ทุกฟอดหายใจของนักเดินทางคนหนึ่ง ไม่ใช่เพียงอากาศ แต่คือบรรยากาศ
..นักเดินทางเสพบรรยากาศ เติมเต็มเศษเสี้ยววิญญาณ ..นักเดินทางจึงไม่ใช่นักท่องเที่ยว ..นักท่องเที่ยว มีปลายทางอยู่ที่เที่ยว แต่นักเดินทาง ..มีปลายทางอยู่ที่"ทาง".. เพราะทุกที่ ย่อมมีทาง ..ดังนั้นนักเดินทางไม่กังวลว่าจะหลงไปไหน หรือกินเวลานานเท่าไหร่ นอนที่ไหนหรือกินอะไร .... เขาเพียงเดินทาง.. เขาค้นพบตัวตน ไม่ใช่เพราะสถานที่ท่องเที่ยวสวยงามแปลกตา ..แต่เป็นเส้นทางที่มักทำให้แปลกใจ..
ผมยังจำตอนที่โบกรถเที่ยวไปเหนือจรดใต้ ขอนอนบ้านชาวบ้าน วัด หรือสถานีตำรวจ ไม่ต้องใช้เงินสักบาท ..สิ่งที่ได้ไม่ใช่ภาพสวยๆที่ถ่ายไว้ แต่คือประสบการณ์ดีๆ มิตรภาพใหม่ๆ มุมมองแปลกๆ ของคนในที่ต่างๆ.. และมันคุ้มค่าเหลือเกิน....
..มีวัยรุ่นบางคนเรียกตัวเองเป็นนักเดินทาง แต่เอาครีมกันแดด กล้องแพงๆ เต้นท์ คอมพิวเตอร์ ฯลฯไปด้วย ..มีบางคนใช้แต่เงินในการท่องเที่ยวเดินทาง.. พวกเขาอาจตั้งกระทู้ในพันธ์ทิพย์ว่าเที่ยวไกล คนเดียว ใช้เงินน้อยฯลฯ ได้อย่างภาคภูมิใจ แต่ต้องดูว่า เขาภูมิใจในอะไร.. ในประสบการณ์จริงๆของเขา หรือภูมิใจแค่ตรงที่มีคนมาชื่นชม....
..นักเดินทางก็ภูมิใจในหลักกิโลของเขา ไม่ใช่ภูมิใจในภาพที่ถ่ายไว้.... อย่างที่นักบินภูมิใจในชั่วโมงบิน ไม่ใช่ภาพถ่ายกับเครื่องบิน!!