ลอยหน้าลอยตาใส่ครู แล้วมั่นหน้าว่าตัวเองแน่
วันนี้ขอเล่าเรื่องความไม่น่ารักของตัวเองตอนเรียนมัธยมนะคะ เรื่องคือถูกครูดุเรื่องอะไรจำไม่ได้
ครูลงโทษด้วยการให้ออกไปยืนหน้าชั้นจนหมดคาบ ไม่ได้ตีหรือต่อว่ารุนแรง เราเห็นครูใจดีแค่ให้ยืน
นั่นทำให้เราได้ใจ
อาจเพราะกลัวขายหน้าเพื่อน ทำเท่ หรือคึกตามวัย
เป้ยไม่มีความสลดแม้แต่น้อย กลับลอยหน้าลอยตาท้าครูเข้าไปอีก ตอนนั้นก็รู้นะคะว่าทำตัวเองไม่ดีแต่จะทำ จะลอยหน้าแบบนี้แหละครูจะทำไม
เล่าเรื่องตัวเอง ลงรูปตัวเองบ้างนะคะ
จนหมดคาบทุกคนแยกย้าย เพื่อนเป้ยเองมาบอกว่าแกทำหน้ากวนตีนมาก ขนาดเพื่อนเรายังว่าเราเลย
ตอนนั้นเหมือนจะเกทับไปอีกนะว่าไม่กลัวหรอกแค่ครู
ไม่ใช่พ่อแม่ (อยากถีบตัวเอง)
ถ้าให้เดา ครูท่านนั้นคงไม่ติดใจและลืมไปแล้ว
แต่ตัวเราที่มีความผิดตัวนี่แหละที่ผ่านมาราว 20 ปียังลืมเรื่องนี้ไม่ได้เลย
ความเยาว์วัยกัยความคึกคะนองเป็นของคู่กัน ประสบการณ์ที่ยังน้อย มองแค่ในมุมของตัวเอง ต้องรอจนพบข้อผิดพลาดมากมายกว่าจะสะสมประสบการณ์ได้จนรู้เท่าทัน
ต่อให้เราที่อายุมากแล้วก็เถอะ บ่อยครั้งยังผิดเลย
บางเรื่องวันนี้เรามองว่าดี เมื่อเวลาผ่านไป
เราย้อนกลับมามองจึงได้รู้ว่าเราผิด
เช่นเดียวกันบางเรื่องที่ไม่ดีที่เราเคยเจอ
เมื่อเวลาผ่านไปเราได้รู้ว่ามันไม่เลวร้ายเท่าไรนัก
กลับส่งผลดีให้เราเป็นเราในวันนี้ก็มี
หลายสิ่งต้องใช้เวลานานมากจึงจะได้รู้
และอาจเป็นเวลาทั้งชีวิตของเราก็ได้ค่ะ
เป้ย 23 Oct 20
- 2
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
