--เป็นชามเดียวที่ชีวิตเปลี่ยน--
/ผ่านมาแล้ว 5 ปี...หลังจากไปที่นี่ เรากลับมา
เรารู้คุณค่าของอาหาร เรากินหมดไม่เหลือ/
การเดินทางตอนนั้นไปลำบากอยู่ค่ะ แต่ก็สนุกดี
รร.ตชด.ตะโกปิดทอง จ.ราชบุรี
อย่างที่ทราบว่าเป็นครูนะคะ
ส่วนหนึ่งของการเรียนการสอนคือการทำกิจกรรมจิตอาสาร่วมกัน
ส่วนหนึ่งครูมองว่าได้บุญติดตัวกันไปด้วยนอกจากได้วุฒิการศึกษา 55+
ดังนั้นใน 1 ปีเราจะมีกิจกรรมทำกันอย่างน้อย 1 ครั้ง
โรงเรียนที่เราไปคราวนั้นเป็นโรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน
การเดินทางค่อนข้างไกล
ตามแผนที่วางไว้เราจึงต้องไปแต่เช้า
ไปถึงต้องเร่งทำงานตามที่นัดหมายกัน อย่างรู้หน้าที่
เราจะพักค้างแรม 1 คืน
และเดินทางกลับในวันพรุ่งนี้...
กิจกรรมก็จะเป็นการมอบความรู้ เล่นเกม แจกของ
หลังจากทำกิจกรรมเสร็จและได้มีโอกาสอยู่พักอ้างแรมด้วย 1 คืน
ครูพบว่าเด็ก ๆ ที่โรงเรียนทำกิจกรรมทุกอย่างเอง
โดยไม่ต้องมีครูคอยควบคุม ทุกคนรู้หน้าที่ของตัวเอง
กลางคืนไม่มีอะไรทำก็จะเล่นปิงปอง บิงโก หรืออ่านหนังสือการ์ตูน
(สัญญาณจะมีหรือไม่มีไม่ต้องห่วง เพราะเด็ก ๆ ไม่มีโทรศัพท์
มองภาพนี้ดีจัง ไม่มีใครก้มหน้าก้มตาจนไม่สนใจโลกภายนอก)
เคยถามเด็กๆ ว่ากลับบ้านวันไหน เด็กตอบว่าวันศุกร์จึงจะข้ามเขากลับบ้านไป
แล้วถามว่าบ้านอยู่ไหน เด็ก ๆ ชี้มือไปทางเขาลูกหนึ่ง
ซึ่งไม่มีสัญลักษณ์อะไรเลยในทางเดินป่า
เราก็เลยถามว่าไม่กลัวหลงทางเหรอ...
เด็ก ๆ มองหน้ากลับ ประมาณว่า คำว่า "หลง" คงไม่มีในสมองเด็กน้อย และไม่รู้จะ
ตอบครูว่าไง มองตาแป๋วแล้วยิ้ม ๆ
ตอนเช้าเด็ก ๆ ใส่บาตรด้วยนะคะ ตื่นมาเห็นภาพเด็กน้อยเป็นตัวแทนโรงเรียน
ใส่บาตรพระสงฆ์ 1 รูป ครูทำได้แค่วิ่งตามไปถ่ายภาพได้ไกล ๆ
นึกขึ้นได้ตอนนี้ว่าวัดที่ใกล้ที่สุดอยู่ตรงไหน
ผ่านมาเรายังไม่เห็นซักวัด นอกจากวัดบนเขาที่ไกลมาก ๆ
ซักพักคุณครูผู้หญิงมาเตรียมอาหาร สำหรับมื้อกลางวัน โดยมีเด็ก ๆ
ลูกมือตำกระเทียม ทอดไข่ดาว หั่นผัก น้อง ๆ เพื่อน ๆ
คนอื่นก็ทานอาหารเช้า
เป็น “ชามที่เปลี่ยนชีวิต” และยังจำหลอนมาถึงขณะนี้...
ถึงอาหารในคลังจะมีเยอะ มีหลายอย่างเพราะมีผู้มาบริจาค
แต่โรงเรียนคงเก็บเอาไว้กินในวันอื่น
เช้าวันนี้จึงมีมาม่า กับไข่ต้มคนละ 1 ฟอง
มีใครซักคนต้มน้ำร้อนหม้อใหญ่ไว้ 1 หม้อ
สำหรับให้นักเรียนมาตักน้ำร้อนลวกเส้นเอาเอง
เพื่อน ๆ รุ่นพี่จะแกะมาม่าใส่ชามไว้ให้พร้อมซองเครื่องปรุง
เด็ก ๆ มาตักน้ำร้อนใส่ชามเอาเอง
แล้วนั่งทาน หากคุยกันระหว่างทานข้าวหรือเล่นกัน คุณครูเห็นจะถูกทำโทษให้เขก
โต๊ะ 10 ที (แรง ๆ)
/ว่าไปนี่โรงเรียนตำรวจตระเวนชายแดน
เขายังไม่ลงโทษเด็กแบบไม่สมเหตุสมผลเลยค่ะ
บางครั้งเราก็วัดความเป็นครูจากคำเรียกขานไม่ได้
ถ้าพฤติกรรมเขาไม่ใช่... นอกเรื่องทำไม../
หม้อต้มน้ำร้อนสำหรับลวกมาม่าค่ะ
ในอีกโต๊ะหนึ่ง คือโต๊ะของพวกเรา เด็ก ๆ นักเรียนของเราทำข้าวต้มกุ้ง
หม้อขนาดกลางกัน แต่มีกุ้งเยอะมากแทบไม่เห็นข้าว
เด็ก ๆ นักเรียนเราตั้งใจทำอาหารกันเลยไม่เห็นฝั่งน้อง ๆ
ที่มีแค่มาม่ากับไข่ต้ม
มาม่าไข่ต้มค่ะ
นักเรียนตักข้าวมาแจก และตักกุ้งให้เราเป็นอ่าว แล้วถามว่า
"ครูเอาอีกมั๊ย ?"
ถ้าเป็นวันอื่นคงดีใจและยินดีกับกุ้งจำนวนมาก
แต่วันนี้เห็นชามของเด็กเล็กฝั่งโน้น ก็ทำให้เรากลืนกุ้งกับข้าวต้มยากมาก
แต่เราก็ตั้งใจว่าต้องกินให้หมด ให้รู้คุณค่าของอาหาร
ขอบคุณอาหารที่ทำให้เรามีแรง มีพลัง มีโอกาสกินเขา
ใช้พลังงานจากเขาเพื่อทำสิ่งอื่นต่อ
ในส่วนของเด็ก ๆ ฝั่งโรงเรียน ตชด. ไม่ได้มาวุ่นวาย มามองการทานอาหารของ
ผู้มาเยือนแต่อย่างใด เค้ามีอะไรเค้าก็ตั้งใจกิน หรือจะแอบเล่นกับเพื่อนบ้าง
แต่ไม่ได้สนใจมองของที่ไม่ใช่ของเรา ไม่มองอาหารของผู้ใหญ่
วินัยของเด็ก ๆ ดีมาก
เด็ก ๆ ทานเสร็จล้างจานด้วยตัวเอง แล้วไปทำกิจกรรมต่อไป
รู้หน้าที่โดยไม่ต้องพูดซักคำ
กลับมาแล้วถึงวันนี้ก็ยังระลึกถึงและชื่นชมในการสอน การฝึก การมีวินัย ความน่ารัก
ของครูและนักเรียนทุกคนนะคะ ^_^
ปล.1 - เมื่อใดที่กินอาหารควรกินให้หมดชาม ให้รู้คุณค่า
ปล.2 - ถ้ามีโอกาสไปอีกจะเอาโซดากับไอติมไปด้วย
ปล.3 - เคยโพสแล้ว 1 ครั้งแต่นำมาเรียบเรียงใหม่ หารูปเพิ่มมาได้ค่ะ
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
