สังคมคือประชาธิปไตยและอำนาจของมันคือเผด็จการ
การอยู่ร่วมกันทางสังคมเป็นสิ่งที่มนุษย์ทุกคนไม่สามารถหลีกเลี่ยงได้ แม้จะมีชนกลุ่มน้อยที่แยกตัวไปใช้ชีวิตสันโดษปราศจากการปฏิสังสรรค์แต่นั้นก็เป็นเพียงการหายตัวไปแค่ช่วงประเดี๋ยวประด๋าว เพราะท้ายที่สุดแล้วไม่มีใครในโลกนี้อยู่ได้โดยไม่พึ่งพาคนอื่น
แม้จะไม่มีใครกล่าวอ้างแต่สังคมส่วนใหญ่ที่มนุษย์อาศัยอยู่ต่างใช้ระบอบประชาธิปไตยเป็นกฎในการดำเนินนโยบายให้ประชาชนหันมาปฏิบัติตามข้อบังคับที่มาจากเสียงส่วนมาก
โดยอำนาจทางสังคมประชาธิปไตยหาได้ลงโทษเสมือนการปกครองไม่ หากแต่ใช้การลงทัณฑ์ที่มีแม่แบบจากการบริหารอัตตาธิปไตยแทน
ทั้งนี้เพราะถ้าต้องรอลงอาญาจากการลงคะแนนเสียงของประชาชน เกรงว่าการจับกุมผู้ต้องหาคงใช้เวลาเนิ่นนานเกินกว่าจะรวบรวมมติชี้ขาดความผิดได้
ถึงอย่างไรการให้สิทธิ์เสรีภาพในการตัดสินใจแก่เจ้าหน้าที่รัฐในอาชีพผู้พิทักษ์สันติราษฏร์ต่างขาดกฎเกณฑ์ที่แสดงให้เห็นว่าต้องมีดุลยพินิจแบบไหนถึงจะคร่าชีวิตผู้คนที่อยู่ต่อหน้าโดยไม่ผิดหลักจริยธรรม
การที่มนุษย์ทุกคนอยู่ร่วมเป็นสังคมได้ ในทางภาคปฏิบัติจำเป็นต้องมีรูปแบบการปกครองที่ขีดเส้นกั้นดักอิสระภาพของปัจเจกบุคคลไม่ให้กระทำการเกินเลยถึงขั้นเบียดเบียนหรือทำร้ายผู้อื่นเป็นที่ตั้ง แต่ในภาคทฤษฎีมนุษย์เราต่างก็โหยหาพร้อมปักใจเชื่อว่าการปกครองแบบประชาธิปไตยนั้นดีที่สุด แต่เมื่อมองทะลุจนปรุโปร่งไม่มีการปกครองใดที่สามารถสร้างยุติธรรมได้กับทุกคนในสังคม
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
