#จันทร์เจ้าขาบทที่5ตอนที่4,
(31/12/2020)
สวัสดีครับ เพื่อนๆ
ขออนุญาตส่ง จันทร์เจ้าขา ตอนสุดท้ายของเล่ม 1 ในวันสุดท้ายของปี 2020
เพื่อความเพลิดเพลิน สนุกสนานก่อน Count Down นะครับ 😇❤️💙💚🎶🎵
บทที่ 5 นาคราบาดาล
ตอนที่ 4 สายธารวายุ (1)
#ณ.บริเวณใกล้ปากถ้ำดอยศิลาจังหวัดเชียงใหม่หลายปีก่อนปีพ.ศ.2426,
ภายหลังเสียงหินถล่มทับ คณะผู้แสวงบุญแห่งตระกูล
นัตกะต่อว์ ..เงียบลง
ฝุ่นควัน ..ที่ฟุ้งกระจาย ลอยเบาบางอยู่ ก็ค่อยๆ..ปลิวลงสู่เบื้องล่างของเหวลึกในถ้ำ..
ละอองฝุ่น เหล่านั้น ได้ลอยตกลงมา อย่างช้าๆ และปกคลุมทั่วร่างของคุณหนูดี..ที่กำลังนอนสลบไสลตรงก้นเหว บริเวณประตูบาดาลในถ้ำดอยศิลานั้น..
และคล้ายกับเป็นจิตสัมผัสสุดท้าย..ของการอำลาจากกัน ของเหล่าสมาชิกตระกูล
นัตกะต่อว์ ที่มีต่อคุณหนูดี..
ผู้เป็นนัตกะต่อว์สายเลือดบริสุทธิ์ คนสุดท้าย..ที่ยังคงรอดชีวิตอยู่..
“ลา..ก่อน..มะ...ตี...ริ น้อย”
เสียงแว่วกระซิบ ดังขึ้นอย่างแผ่วเบา และอ่อนโยนในความมืด ..ก่อนที่จะค่อยๆ เลือนหายไป..ในที่สุด
“อือ..” เสียงคุณหนูดีขยับตัวร้องเบาๆ ..พร้อมกับลืมตาขึ้นมองสำรวจ รอบๆ บริเวณ..อย่างช้าๆ..
มีแต่เพียงความมืดอันดำสนิท ที่ล้อมอยู่รอบตัวคุณหนูดี.. ในขณะนี้
แต่ทว่า..ในความมืดนั้น กลับมีแสงระยิบวูบวาบบางอย่างกำลังเคลื่อนไหว เฝ้ามองคุณหนูดีอยู่..และเอ่ย ขึ้น ด้วยเสียงประสานสอดรับ หลายสำเนียง ดังว่า..
“...อนธการ วิกาลย่ำ
มณีช้ำ ประกายหมอง,
แต่ดวงจิต สว่างสร้าง
ช่างน่ามอง,
โศลกซ้อง ดังก้องหล้า
สุดจาบัลย์,
..
..
ข้อมือเกี่ยว โยงใจ
ข้อมือนั้น,
ดั่งโซ่ขวัญ สายใย
ไม่แยกสาย,
ช่างเยาว์นัก นัตกะต่อว์
คนสุดปลาย,
จงตั้งจิต ขยับย้าย
เพ่งกสิณ,”
..
..
“ท่านเป็นผู้ใดกัน หรือเจ้าคะ?” คุณหนูดียกมือประนม แล้วจึงเอ่ยถาม..
ทันใดนั้นเอง แสงระยิบวูบวาบ บางเบา ก็พัดไหว ปลิวเข้ามาใกล้ วนเวียนล้อมรอบคุณหนูดี..
จนเห็นได้ชัดว่า ..ในแต่ละดวงไฟระยิบนั้น ..เป็น.ภูตร่างเล็ก อรชร อ้อนแอ้น มีปีกเล็กๆเรืองแสงอยู่ด้านหลัง กำลังบินสลับไปมา..
“นี่คงจะเป็น ภูตลม ที่พะขิ่น (ท่านพ่อ) เคยเล่าให้หนูดีฟัง..เมื่อนานมาแล้ว..”
หนูดี รำพึง พร้อมกับหยาดน้ำตาใส..ที่ค่อยๆไหลลงมาอาบแก้ม..
“จงเข้มแข็งเถิด..มะตีริ
เจ้าจะต้องมีชีวิตต่อไป เพื่อสืบต่อเจตนารมณ์อันแน่วแน่ ของเหล่าผู้อาวุโส แห่งสายเลือดนัตกะต่อว์ ผู้เป็นนายของพวกเราเหล่าภูตลมแห่งล้านนา..”
เหล่าภูตลม พากันบินล้อมเข้ามาช่วยกันซับน้ำตา และพูดกับคุณหนูดี..
..
..
“แต่หนูดี มิได้ประสงค์เช่นนั้นเลยนะเจ้าคะ.. หากหนูดีสามารถย้อนเวลากลับคืนได้ หนูดีจะขอยอมสละชีวิตแทนพะขิ่น (ท่านพ่อ) อะเหม่(ท่านแม่) และ อะโบ้ (ท่านปู่ทวดอาวุโส) เจ้าค่ะ..”
หนูดี พยายามพูดอย่างกลั้นอารมณ์ของความเสียใจอย่างที่สุดนั้นไว้..
เหล่าภูตลมขยับปีกบินวน ตรงหน้าของคุณหนูดี แล้วพูดด้วยน้ำเสียงคล้ายคลึงกับนัตกะต่อว์อาวุโสว่า..
“สายเลือดแห่งนัตกะต่อว์ที่ไหลเวียนในตัวเจ้า คือ สิ่งยืนยันว่า พวกเราจะอยู่กับเจ้าจวบจนวันสุดท้ายแห่งชีวิตของเจ้า .. และพวกเราจะมาหาเจ้าอีกครั้งในวันเวลานั้น..เพื่อมารับเจ้าให้ไปอยู่กับสวรรคสถานแห่งตระกูลนัตกะต่อว์ ผู้รับใช้อันสัตย์ซื่อของ ตะจามิน..
แต่ในวันนี้ เจ้าต้องยืนขึ้นอย่างเข้มแข็ง มะตีริน้อย
และจงภูมิใจในหน้าที่อันศักดิ์สิทธิ์ แห่งสายเลือดบริสุทธิ์นัตกะต่อว์..
จง.. ค้นหาประตูบาดาลภายในถ้ำแห่งนี้ให้พบ.. เพื่อปลดปล่อยวิญญาณเทพอันศักดิ์สิทธิ์ ให้เข้าร่วมพิทักษ์อาณาจักรล้านนา จากมหาสงครามอันจะเกิดขึ้นในภายภาคหน้าเถิด..”
..
..
..
#ณ.ห้องทำงานในเรือนรับรองของเจ้าอุบลวรรณา
“Knock Knock..ขอรับ คุณหนูกะริน ” เจ้าหน้าที่เอ็ดเวิร์ด ทำเสียงเคาะประตู พร้อมกับใช้มือเคาะประตูห้องคุณหนูฆฤณ ดังขึ้นสองครั้ง..
เสียงย่ำเท้าของคุณหนู
ฆฤณ กำลังเดินมาที่ประตู พร้อมเสียงพูด ตอบว่า..
“นั่นใครนะเจ้าคะ..
ฆฤณ ขอตัวไปหยิบเกิบ สักครู่ นะเจ้าคะ..”
“เดี๋ยวกลับมาเปิดประตูให้นะเจ้าคะ..”
..
..
จบตอนสุดท้าย บทที่ 5 ปี พุทธศักราช 2563
..
..
สวัสดี และขอจบให้คั่งค้าง เพียงเท่านี้
ขอบคุณครับ
เรียงร้อยจันทร์เจ้าขา
(T.Mon)
31/12/2020
- 1
ดูเพิ่มเติมในซีรีส์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
