เลิกซะทีกับคำว่า"ไม่รู้จะทำอะไรไม่รู้จะขายอะไรคนอื่นขายหมดแล้ว"
จากโพสต์ก่อนหน้าหลายๆคนคงรู้แล้วว่า
เราเริ่มต้นชีวิตด้วยเงิน3, 000
จากพนักงานประจำสู่นายตัวเอง
เรื่องราวที่จะได้อ่านนี้
เป็นเรื่องจริงเกิดขึ้นจริง
เพราะเรื่องราวในตลาดแต่วันมีเยอะ
เพราะเราจะเจอผู้คนร้อยแปดพันเก้า
เจอหลายรูปแบบ
แต่เราไม่เผือกเรื่องใครนะ
เราแค่ชอบศึกษาชีวิตของคนรอบตัว
เพื่อย้อนมาปรับปรุงตัวเองเท่านั้น
เรื่องมีอยู่ว่า..
เราเป็นแม่ค้าปอเปี๊ยะทอด
สูตรแป้งทำเองไม่ใช้แผ่นสำเร็จรูป
ทำให้ปอเปี๊ยะเราขายดีกว่าเจ้าอื่น
เราทำตลาดแค่ไม่ถึง3เดือน
เราก็มีรายได้1, 000/วัน
แต่กว่าจะทำได้เราก็ลองมามาก
เหนื่อยมาก
และแน่นอนว่าอะไรขายดีย่อมมีคู่แข่ง
และแน่นอนมีคนทำปอเปี๊ยะขายเหมือนเรา
แป้งที่ใช้ห่อก็คล้ายๆของเรา
แต่ไม่เหมือนซะทีเดียว
เราจำได้ว่าเค้าเคยมาซื้อปอเปี๊ยะเราบ่อยๆ
และถามเราว่าทำจากแป้งอะไร
เราก็บอกไปนะไม่ได้หวง
ผ่านไปเค้าก็ขายปอเปี๊ยะเหมือนเรา
แต่เราไม่เรียกว่าคู่แข่งนะ
เราจะเรียกเค้าว่า
"ส่วนแบ่งทางการตลาด" ละกัน
พี่สาวของเราไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่นัก
ที่มีคนทำปอเปี๊ยะเหมือนเรา
เพราะเค้าก็รู้จักกันเป็นอย่างดี
และพยายามมาพูดให้เรามีปัญหากับเค้า
ตอนแรกเราก็มีความรู้สึกนะ
ว่าเค้าไม่น่ามาทำเหมือนเรา
แต่เราก็ตั้งสติแล้วมองข้างหน้าออกไป
ดูร้านลูกชิ้นสิ มีเป็นร้อย
ร้านน้ำมีเป็นร้อย
มันจะแปลกอะไรกับร้านปอเปี๊ยะทอด
ที่จะมีเพิ่มอีก
#เพราะก่อนเรามาขายเราก็ไม่ใช่เจ้าแรกเหมือนกัน
เราอาจจะแย่งลูกค้าใครบางคนมาก็ได้
และตอนนี้เราก็ขายได้
และเค้าก็ขายดี
แต่ของเราก็ยังคงรายได้เหมือนเดิม
สิ่งที่เราต้องคิดคือ
จะพัฒนาต่อยอด
้ร้านของตัวเองยังไง
เพราะเราไม่อยากเสียเวลามาคิดมาก
เพราะอย่างนี้จึงอยากมาแบ่งปัน
ใครที่ึิคิดอยากขายอะไรสักอย่าง
แต่ดูๆแล้วมีคนขายเยอะ
อย่ากลัวว่าขายไม่ได้
ลูกค้าแต่ละคนล้วนเลือกแต่สิ่งที่ถูกใจตัวเอง
อย่าคิดแทนคนอื่นว่าจะขายไม่ได้
มันขึ้นอยู่ที่ว่าเราจะอดทนและคงอยู่ตรงนั้นได้นานแค่ไหน
#กล้ามาก่อนเก่งนะคะ
#วิถีแม่ค้าเส้นทางของนายตัวเอง
- 1
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
