เมื่อผมยอมแพ้แบบไม่รู้ตัว
เคยไหม ณ.ช่วงชีวิตนึงของเรา มันไม่มีความสุขเหมือนเมื่อก่อน เคยทำงานมีความสุขแต่เดี๋ยวนี้ไม่มีความสุข ใช้ชีวิตก็เนือยๆ มองเห็นคนอื่นเขาประสบความสำเร็จแล้วเฉยๆ เคยชอบร้องเพลง แต่เดี๋ยวนี้ไม่อยากแล้ว... นั่งคิดหาสาเหตุตั้งมากมาย มีสมมุติฐานเยอะแยะ พยายามแก้เรื่องนั้นนี้แล้วดีขึ้นแป็บนึง ก็กลับมาเนือยๆใหม่... ถ้าเคย..บางทีคุณอาจเป็นเหมือนผม.. ภาวะยอมแพ้แบบไม่รู้ตัว
ผมเคยรู้สึกว่าผมเก่งมากในงานของผม เพื่อนร่วมงานก็ชื่นชม รางวัลการันตรีความสามารถผมก็มี ผมทำงานด้วยความสุข ผมยิ้มทุกครั้งที่ได้ทำงานให้สำเร็จและเห็นรอยยิ้มของผู้คน และผมมีความคิดความเชื่อของตัวเอง(จะเรียกว่ามีอุดมการณ์ก็ได้)ที่อาจจะไม่เหมือนกับคนอื่นรอบข้าง สิ่งที่ผมเห็นว่าไม่ดี บางคนเห็นว่าดี สิ่งที่ผมเห็นว่าดี บางคนเห็นว่าไม่ดี.. แน่นนอน มันไม่มีใครเห็นเหมือนกันไปทั้งหมดหรอกครับ และแล้วการต่อสู้ทางความคิดก็ได้เริ่มขึ้นในจิตใจและลุกลามไปสู้ทางวาจาและการกระทำ เมื่อผมลุกขึ้นมาสู้ทางความคิดกับคนเห็นต่างและกับระบบที่เห็นต่าง วันแล้ววันเล่า ทุกๆวันที่ผมเชื่อในความคิดของผม ทุกๆวันนั้นคือการต่อสู้ จะมีความพยายามมาพิสูจน์ว่าผมคิดผิด จงเปลี่ยนความคิดคุณซะ และถึงจุดนึง ผมตั้งคำถามกับตัวเอง “หรือว่าเราคิดผิด?” บนเส้นทางนี้ใช้เวลายาวนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้ ผ่านการเดินทางมาหลายปี จนผมชินกับชีวิตของผม ในขณะที่ หลายคนที่เป็นแบบผม ชนะ สามารถพิสูจน์ความเชื่อของตัวเองสำเร็จ ได้ใช้ชีวิตตามแบบที่ตัวเองคิด ที่เราเชื่อว่าดี ในขณะที่หลายคนยังไม่สำเร็จ ยังสู้ต่อ หลายคนแพ้แล้วยอมเปลี่ยนความคิด ส่วนสุดท้ายหลายคนรวมทั้งผม ยอมแพ้แบบไม่รู้ตัว...
อาการมันก็จะแบบ ทำงานไปวันๆ ใช้ชีวิตไปวันๆ ให้ผ่านๆไป ไม่อยากจะต่อสู้อะไรแล้ว อยู่กับสิ่งที่ดีของชีวิต หาสิ่งที่บันเทิงทำได้หัวเราะได้แก้เบื่อไป ไม่มีกำลังใจจะแบ่งปัน จะช่วยเหลือใคร เพราะเพียงแค่แรงจะให้กำลังใจตัวเองยังไม่ค่อยมี เมื่อมานั่งคิดอีกทีว่าทำไมเราเปลี่ยนไป ทำไมเราไม่เหมือนเราคนเดิมตอนเริ่มทำงานใหม่ๆ ถึงได้รู้ว่า เพราะเราไม่มีความมุ่งมั่นแบบเดิมแล้ว เรายอมแพ้ต่อคนต่อระบบไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ เราเลิกสู้ เราเลือกหวัง เราเลิกตื่นเต้นกับอุดมการณ์ที่เคยมีมาแล้วนั้นเอง.. และเมื่อเรายอมแพ้ต่อเรื่องงาน จิตใจเราจะยอมแพ้กับเรื่องอื่นไปด้วยโดยไม่รู้ตัว.. ยอมแพ้กับอนาคตที่ฝันไว้ ยอมแพ้กับการลดน้ำหนัก ออกกำลังกาย ยอมแพ้ต่ออุปสรรคต่างๆในชีวิต.. มันเป็นไปแบบอัตโนมัติทีละน้อย เหมือนการค่อยๆกัดกร่อนของน้ำที่ทำกับหิน
ข่าวดีของผมคือ ภาวะนี้แก้ไม่ยาก แค่รู้ตัวว่าอาการเนือยของเราเกิดจากการที่เรายอมแพ้ในอุมการณ์ของเรา แล้วลุกขึ้นสู้ใหม่ ในแบบใหม่ พลังชีวิตเราจะกลับขึ้นมา โลกเราจะเริ่มเปลี่ยนไป และความรู้สึกในอดีตอาจย้อนกลับมาให้เราได้ตื่นเต้นกับชีวิตอีกครั้ง... ขอพลังชีวิตจงลุกโชติช่วงในใจคนที่มีความฝันอีกครั้งและตลอดไป
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
