Ep.5 Lost time the series(เวลาที่หายไป)
ตอน พลังพิเศษ
DM ทำท่าจะเปิดซองกระดาษ
"DM มีคนมาหานะลูก ออกมาหน่อย" เสียงแม่ตะโกนเรียกมาจากหน้าบ้าน
"ค่ะแม่ เดี๋ยวออกไปค่ะ" DM ตอบ
" ใครมานะ นี่ก็ค่ำแล้วนะเนี่ย" DM บนพึมพำปนสงสัยอยู่คนเดียวภายในห้องนอน และรีบนำซองกระดาษ ไปเก็บไว้ในตู้เสื้อผ้า ก่อนที่จะออกจากห้องนอน
ห้องรับแขกบ้าน DM
" อ้าว!!! อันจะมาทำไมไม่บอกก่อนล่ะ จะได้ให้แม่เตรียมขนมไว้ให้" DM เอ่ย
ยังไม่ทันที่อันจะได้ตอบ
" หนูๆทั้ง 3 คนน่ะ เข้ามาอยู่ในบ้านก่อนสิจ๊ะ เดี๋ยวยุงก็หามหรอก มาๆเข้ามาในบ้าน" แม่ผักกาดพูดพร้อมกวักมือเรียก
DM หันไปมองหน้าประตู และแอบสงสัยว่า เด็ก 3 คนนั้นเป็นใคร เพราะเธอคิดว่าอันมาคนเดียว เหมือนเช่นทุก ๆ ครั้ง
" เอ๊ะ!!! เกิดอะไรขึ้นเนี่ย พากันมาทำไมเยอะแยะ นี่มันก็1ทุ่มแล้วนะ" DM รู้สึกแปลกใจอย่างมาก
กรีน ตอย เฉื่อย พากันเดินเข้ามาในบ้านแล้วไปนั่งใกล้ๆอัน
" โทษทีนะ DM ที่มารบกวนเวลาพักผ่อน พอดีพวกเรามีเรื่องให้ช่วยน่ะ" กรีน เข้าเรื่อง
20วันที่แล้ว....ก่อนที่ทั้ง 4 คนจะมาเจอ DM
ณ หอนาฬิกาชั้นใต้ดิน
หลังจากที่ทั้ง 4 คนได้ถูกนาฬิกาเรือนนั้น พาข้ามเวลามายังโลกอดีตโลกคู่ขนานอีกใบนึง ทำให้ทั้ง4คนกลับมาสู่ช่วงวัยเด็ก ตอน ป. 3
" เฮ้ย!!! นี่เรามาอยู่กันที่ไหนหว่า คุ้นๆอยู่นะ แต่ดูไม่เหมือนเดิม ดูเก่าๆยังไงไม่รู้อ่ะ" อันพูดขึ้นด้วยความตกใจ
" เราก็อยู่สถานที่เดิมนั่นแหละอัน เพียงแค่ว่า"เวลา"ไม่เหมือนเดิม"
"ดูนี่สิ" กรีนพูดขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วให้ทุกคนดูบางอย่าง
"เชี้ยยยย" ตอยอุทานออกมาอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง เมื่อเห็นปฏิทินเบื้องหน้า
1 พฤศจิกายน 2557
" ไม่นะ นี่พวกเราย้อนเวลาไทม์แมชชีนของโดเรม่อนมาหรือเปล่าเนี่ย" เฉื่อยพูดขึ้น
" เฉื่อย นี่นายดูโดเรม่อนมากไปใช่ป่ะเนี่ย" กรีนพูดขึ้น
" ใช่เราดูทุก ep เลยล่ะ" เฉื่อยตอบ
"จะดูกี่ EP ก็ช่างเถอะ แต่ตอนนี้ เราต้องช่วยกันหาวิธีแล้วล่ะ ว่าจะออกไปจากที่นี่ได้ยังไง" อันเริ่มแสดงท่าทีรำคาญ
ระหว่างที่ทั้ง 4 คน กำลังหาทางออกจากห้องใต้ดินอยู่นั้น
กรีนได้สังเกตเห็นกระจกบานใหญ่ 1 บาน เธอเดินเข้าไปดูใกล้ๆ แต่สิ่งที่ปรากฏตรงหน้าทำให้เธอเบิกตากว้าง เธอเอามือจับใบหน้าและแขนขาของตัวเองสลับกับมองไปที่กระจก
" กรี๊ด เป็นไปไม่ได้ ทำไมฉันตัวเตี้ยลงเนี่ย นี่มันคือตัวฉันเมื่อตอนฉันยังเด็กนี่หว่า" กรีนกรี๊ดออกมาอย่างกะคนเจอผี
ทุกคนได้ยินเสียงกรี๊ดของกรีน ต่างก็รีบวิ่งกันมาหากรีน
" เป็นอะไรกรีน เกิดอะไรขึ้น" อัน ตอย เฉื่อย ถามขึ้นอย่างเป็นห่วง
" กะ กะ กระจก" กรีนพูดด้วยความกลัวปนตกใจเธอก้มหน้าหลับตาแล้วชี้ไปที่กระจกบานใหญ่บานนั้น
อัน ตอย เฉื่อย หันไปพร้อมกันทุกคนต่างตกใจไม่แพ้กรีน
การย้อนเวลาข้ามมาทำให้ กรีน อัน ตอย เฉื่อยกลับไปสู่วัยเด็กอีกครั้ง ยกเว้นแต่ความสามารถความฉลาด ยังคงมีเหมือนเดิม
ระหว่างที่ทุกคนกำลังยืนงง อึ้ง ทึ่ง กับสิ่งที่เจอ ก็มีเสียงปริศนาดังขึ้นมา
ทุกคนหันมองรอบ ๆ ห้อง เพื่อหาที่มาของเสียง
" เจ้าเด็กน้อยถ้าเจ้าอยากกลับไปบ้านที่เจ้าจากมาเจ้าต้องหานาฬิกาที่เป็นต้นเหตุและทำการหยุดเวลาซะ ซึ่งพวกเจ้าจะมีเวลาเพียง 30 วันเท่านั้น หากเกิน 30 วันพวกเจ้าจะต้องติดอยู่ที่นี่ไปตลอดกาล แต่ข้าจะให้พลังพิเศษให้กับพวกเจ้าทุกคน"
ทันใดนั้นเองก็เกิดแสงวาบสว่างสีสันสดใสที่กระจกแล้วก็มีวัตถุบางอย่างหล่นมาที่พื้น แล้วทุกอย่างก็เงียบสงบลงพร้อมกับเสียงปริศนา
วัตถุนั้นก็คือกำไลหินนั่นเอง มีทั้งหมดด้วยกัน 4 เส้น
" นี่มันกำไลหินนำโชคที่ฮิตกันอยู่ในช่วงนึงนี่ มันจะทำให้เรามีพลังพิเศษยังไง" เฉื่อยสงสัย
" ดูที่กำไลสิทุกคน มันมีชื่อสลักเป็นชื่อพวกเราด้วย" อันบอกให้เพื่อนๆมาดู
" ไหนๆกรีนดูหน่อยสิ "กรีนพูดพร้อมกับหยิบกำไลขั้นมาดู
" จริงด้วย มีชื่อพวกเรา"
บัดนี้ความตื่นเต้นได้เข้ามาแทนที่ความกลัวของทุกคนไปหมดแล้ว
" เดี๋ยวกรีนจะดูให้นะว่ากำไลเส้นไหนเป็นของใครกันบ้าง"
" กำไลสีขาวนี้เป็นของอันนะ ส่วนนี่สีชมพูของกรีน สีแดงของตอย สีเขียวของเฉื่อย" กรีนอ่านชื่อพร้อมกับยื่นกำไลให้เพื่อนๆทีละคน
เมื่อทั้ง 4 คนได้ใส่กำไลที่ข้อมือ เสียงจากกระจกก็ดังขึ้น ติ้ง!!! แล้วกระจกบานนั้นก็มีตัวอักษรขึ้นมาอย่างกับกระจกสมาร์ทโฟนเลย
ทั้ง4คนอ่านข้อความบนกระจกเสร็จ ก็ได้ลองใช้พลังพิเศษ
"นี่ๆๆพวกเราลองมาฝึกใช้พลังพิเศษให้เป็นกันก่อนดีกว่า เราจะได้ใช้พลังพิเศษของเราไปช่วยกันตามหานาฬิกากัน เริ่มจากใครก่อนดีอ่ะ"กรีนถาม
"เราก่อนก็ได้"ตอยอาสาเป็นหนุ่มน้อยใจกล้า
"โอเคร พวกเราเงียบๆ แล้วให้ตอยตั้งจิตนะ"กรีนบอกกับอันและเฉื่อย
ตอยหลับตาอยู่สัก10วินาที กำไลหินที่ข้อมือตอยก็มีแสงสว่างในตัวเอง ตอยลืมตาขึ้น นัยต์ตาของตอยเปลี่ยนเป็นสีแดง
ตอยมองไปรอบๆเพื่อที่จะหาสิ่งของแล้วทำให้มันหายไป และก็ไปเจอกับสมุดเก่าๆเล่มนึง
ตอยหยิบสมุดขึ้นมา เพ็งไปที่สมุด เพียงแค่5วิ สมุดเล่มนั้นก็หายไปต่อหน้าทุกคน
"เชรดดดดด ทำได้ไงว่ะไอตอย เจ๋งอ่ะ"
"กูไม่รู้ มันเป็นไปอัติโนมัต กูแค่พูดในใจว่า จงหาย มันก็หายไปเลยว่ะ" ตอยตอบ และตอยก็คง งง อยู่ไม่ใช่น้อย
"ทำมันหายไปได้แล้ว ทำมันกลับมาให้ได้ด้วยดิ"อันพูดขึ้น
"เออ จริงของอัน"กรีนเสริม
ตอยหลับตาลง เพียงแค่5วิ สมุดเล่มนั้นก็มาอยู่ในมือตอย
"เยี่ยมว่ะ" ทุกคนต่างพากันอึ้งกับพลังพิเศษของตอย
"มันยิ่งกว่ามายากลซะอีก"กรีนพูดชื่นชมพลังพิเศษของตอย
"คนต่อไปอันแล้วกันนะ"กรีนหันไปพูดกับอัน
"หูยยย ไม่เอาอ่ะยังไม่พร้อม ให้เฉื่อยก่อนดีกว่า"อันปฏิเสธกรีน
"เฉื่อย งั้นนายเป็นคนต่อไป พลังพิเศษของนายคือเลียนแบบพฤติกรรม และจดจำข้อมูลได้อย่างรวดเร็ว พร้อมไหม"กรีนถาม
" ยิ่งกว่าพร้อมซะอีก" เฉื่อยตอบอย่างมั่นใจ
ทุกคนเงียบ ผ่านไป10วินาที กำไลหินที่ข้อมือเฉื่อยก็มีแสงสว่างในตัวเอง เฉื่อยลืมตาขึ้น นัยต์ตาของเฉื่อยเป็นสีเขียว
"จะให้เราทำอะไรอ่ะ" เฉื่อยถามเพื่อนๆ
"นั้นสิ ให้เฉื่อยทดสอบอะไรดี" กรีนถามความคิดเห็นจากตอยและอัน
"อ่อๆๆ เรานึกออกแล้ว ห้องใต้ดินนี้มีปฏิทินอยู่ เราลองเอาให้เฉื่อยจำดูไหม" ตอยออกความเห็น
"โอเคร เอาตามที่ตอยบอกเลย" กรีนตอบ
ตอยเดินไปหยิบปฏิทินที่แขวนอยู่ที่ฝาผนัง แล้วเอามาให้เฉื่อย
"เฉื่อย เดี่ยวนายลองจำปฏิทินของเดือนนี้นะ" กรีนหันไปบอกเฉื่อย"
"ว่าแต่ เดือนนี้มันเดือนอะไรเหรอ"เฉื่อยถาม
"นายนี่มันขี้ลืมจริงๆเลยนะ"อันพูดขึ้น
"แหม่ๆๆๆแค่หยอกเล่นนะ เดือนนี้ เดือนพฤศจิกายนไง"
"งั้นก็ทำการทดสอบได้"กรีนสั่ง
ทุกคนเงียบ ไม่นานนัก เฉื่อยเงยหน้าขึ้น
" จำได้แล้ว" เฉื่อยเอ่ย พร้อมกับยื่นปฏิทินให้กรีน
"อะไรจะเร็วปานนั้น" อันพูดขึ้น
"แรม2ค่ำเดือน12 ตรงกับวันที่เท่าไหร่" กรีนถาม
"วันที่8" เฉื่อยตอบทันทีหลังจากกรีนถาม
"ขอทดสอบอีก1ครั้ง ขึ้น4ค่ำ เดือน1 ตรงกับวันที่อะไร และวันอะไร
" วันที่25 วันอังคาร"เฉื่อยตอบ
"สุดยอด เด็กขี้ลืมอย่างแกตอบถูกและเร็วมาก"ตอยชมเฉื่อย
"ต่อไปถึงการทดสอบของอันแล้วนะ ไม่พร้อมก็ต้องพร้อมแล้วล่ะ"กรีนพูดเชิงบังคับ
"โอเคร พร้อมก็พร้อม"อันพูด และหลับตาตั้งจิตในใจ"แก็งค์โรตีเรารักกัน"
กำไลหินที่ข้อมืออันมีแสงสว่างขึ้น แต่ทว่าจู่ๆร่างของอันก็หายไป
ทุกคนตกใจ ตะโกนเรียกหาอันเป็นการใหญ่
เพราะคงยังไม่ชินกับพลังพิเศษ
"อัน อยู่ไหนเนี่ย ยังอยู่ในนี้ไหม" กรีน ตอย เฉื่อย ต่างตะโกนเรียกหาอัน
"โอ๊ยยยย " เฉื่อยร้องขึ้นมา
"ตอยมึงหยิกแขนกูเหรอ"เฉื่อยถาม
"เชี้ย กูไม่ได้หยิก"ตอยตอบ
"แล้ว ใครหยิกกูว่ะ" เฉื่อยบ่น
"กรีน รู้แล้วล่ะว่าใครหยิกแขนเฉื่อย อัน เลิกแกล้งเฉื่อยได้แล้ว"
"โอเคร เลิกแกล้งก็ได้" อันตอบ
ไม่นานนัก ร่างของอันก็ปรากฏกายขึ้น
"โครตชอบอ่ะ พลังพิเศษหายตัว"อันรู้สึกเป็นปลื้มกับพลังของตัวเองมาก
"ต่อไปก็เป็นการทดสอบของเธอแล้วนะกรีน" อันพูด
"แล้วกรีนจะทดสอบยังไงดีนะ" กรีนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนที่จะเริ่มทำการหลับตาตั้งจิต
กำไลหินที่ข้อมือกรีนมีแสงเกิดขึ้น กรีนลืมตา นัยต์ตาของกรีนเป็นสีชมพู
กรีน เดินเข้าไปแตะไหล่เฉื่อยพร้อมสบตาแล้วพูดว่า
"เฉื่อยกระโดดตบ10ครั้ง"
เฉื่อยกระโดดตบตามคำสั่งกรีนอย่างว่าง่าย
ตัดภาพมาที่บ้านDM
"กรีน มีอะไรให้DMช่วยเหรอ"DMถาม
ยังไม่ทันที่กรีนจะได้ตอบ
กริ๊งงงงงงง เสียงโทรศัพท์บ้านDMดังขึ้น
"ใครกัน โทรมาหาป่านนี้"DMสงสัย
ใครคือคนที่โทรมาหาDM
แล้วกรีน อัน ตอย เฉื่อย จากอีกโลกจะมาขอความช่วยเหลืออะไรจากDM
ซองกระดาษแผ่นนั้นคืออะไร
พลังพิเศษของกรีน อัน ตอยและเฉื่อย DMได้นำเอามาจากซีรี่ย์เรื่องนักเรียนพลังกิฟต์ค่ะ
Ep.ของDMแต่ให้บทตัวเองน้อยจัง5555
ขอบคุณพี่ตอยเจ้าของโปรเจค👇👇👇
ที่หยิบยื่นโอกาสมาให้DMได้ร่วมเขียนซีรี่ย์เรื่องนี้นะคะ เป็นอะไรที่ท้าทายตัวเองมากค่ะ
เอาจริงๆDMมีความกังวลมาก พอรู้ว่าถึงคิวตัวเองที่จะต้องเขียน หลังจากที่อ่านEP.4ของน้องอันเสร็จ
ตื่นเต้นมาก ทั้งที่เรื่องที่น้องอันส่งต่อมาของโลกคู่ขนาน มันเลยเข้าทางDM แต่ด้วยความตื่นเต้นมากทำให้ไปต่อไม่ถูก กลัวไปหมด กลัวว่าจะเขียนออกมาไม่ดี เขียนออกมาแล้วทุกคนอ่านไม่รู้เรื่อง 😅
อีกคนนึงที่อยากขอบคุณคือพี่ซา ที่ให้กำลังใจDM พี่ซาบอกให้DMเขียนตามใจตัวเอง ไม่ต้องเกรง พี่เชื่อว่าหนูทำได้ ข้อความสั้นๆ3ประโยค แต่มันทำให้DMอุ่นใจจัง ❤😍
DMตั้งใจสติ อ่านตั้งแต่Ep1-Ep4เพื่อเรียงลำดับเหตุการณ์ DMอ่านวนหลายรอบมาก จำได้ว่านอนตี1 เลยทีเดียว😁😅
ขอบคุณทุกคนที่อ่านจนมาถึงบรรทัดนี้ค่ะ
อ่านสนุกก็กดไลค์ คอมเม้นท์พูดคุยได้นะคะ
- 25
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
