มีคนเคยถามว่า นางสีดาด่าคนเป็นมั้ย...ตอนนี้แหละครับ จะได้เห็นนางสีดา...ด่าแบบไม่ธรรมดา
เล่าความรามเกียรติ์ 17...
พาลีตายแล้ว...สุครีพก็ได้ครองเมืองขีดขิน...ช่วงนี้ก็เป็นช่วงเตรียมการก่อนทำสงครามใหญ่...
พระรามพระลักษมณ์ก็ลาเพศจากดาบส...กลับมาเป็นกษัตริย์ตามเดิมเพื่อจะรบได้ถนัดถนี่หน่อย...เครื่องทรงพร็อพต่างๆ ไม่ต้องไปเดินสำเพ็ง หรือหาเช่าจากร้านไหน...พระอินทร์ลูกน้องเก่า...บันดาลให้ครบ...
กำลังพลล่ะ...ลิงล้วนๆจากสองเมืองใหญ่...ขีดขินและเมืองชมพู...รวมกันแล้วเจ็ดสิบเจ็ดสมุทร...
ไอ้หน่วยสมุทรนี่...ก็ไม่รู้หรอกฮะว่ามากมายขนาดไหน...คงประมาณว่า ทหารเยอะจนเต็มท้องมหาสมุทร...อันเนี้ย นับเป็นหนึ่งสมุทร...แล้วนี่ไพร่พล...เจ็ดสิบเจ็ดสมุทร...ความเว่อร์แบบนี้ ต้องยกให้อินเดียเขา...
พร้อมพรั่งทุกอย่าง...ติดอยู่ปัญหาเดียว...ลงกาน่ะ...ไปทางไหน...
ปรึกษาหารือกันแล้ว ตกลงว่า...จะส่งหน่วยสอดแนมไปก่อนแล้วกัน...จะได้ไปดูหนทางให้ถูกต้อง...ไม่ใช่ว่ายกทัพใหญ่โตเข้ารกเข้าพงไปไหนไม่รู้...อีกอย่าง...ให้ไปสืบดูว่านางสีดายังอยู่ดีหรือเปล่า...หรือไปหลงคารมเสี่ยทศฯซะแล้วก็ไม่รู้...
หน้าที่กองสอดแนมเป็นของ...หนุมาน องคต และคุณหมอชมพูพาน กับกองทหารจำนวนนึง...
พระรามก็ประทานฝากแหวนกับสไบไปกับหนุมาน...ถ้าเจอสีดาก็ให้บอกว่า พี่กำลังตามมาช่วย...รอแพร๊พ...แล้วก็มีบอกความลับเผื่อนางสีดาไม่เชื่อแค่แหวนกับสไบ...บอกว่า...ก่อนยกศรน่ะ...พระรามกับสีดา แอบมองตาปิ๊งกันมารอบนึงแล้ว...
แหมพ่อคุณแม่คุณ...ยังต้องส่งซิกอะไรกันอีก...ก็เพิ่งจุติมาด้วยกันอยู่แหม็บๆ...ทำเป็นตื่นเต้นไปได้...
ระหว่างทาง...สามลิงก็มีผจญภัยเล็กๆน้อยๆ...โดยเฉพาะหนุมานเนี่ย...เจ้าชู้ไม่เบา...เจอบางเจ้าก็ถามบ้าง...สู้กันบ้าง...บางเจ้าก็เอาเป็นเมียบ้าง...เรี่ยราดไปเรื่อย...
บางทีก็ไปกวนตีนฤๅษี...ตามประสาลิงโคตรซน แถมฤทธิ์เยอะ...ท่านให้นอนในศาลา...ก็เนรมิตตัวเองให้ใหญ่คับศาลา...แล้วก็ร้องโอดโอย หาว่าศาลาเล็กนอนแล้วปวดเมื่อย...แกล้งยังงั้นยังงี้...สุดท้ายเจอดีจนต้องยอมแพ้ฤๅษี...
จนในที่สุดได้มาถึงลงกา...ซึ่งอย่างที่เล่าไว้...ทศกัณฐ์เข้าใกล้นางสีดาไม่ได้...ร้อนเหมือนไฟ...ก็เลยเอามากักบริเวณไว้ที่สวน...มีลูกน้องเฝ้าไว้...
ทศกัณฐ์เทียวไล้เทียวขื่อมาแทบทุกวัน...หนูมาอยู่กับเสี่ยเหอะ...รถ คอนโด เป๋าหลุย พร้อม...อยู่กับพี่รามน่ะโหนรถเมล์น้าจะบอกให้...แต่ก็โดนด่าหน้าแหกกลับไปทุกครั้ง...ลองมาอ่านบทนางสีดาด่าทศกัณฐ์กันสักหน่อยครับ...
เมื่อนั้น
โฉมนางสีดาเสน่หา
ฟังทศเศียรอสุรา
กัลยากลุ้มกลัดขัดใจ
ดั่งศรแสลงมาแทงกรรณ
จะกลั้นความแค้นก็ไม่ได้
ปักไม้ลงแล้วก็ด่าไป
ไอ้ไม้จังไรอัปรีย์
ไฉนมึงจึ่งมาดูหมิ่น
พระทรงศิลป์ปิ่นภพเรืองศรี
คือพระองค์ทรงอาสน์วาสุกรี
ภูมีอวตารมาผลาญยักษ์
ให้สิ้นโคตรวงศ์ไอ้พาลา
ซึ่งเบียดเบียนโลกาอาณาจักร
อันตัวของมึงนี้ทรลักษณ์
สิบเศียรสิบพักตร์จะปลิวไป
วันเมื่อไปลักกูมานี้
หากว่ารีบหนีมาได้
แม้นช้าจะม้วยบรรลัย
ด้วยแสงศรชัยพระจักรา
คือแบบ...นางสีดาจะถือตัวฮะ...ว่าไม่คุยกับทศกัณฐ์โดยตรง...เพราะลักพามาเยี่ยงโจร...ก็เลยหาไม้หาอะไรมาด่าแทน...
ส่วนทศกัณฐ์ล่ะ...ได้ยินแล้วว่าไงฮะ...โกรธมั้ย...
เมื่อนั้น
ทศเศียรสุริย์วงศ์ยักษา
ได้ฟังถ้อยคำนางสีดา
เปรียบปรายด่าว่าไม่อาลัย
ยิ่งแสนพิศวาสในนํ้าเสียง
เพราะเพรียงไม่มีที่เปรียบได้
ยิ่งฟังยิ่งเพลินจำเริญใจ
ที่ในรูปรสวาที
อุ๊ย...เพราะจังเลย...ด่าอีกสิฮะ...พี่ทศฯชอบ...ประมาณนั้นเลย...
แต่สุดท้ายทศกัณฐ์ก็ชักจะอ่อนใจ...โดนด่าจนเละเป็นน้ำขนาดนี้แล้ว...เอาไงดีหว่า...ก็เลยคาดโทษเอากับพวกนางกำนัลว่า...ถ้าเกลี้ยกล่อมนางสีดาให้ใจอ่อนไม่ได้...พวกมึงตาย...
โชคดีที่ซีนนี้...หนุมานมาทันพอดี...ได้ยินกับหูว่านางสีดาไม่ได้มีใจกับทศกัณฐ์แม้แต่น้อย...ก็รู้ว่านางสีดายังซื่อตรงต่อพระสวามี...พอทศกัณฐ์กลับไป...นางกำนัลก็เริ่มกดดันนางสีดา...ขู่ยังงั้นยังงี้...จนสีดาสุดจะทน...ไม่อยู่แล้วล่ะ
เอาภูษาผูกศอให้มั่น
แล้วพันกับกิ่งโศกใหญ่
หลับเนตรดำรงปลงใจ
อรไทก็โจนลงมา
หนุมานก็โจนเข้าช่วยนางสีดาไว้ได้ทัน...ตามบทเป๊ะๆ...แล้วก็เล่าว่าพระรามกำลังตามมา...
หนุมานเสนอว่า...จะพานางสีดากลับไปโดยให้นั่งไปบนฝ่ามือตน...
ตรงนี้ก็สำคัญครับ...นางสีดาไม่ยอม...บอกว่าถ้าไปยังงี้ก็จบง่ายไปอ้ะดิ...ถ้าจะพิสูจน์รักแท้...พระรามต้องยกทัพมาปราบยักษ์...เอาให้โกร๋นหมดให้ได้...เพราะลักพานางมายังงี้...มันหยามกันชัดๆ...
- 3
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
