญ ออกมาเป็นผลงานที่งดงามน่าหลงใหล ยิ่งมีสายลมอ่อนๆ เย็นๆ ผ่านหน้าไปเบาๆ .. ภาพที่เห็นข้างหน้ายิ่งสวยและได้อารมณ์ละเมียดละไม
พระสงฆ์พายเรือบดลำน้อยเอื่อยๆมาตามลำน้ำ ดึงดูดสายตาคนชอบถ่ายภาพอย่างฉันเข้าอย่างจัง …
การจ้วงพายแต่ละครั้ง ทำให้เกิดริ้วคลื่น ที่พริ้วไหวไปกระทบเขื่อนและเรือนใหญ่น้อยที่ริมคลอง ... เหมือนเพื่อนเก่าที่โอบกอด และโบกมือทักทาย
พระท่านเบนหัวเรือเข้าไปรับบิณฑบาตรจากผู้คนที่มารอใส่บาตรตามริมคลอง ... การใส่บาตร จึงเป็นวัฒนธรรมและประเพณีที่น่าประทับใจ รวมถึงเร่งเร้าต่อมช่างภาพให้กดชัตเตอร์เร่งรัว เพื่อให้ได้ภาพที่งดงาม .. เป็นความประทับใจและความทรงจำที่งดงามที่สุดของทริปนี้
หากคุณมีโอกาสมาพักค้างคืนที่อัมพวา อยากจะแนะนำว่า อย่าพลาดกิจกรรมการใส่บาตรยามเช้านะคะ … เพราะนอกจากได้ทำบุญแล้ว การได้นั่งมองความเคลื่อนไหวของชีวิตริมน้ำ นับเป็นความเพลิดเพลินและเป็นประสบการณ์ที่น่าประทับใจมากมาย และจะยังคงอยู่ในความทรงจำไม่รู้ลืม
ภาพพระพายเรือมารับบิณฑบาตร … นับวันจะหาไม่ได้ พบเจอได้ยากและลดน้อยลงในทุกๆวันที่ผ่านไป … ยิ่งอยู่ในเมืองใหญ่นานๆ แทบจะลืมภาพแบบนี้ไปโดยสิ้นเชิงแล้ว
ครั้นคราวที่เปลวแดดอ่อนๆและกรุ่นไอสายน้ำเรียกร้อง เหล่าแม่ค้าพาเรือไม้ลำน้อยพายเอื่อยๆไปตามลำน้ำ รอจังหวะเหมาะๆที่จะเข้าไปเสนอขายสินค้าที่นำมาจากสวนในคลอง … สะท้อนความเรียบง่ายของชีวิตของผู้คนที่นี่
ภาพในสายตา ... ทำให้จินตนาการได้ไม่ยากถึงวิถีชีวิตของชุมชนริมคลองแห่งนี้ ที่ย้อนเวลากลับไปหลายสิบปี … ภาพชีวิตความเคลื่อนไหวคงไม่แตกต่างจากภาพในสายตาในช่วงเวลานี้เท่าใดนัก
ลำคลองของอัมพวาเช้านี้ ... มีน้ำไหลเอื่อยๆ ที่ไม่ได้สะอาดหมดจรด … บ้านเรือน ทางเดินสัญจรก็ใช่จะเรียบร้อยกรุบกริบ.. แต่น่าแปลกที่เมื่อทุกอย่างอยู่รวมๆกัน กลับเป็นเสน่ห์น่าหลงใหลที่ลงตัวอย่างน่าอัศจรรย์ จึงดึงดูดให้ใครต่อใครเดินทางมาเสพความเรียบง่าย ความสุขกันอย่างต่อเนื่อง
ฉันเดินกลับมายังที่พัก … ใช้เวลาไม่เร่งรีบในการรับประทานอาหารเช้าที่อร่อยมาก ในใจยังเปี่ยมด้วยความรื่นรมย์ ... มีความสุขที่ได้แบ่งปันภาพประทับใจและเล่าสิ่งที่พบพานให้เพื่อนใกล้ชิดได้รับรู้
*******************
เที่ยวทั่วไทย ไปทั่วโลกกับพี่สุ … รวม link บทความที่เขียนในเพจ ..
***เมืองไทย ไดอารี่ by Supawan
***Supawan’s colorful world
***สถานีอร่อย by Supawan
- 6
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
