20 พ.ย. 2018 เวลา 15:27 • ปรัชญา
เดินอยู่ริมถนน...
ชายอายุราวๆ 20 - 25 แต่งตัวเหมือนกับทำงานในร้านอาหาร เดินแซงขึ้นมา พร้อมกับเสียงคุยโทรศัพท์ที่แสดงความปรีดาปราโมทย์อย่างล้นเหลือ
"แม่ มีข่าวดีจะบอก"
หูที่อยู่ข้างหัว ก็เหมือนจะยืดยาวได้ในฉับพลัน ตั้งใจฟังว่า ข่าวดีที่เขากำลังจะบอกกับผู้เป็นมารดานั้นคืออะไร
"วันนี้ ได้เงินมาหนึ่งพัน"
ไม่รู้อีกฝั่งนึงตอบมาว่าอย่างไร แต่ชายในชุดพนักงานร้านอาหารพูดตอบกลับไปว่า
"ผู้จัดการให้มา ผู้จัดการบอกว่าตั้งใจทำงานเลยให้"
พอได้ยินแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้
อมยิ้มเรื่องที่ว่า หนึ่งพันของเรากับของเขา มันก็หนึ่งพันเหมือนกัน แต่มันก็เป็นหนึ่งพันที่ต่างกันเสียเหลือเกิน
อมยิ้มเรื่องที่ว่า นานๆทีจะเห็นผู้ใช้แรงงานแสดงความสุขจากงานที่เขาทำ
และอมยิ้มเรื่องที่ว่า ถึงไม่ได้เงินสักพัน แต่เห็นคนได้เงินหนึ่งพันดีใจมีความสุข เราก็รู้สึกดีใจไปกับเขาด้วย แม้เขาจะเดินผ่านเข้ามาในสายตาเราเพียงแค่สิบวินาที...
โฆษณา