Blockdit Logo (Mobile)
แม่ครัวไทยในบังกลาเทศ
•
31 ส.ค. 2020 เวลา 11:45 • นิยาย เรื่องสั้น
"มะฮาย" สาวพม่าพูดไทยชัดแจ๋ว
แต่เธอต้องตกงานเพราะขอลากลับพม่า
..ชีวิตเธอจะเป็นอย่างไร...
เรื่องเล่าเม้าท์ในครัว
ตอน...ซีรี่ส์เพื่อนสาวชาวพม่าEP8
เรื่องราวของแรงงานพม่าในจังหวัดภูเก็ต
...ถึงคุณผู้อ่านที่รัก...
ความเดิมตอนที่แล้ว
กดที่ลิงค์ด้านล่างนะคะ
ณ โรงเรียนสอนทำอาหารไทยที่ภูเก็ต
หลังจากแยกย้ายกันที่ท่าเรืออ่าวฉลองครั้งนั้น
ฉันก็ไม่ได้เจอจุ๊บแจงอีกเลย
เพราะฉันต้องทำออเดอร์ขนมส่งให้ลูกค้า
และมีงานสอนที่โรงเรียนสอนทำอาหารด้วย
งานของฉันค่อนข้างยุ่งเลยทีเดียว
1
"คุณนัท" เจ้านายของฉันเธอเห็นว่า
ร้านขนมกำลังไปได้ด้วยดี มีลูกค้ามาอุดหนุนมาก
เลยมีความคิดว่าจะหาคนมาช่วยซานดาเพิ่ม
เพราะตอนนี้ซานดากลายเป็นหัวเรี่ยวหัวแรง
ที่ร้านขนมเล็กๆในโรงเรียนของเราเสียแล้ว
ฉันคิดถึงจุ๊บแจงขึ้นมา อยากให้เธอมาช่วยงานนี้
คุณนัทชอบจุ๊บแจงมากเพราะเธอเห็นแล้วว่า
จุ๊บแจงทำงานเก่งและขยัน ก่อนหน้านี้
มีงานพิเศษอะไรที่โรงเรียน
จุ๊บแจงก็จะมาช่วยงานเสมอ
โดยคุณนัทก็ให้ค่าตอบแทนที่สมน้ำสมเนื้อ
เธอเป็นเจ้านายที่มีความยุติธรรมมาก
1
แต่เมื่อฉันติดต่อหาจุ๊บแจง เธอก็ปฏิเสธ
ด้วยเหตุผลว่า ...
เธอไม่สะดวกที่จะมาทำงานประจำ
ฉันก็อดเสียดายงานนี้แทนเธอไม่ได้
เพราะฉันอยากให้เธอมีรายได้จากสิ่งที่เธอร่ำเรียนมา
"มดดี้วันนี้เพื่อนพี่จะมาหาพี่นะ
ช่วยต้อนรับให้พี่ก่อน เดี่ยวพี่จะรีบกลับมา"
(คุณนัทบอกกับฉันในเช้าวันหนึ่ง)
ช่วงสายๆฉันเห็นผู้หญิงสองคน
ยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้าร้าน
คนแรกเธอเป็นสาวใหญ่วัยกลางคน
รูปร่างหน้าตาคล้ายๆคนไทยเชื้อสายจีน
คนถัดมาเป็นสาววัย30กลางๆ
ในตอนนั้นเธอน่าจะมีอายุมากกว่าฉันหลายปี
เธอเป็นคนผิวขาวเหลือง รูปร่างสูงโปร่ง
แต่งตัวดูมีรสนิยมดี
"เอ...หรือจะเป็นคนอีสานเหมือนกับฉันนะ"
(ฉันคิดในใจ)
ฉันกล่าวสวัสดีทักทาย
ผู้หญิงคนแรกเธอแนะนำตัวกับฉันว่า
เธอเป็นเพื่อนกับคุณนัท จะแวะไปธุระก่อน
แล้วจะกลับมาใหม่ เธอฝากหญิงสาวอีกคนให้
ฉันช่วยดูแล เพราะคุณนัทได้นัดพบ
กับพวกเธอในวันนี้
"น้องชื่ออะไรคะ"
(หญิงสาวคนนั้นถามฉัน)
"มดดี้ค่ะ"
(ฉันตอบเธอ)
"ทราบไหมคะว่าพี่นัทจะกลับมาตอนไหน?"
(เธอถามฉันแล้วเหลือบดูนาฬิกาข้อมือ)
"อ๋อ..ไม่ทราบจริงๆค่ะ
คุณนัทไม่ได้บอกไว้เลย"
(ฉันตอบเธอพร้อมยิ้มเจื่อนๆ)
"พอดีวันนี้พี่นัทนัดมาสัมภาษณ์งานน่ะค่ะ"
(เธอเอ่ยขึ้นมา)
"อ้าว! เหรอคะคุณนัทไม่ได้บอกไว้เลยค่ะ
พี่ชื่ออะไรคะ?
(ฉันถามเธอพร้อมพาไปนั่งรอตรงโซฟา)
"ชื่อมะฮายค่ะ" (เธอตอบฉัน)
ในขณะที่ฉันกำลังเดินไปหาซานดา
ฉันรู้สึกแปลกใจกับชื่อของเธอเป็นอย่างมาก
"ซานดาช่วยพี่เอาน้ำให้แขกหน่อยนะจ๊ะ"
(ฉันบอกซานดาเพราะเธออยู่ตรงที่หยิบแก้วน้ำพอดี)
เมื่อซานดาเอาน้ำไปให้มะฮาย
ฉันก็ได้ยินพวกเธอทั้งสองพูดภาษาพม่าด้วยกัน
ราวกับว่ารู้จักสนิทสนมมาก่อน
ซานดามาสะกิดบอกฉันว่า "มะฮายเป็นคนพม่า"
ฉันแทบไม่อยากเชื่อเลยว่า มะฮายจะพูดภาษาไทยได้ชัดแจ๋ว เหมือนกับว่าก็เป็นคนไทยคนหนึ่่ง
pixabay
มะฮายกับซานดาพูดคุยกันถูกคอ
ทั้งสองคุยอะไรกันฉันก็ไม่สามารถเข้าใจได้
ฉันเลยถามซานดาด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ซานดาแปลให้ฉันฟังว่า...
มะฮายกำลังตกงานเลยจะมาสมัครงานที่นี่
ซานดาพูดภาษาไทยไม่ชัดเหมือนมะฮาย
ออกจะติดขัดอยู่บ้าง
มะฮายฟังสิ่งที่ซานดาแปล เธอคงมีอะไรขัดใจ
เธอเลยรีบชิงเล่าให้ฉันฟัง เพราะคงกลัวว่า
ซานดาจะแปลผิดความหมาย
มะฮายเล่าว่า
เธอทำงานอยู่ที่ภูเก็ตมาประมาณ 7 ปี
คนที่มากับเธอเมื่อเช้าคือ เจ้านายของเธอ
ชื่อ"คุณหมิว" เป็นเจ้าของร้านขายไข่มุก
เป็นร้านที่ตั้งอยู่ในโรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองภูเก็ต
เนื่องจากมะฮายไม่ได้กลับบ้านที่พม่า มาสองปีแล้ว 2 เดือนที่แล้วเธอจึงขอลากลับไปเยี่ยมบ้าน
แรงงานพม่าส่วนใหญ่จะทำงานประมาณ2-3ปี
แล้วค่อยกลับไปหาครอบครัวครั้งหนึ่ง
เพราะพวกเค้าต้องการเก็บเงินให้ได้มากๆ
เพื่อนำไปสร้างบ้านหรือซื้อที่ดินเก็บไว้
ในฐานะที่ฉันเองก็ทำงานอยู่ต่างแดน
ฉันจึงเข้าใจเลยว่า การกลับบ้านแต่ละครั้งนั้น
จะเป็นเรื่องที่ต้องใช้เงินมาก
เธอขอเจ้านายลากลับบ้านเป็นเวลาสองเดือน
เจ้านายก็รับปากว่าจะรอ จนกว่าเธอกลับมา
และจะไม่จ้างพนักงานใหม่มาแทนมะฮาย
เพราะมะฮายเองก็ทำงานกับเจ้านายของเธอ
มา 7 ปีแล้ว
แต่เมื่อมะฮายกลับจากพม่ามาถึงที่ภูเก็ต
กลับพบว่า คุณหมิวได้จ้างพนักงานใหม่
มะฮายรู้สึกเสียใจและทำอะไรไม่ถูก
เพราะเท่ากับว่า เธอเองก็ต้องหางานใหม่
เงินที่เธอเก็บสะสมไว้ก่อนหน้านั้น
เธอก็เอาไปซื้ออุปกรณ์ที่จะเอาไว้สร้างบ้าน
มะฮายบอกว่า เธอวางแผนจะสร้างบ้าน
ไว้อยู่กับครอบครัวของเธอ
เธอทะยอยเก็บเงินซื้อไม้และปูนเก็บไว้
คราวหน้าถ้าได้กลับไปพม่า เธอก็คงมีเงิน
สร้างบ้านให้เป็นรูปเป็นร่าง
...เธอว่าอย่างนั้น...
คุณหมิวก็ไม่สามารถจะจ้างพนักงานได้อีก
เพราะตอนนี้เธอมีพนักงานในร้านมากพอแล้ว
ดังนั้นเธอจึงติดต่อฝากงาน ให้มะฮายกับคุณนัท
เพราะรู้ว่า คุณนัทต้องการพนักงานเพิ่ม
ฉันได้ถามมะฮายในสิ่งที่ฉันสงสัย
ถ้าฉันไม่ได้คำตอบ
ฉันก็คงนอนไม่หลับแน่ๆ
"ทำไมพี่มะฮายถึงพูดภาษาไทยชัดจังเลยล่ะคะ
นึกว่าเป็นคนไทยเสียอีก"
(ฉันถามมะฮายด้วย
สายตาเป็นประกายอยากรู้ยิ่ง)
.....คุณผู้อ่านก็คงอยากรู้ใช้มั้ยล๊าาาาาา....
โปรดติดตามต่อไป
"มดดี้"
ความเดิมตอนที่แล้ว

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา