ทุกวันนี้คุณมีอิสระในการใช้ชีวิตจริงหรือไม่ อาหารที่คุณเลือกทาน เสื้อผ้าที่คุณเลือกใส่ นาฬิกา บ้าน รถ หรือแม้กระทั่ง การเลือกคู่ครอง ตอนคุณเลือกคุณมีอิสระในการเลือกจริงรึเปล่า
ทุกวันนี้ผมอายุ 30 กว่าแล้ว แต่ผมคิดว่าเพิ่งได้สัมผัสกับคำว่า อิสระ เมื่อไม่กี่ปีมานี้เอง ตลอดชีวิตของผม ผมเพิ่งมาตระหนักว่า ทุกสิ่งที่ผมเลือกทำ ล้วนมาจากปัจจัยภายนอกทั้งสิ้น โดยที่ผมแทบไม่รู้ตัวด้วยซ้ำ
ตั้งแต่เด็กๆเสื้อผ้าทุกชิ้นที่ผมเลือกใส่ ผมต้องคิดอยู่เสมอว่า มันจะทำให้คนอื่นมองผมยังไง จะทำให้ตัวเองดูดีมั้ย ดูภูมิฐาน มีฐานะหรือเปล่า หรือมันจะเหมือนกับคนอื่นมากเกินไปรึเปล่า
รถที่ผมขับ ต้องไม่ใช่รถตลาด ต้องหายาก ต้องราคาแพง เพื่อที่จะทำให้คนอื่นรู้สึกว่าผมเป็นคนพิเศษ ไม่เหมือนคนทั่วๆไป
คณะที่ผมเลือกเรียน ก็เลือกตามใจแม่ เพื่อที่จะได้ทำให้แม่รู้สึกดีและภูมิใจในตัวผม
หนังสือที่ผมอ่าน ก็ต้องเลือกหนังสือที่ดูอ่านยาก ได้รางวัล เพื่อที่มันจะทำให้ผมดูฉลาดในสายตาคนอื่น
ผมมักจะดูบอลเพื่อจะได้มีเรื่องเอาไปคุยกับเพื่อนที่โรงเรียน ทั้งๆที่จริงๆแล้วภายหลังผมถึงมารู้ว่าผมไม่ชอบการดูบอลเลย
หรือแม้กระทั่งการไปผับ กินเหล้า ผมก็ทำไปเพื่อให้ดูเป็นเหมือน “ลูกผู้ชาย” เพราะผมกลัวเพื่อนๆจะหาว่าผมอ่อน ผมพยายามทำตัวเจ้าชู้ให้ดูลุคแบดบอยนิดๆ เพราะคิดว่าตัวเองจะได้ดูเท่ห์ในสายตาคนอื่น
ทุกคำพูดและการกระทำของผม ผมจะพยายามทำเพื่อให้คนอื่นรู้สึกดีกับผม ทั้งๆที่ผมอาจจะไม่ได้หมายความถึงอย่างนั้นเลยก็ตาม
สุดท้ายทุกการเลือกหรือการตัดสินใจของผม มักจะขึ้นอยู่กับว่า คนอื่นจะรู้สึกกับผมยังไงเป็นหลัก โดยที่ไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองต้องการอะไร
ซ้ำร้ายกว่านั้น ผมหลอกตัวเองมาตลอดว่า ทั้งหมดนั้นคือสิ่งที่ผมต้องการ ทั้งหมดนั้นคือตัวตนของผม
จากวันนี้เมื่อมองย้อนไป ทำให้ได้รู้ว่า ตอนเด็กๆผมเป็นคนที่กลัวความล้มเหลวมาก ผมถูกแม่เลี้ยงขึ้นมาเพื่อให้ต้องตัดสินใจถูกอย่างเดียว เมื่อใดที่ผมพลาดหรือล้มเหลว ผมมักจะถูกดุด่าและโดนกดดันอย่างมาก
มารู้ตัวอีกทีผมก็กลายเป็นคนไม่กล้าตัดสินใจทำอะไรเอง ไม่มีความมั่นใจในตัวเอง ผมเลือกตัดสินใจทุกอย่าง ตามแม่ ตามเพื่อน ตามความรู้สึกของคนอื่น เพื่อที่จะได้ไม่รู้สึกแย่กับตัวเองเมือผลลัพธ์ออกมาไม่ดี เพื่อที่จะไม่ได้เป็นคนรับผิดชอบต่อผลของการเลือกของตัวเอง
แปลกดีนะครับ การตัดสินใจเลือกและรับผิดชอบผลของการเลือกนั้น เป็นเรื่องเดียวกับการเป็นอิสระ
ถึงแม้ทุกวันนี้บางครั้งการเลือกของผมบางครั้งก็ยังทำเพื่อแม่ เพื่อครอบครัวอยู่ แต่นั่นมันก็เพราะเป็นการเลือกของผมเอง ไม่ได้ทำเพื่อให้คนอื่นมารู้สึกดีกับผม และผมก็พร้อมที่จะรับผิดชอบทางเลือกของผมเต็มที่ ไม่มัวพร่ำบ่นฟูมฟายโทษคนอื่น โทษแม่ โทษครอบครัวว่าโดนบังคับให้ทำเหมือนแต่ก่อน
เมื่อพร้อมที่จะรับผิดชอบในการกระทำ ผมก็มีความมั่นใจมากขึ้น ผมไม่ต้องคอยระแวงว่าใครจะรู้สึกไม่ดีกับผม ชีวิตที่เราเป็นคนเลือกเอง รับผิดชอบเอง ไม่ว่ามันจะดีหรือไม่ดี ก็พร้อมที่จะเรียนรู้และเติบโตไปกับมัน ความรู้สึกนี้เองที่ผมเพิ่งได้สัมผัสมัน ความรู้สึกนี้ที่เรียกกันว่า “อิสระ”
หลายคนอาจสงสัยว่าผมโกรธแม่มั้ย ไม่โกรธครับ แม่ผมก็มนุษย์ธรรมดาคนนึง ที่อาจจะทำอะไรผิดพลาดได้ และทุกอย่างที่แม่ทำก็เพื่อตัวผมทั้งนั้น เป็นสิ่งที่แม่ทำได้ดีที่สุด ณ เวลานั้นแล้ว
สิ่งที่ผ่านมา ได้ทำให้ผมเติบโตเป็นผู้ใหญ่ในวันนี้ เป็นผู้ใหญ่ที่เป็นอิสระ เป็นผู้ใหญ่ที่ต่อไปจะสอนลูกของผมให้กล้าตัดสินใจลองผิดลองถูกอย่างเต็มที่ กล่าวชื่นชมทุกความพยายามของเค้าไม่ว่าผลจะออกมาเป็นอย่างไร สอนให้รับผิดชอบทุกการกระทำของตัวเอง เพื่อที่จะได้ให้เค้าเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่เป็นอิสระ
แล้วคุณล่ะครับ คุณเติบโตมาแบบไหน
ทุกวันนี้ เสื้อผ้าที่คุณใส่ อาหารที่คุณกิน กาแฟที่คุณดื่ม รถที่คุณซื้อ คุณมีอิสระในการเลือกอย่างแท้จริงหรือไม่ คุณเลือกด้วยตัวคุณเองหรือคุณกำลังเลือกเพื่อคนอื่นหรือแม้กระทั่งเพื่อความรู้สึกของคนอื่นที่มีต่อคุณอยู่รึเปล่า
ทุกวันนี้คุณมีอิสระในการใช้ชีวิตรึยังครับ
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2024 Blockdit
