10 ม.ค. 2019 เวลา 16:28 • ธุรกิจ
บทที่ 16 Dumping Strategy (กลยุทธ์การทุ่มตลาดของอ้วนเสี้ยว)
เหตุการณ์สำคัญ
ค.ศ.201 เล่าปี่อายุ 41 ปี โจโฉอายุ 47 ปี ซุนกวนอายุ 20 ปี
โจโฉมีชัยต่ออ้วนเสี้ยวในศึกกัวต๋อ,
เล่าปี่ลอบตีฮูโต๋ แต่พ่ายแพ้ต่อโจโฉ,
การตายของซุนเซ็กเป็นเรื่องที่ประหลาดใจสำหรับทุกคนเว้นก็แต่กุยแกซึ่งเคยกล่าวไว้แล้วว่าซุนเซ็กจะต้องตายด้วยมือทหารเลว
ก่อนตายซุนเซ็กได้สั่งเสียกับ มารดา ภริยา และน้องชาย ซุนกวน ให้เป็นผู้ดูแลบริหารอาณาจักรองค์กร ง่อก๊ก จำกัดต่อจากตน
โดยให้คำแนะนำว่า การใหญ่จะสำเร็จได้ก็ด้วยการใช้คน ต้องหาคนเก่งคนดีมาช่วยงาน เมื่อได้มาแล้วต้องเชื่อใจไว้ใจการใหญ่จึงจะสำเร็จ
สำหรับงานในองค์กรนั้น เรื่องการบริหารจัดการภายใน ให้ปรึกษาเตียวเจียว ส่วนเรื่องการตลาดการศึกสงครามกับภายนอกให้ปรึกษากับจิวยี่
เท่ากับซุนเซ็กมอบหมายแนวทางการดำเนินงานให้ซุนกวน โดยเน้นที่ HR หาคนดีคนเก่งเข้าองค์กร ตั้ง เตียวเจียว เป็น GM บริหารงานภายใน ตั้ง จิวยี่เป็น MM ดูแลการตลาดศึกสงคราม
ซึ่งซุนกวนก็เชื่อฟังทำตามเป็นอย่างดี ร่วมงานกับเตียวเจียวและจิวยี่ซึ่งจิวยี่ก็ได้แนะนำให้ซุนกวนไปชักชวนโลซกมาร่วมงานเนื่องจากเป็นคนดีและเก่ง ซุนกวนจึงได้โลซกและจูกัดกิ๋นพี่ชายขงเบ้ง มาร่วมงานด้วย ทำให้บริษัท ง่อก๊ก จำกัดในเวลานั้น แม้จะเสียซุนเซ็กไป แต่ก็แข็งแกร่งมั่นคงเป็นปึกแผ่น บ้านเมืองสงบเรียบร้อยปราศจากการคอรัปชั่น ประชาชนมีความสุข ยินดีกับการปกครองของซุนกวน
ทางโจโฉเมื่อทราบข่าวการตายของซุนเซ็กก็ปรึกษากับที่ปรึกษาคิดอ่านว่าจะทำอย่างไร ควรจะยกไปปราบดีหรือไม่ ก็ได้ข้อสรุปว่าถ้ายกทัพไปตีกังตั๋งในเวลานี้ ทางกังตั๋งกำลังทำพิธีศพซุนเซ็กอยู่ ถ้ายกทัพไปจะเป็นข้อครหา ไม่มีความชอบธรรม อีกทั้งประชาชนก็รักใคร่ในซุนกวน สู้กล่อมซุนกวนให้เป็นพวกเป็นพันธมิตรสืบไปดีกว่า จึงทำหนังสือกราบทูลฮ่องเต้ให้ทำหนังสือแต่งตั้งซุนกวนเป็นเจ้าเมืองกังตั๋งซึ่งการเดินหมากตานี้ของโจโฉนั้นทำให้แผนการของอ้วนเสี้ยวที่จะเป็นพันธมิตรกับกังตั๋งต้องล้มพับไป
อ้วนเสี้ยวนั้นเมื่อเหตุบ้านการเมืองพลิกผัน คาดไม่ถึง อยู่ๆก็ฮึดขึ้นมาสั่งยกทัพไปตีฮูโต๋ของโจโฉ ใครห้ามก็ไม่ฟัง เตียนห้องที่ปรึกษาอ้วนเสี้ยวที่โดนสั่งจำคุกอยู่ก็มีหนังสือออกมาถึงอ้วนเสี้ยวความว่า
อย่าหาเรื่องใส่ตัว อยู่เฉยๆโจโฉไม่อาจทำอะไรอ้วนเสี้ยวได้ ควรรอโอกาสที่โจโฉพลาดแล้วค่อยยกทัพไปตีฮูโต๋จะดีกว่า อ้วนเสี้ยวก็โกรธ คาดโทษเตียนห้องไว้ถ้าได้ตัวโจโฉมาจะฆ่าให้ตายพร้อมกัน
ระหว่างเตรียมทัพออกรบที่ปรึกษาอ้วนเสี้ยวจอสิวก็บอกแก่อ้วนเสี้ยวว่า ทหารเรามีมากกว่าโจโฉแต่ไม่เก่งเท่า จุดอ่อนของโจโฉอยู่ที่มีเสบียงอาหารน้อยควรจะรบแบบประวิงเวลาจน เสบียงหมด ก็จะถอยร่นไปเอง(แข่งกันที่ใครทุนหนากว่าสายป่านยาวกว่า) อ้วนเสี้ยวฟังแล้วก็โกรธในแผนประวิงเวลา ว่าแล้วก็สั่งเอาจอสิวไปขัง เสร็จศึกแล้วจะกลับมาฆ่าเสีย
เมื่อทัพอ้วนเสี้ยวกับโจโฉปะทะกันที่กัวต๋อ ทัพอ้วนเสี้ยวฮึกเหิม อาศัยจำนวนคนเยอะกว่าคิดวิธีการรบแบบใหม่ถมดินเป็นเนินทำหอรบรอบค่ายโจโฉ ระดมยิงเกาทัณฑ์เข้าไป ทหารโจโฉไม่อาจสู้รบตอบโต้ได้ ในขณะนั้นกุยแกแนะนำให้โจโฉเร่งทำศึกแตกหัก เพราะเสบียงอาหารมีน้อย โจโฉใจไม่ถึงเพราะอีกฝ่ายมีทหารมากกว่าถึงสิบเท่า จนมีความคิดจะถอยทัพไปรับที่ฮูโต๋ เล่าหัวที่ปรึกษาก็แย้งว่า เรายังไม่พ่ายศึกทำไมต้องถอยทัพ เราสามารถยันทัพที่มีกำลังเหนือกว่าสิบเท่าได้กว่าหนึ่งเดือน แสดงว่าอ้วนเสี้ยวไร้ความสามารถในการรบ โจโฉฟังแล้วก็คิดได้ แต่ยังลังเลหาทางออกไม่ได้
ขณะที่โจโฉไม่รู้จะทำอย่างไร เล่าหัวเอานวัตกรรมใหม่แผนผังเครื่องยิงหินไปให้โจโฉดู โจโฉจึงสั่งผลิตและระดมยิงทำลายหอรบของอ้วนเสี้ยว อ้วนเสี้ยวจึงต้องปรับยุทธวิธีใหม่ โดยการขุดอุโมงไปโพล่ในค่ายโจโฉแต่ทหารลาดตะเวนของโจโฉก็พบเข้าและสั่งแก้ไขให้ขุดคูน้ำลึกล้อมรอบค่าย ยุทธวิธีขุดอุโมงของอ้วนเสี้ยวก็ต้องล้มพับไป สุดท้ายอ้วนเสี้ยวก็ต้องถอยทัพออกมาคุมเชิงคอยให้โจโฉสิ้นเสบียงกองทัพ อ้วนเสี้ยวนั้นไม่ได้คิดเลยว่าสุดท้ายก็ต้องทำตามที่ปรึกษาที่ตนสั่งขังคุก
ระหว่างที่คุมเชิงกันเสบียงโจโฉก็ร่อยหรอลงทุกทีจนโจโฉคิดยกทัพกับฮูโต๋อีกรอบก็มีข้อความจากเมืองหลวงซุนฮกที่ปรึกษาผู้รู้ใจนายเป็นอย่างดี ใจความสำคัญว่า ไม่ให้นายยกทัพกลับ ทหารอ้วนเสี้ยวมีจำนวนมากกว่าแต่ไม่ชำนาญการรบ ส่วนใหญ่ถูกเกณฑ์มาไม่ได้สมัครใจ อีกทั้งอ้วนเสี้ยวเป็นผู้นำที่มีใจโลเลตัดสินใจไม่เด็ดขาดเอาแน่เอานอนไม่ได้ ไม่ชำนาญการรบให้อดทนไว้จนเห็นโอกาสท่านก็จะได้ชัย โจโฉเห็นด้วยในคำแนะนำของซุนฮก และทำหนังสือไปให้ซุนฮกเร่งส่งเสบียงมาแต่ผู้ส่งสารถูกสกัดจับโดยอ้วนเสี้ยว จึงส่งไปให้เขาฮิวไต่สวน ซึ่งเขาฮิวผู้นี้เคยเป็นเพื่อนกับโจโฉในวัยเรียน แต่ได้ไปรับราชการอยู่กับอ้วนเสี้ยว
เมื่อไต่สวนเสร็จเขาฮิวก็แจ้งความแก่อ้วนเสี้ยวว่าขณะนี้โจโฉเสบียงใกล้หมด แนะให้อ้วนเสี้ยวลอบยกทัพไปตีฮูโต๋ตัดเสบียงเมื่อขาดเสบียงโจโฉก็จะพ่ายแพ้แก่อ้วนเสี้ยว แต่อ้วนเสี้ยวก็ไม่เห็นด้วยคิดว่าเป็นกลอุบายของโจโฉ จะให้เราแบ่งทัพไปตีเมืองหลวง เขาฮิวจึงว่า ขณะนี่เราได้เปรียบมาก ถ้าปล่อยโอกาสนี้ไปอันตรายจะต้องตกแก่อ้วนเสี้ยว อ้วนเสี้ยวก็โกรธว่า เพราะเขาฮิวเป็นเพื่อนเก่าโจโฉมาก่อน คงได้สินบนจากโจโฉ ตอนนี้จะปล่อยไปก่อนแต่อย่ามาให้เห็นหน้าอีก
เขาฮิวก็ผิดหวังว่าตัวเองให้ความสัตย์จริงใจกับอ้วนเสี้ยวต้องการให้อ้วนเสี้ยวชนะศึก แต่กล่าวสิงใดไปก็ไม่ได้รับความเชื่อถือ อ้วนเสี้ยวฟังแต่คนสอพลอ ว่าแล้วจึงคิดจะฆ่าตัวตาย แต่ลูกน้องก็มาห้ามไว้แล้วว่า เรื่องแค่นี้ไม่ควรจะฆ่าตัวตาย สู้คิดหาทางรอดเอาตัวรอดออกจากที่มืดไปอยู่ที่สว่างดีกว่า เขาฮิวจึงได้สติว่าไหนๆชีวิตก็ตกต่ำอ้วนเสี้ยวก็ไม่ต้องการถึงขั้นจะฆ่ากันแล้วก็ไปอยู่กับโจโฉดีกว่า จึงพาทหารคนสนิทไปหาโจโฉ
โจโฉในขณะที่กลัดกลุ้มในสถานการณ์เมื่อทราบว่าเขาฮิวหลบหนีอ้วนเสี้ยวมาหาก็ดีใจอย่างมากเพราะพอจะเดาเหตุการณ์ได้ว่าต้องมีปัญหากับอ้วนเสี้ยวทำให้โจโฉเริ่มมองเห็นหนทางในการเอาชนะศึกจึงดีใจเป็นอย่างมาก
ซึ่งก็เป็นจริงตามนั้น เขาฮิวเล่าถึงเหตุการณ์ต่างๆภายในที่มีปัญหาผิดใจกับอ้วนเสี้ยวและบอกถึงจุดอ่อนสำคัญของอ้วนเสี้ยวคือแหล่งเก็บเสบียงของอ้วนเสี้ยวว่าอยู่ที่ตำบลอัวเจ๋ามีอิเขงเป็นผู้เฝ้ารักษาซึ่งอิเขงนี้วันๆเอาแต่เสพสุราการรักษาความปลอดภัยจึงหย่อนยาน
เมื่อทราบความโจโฉก็วางแผนและตัดสินใจอย่างรวดเร็วส่งทหารปลอมไปอัวเจ๋าเพื่อทำการเผาหรือยึดเสบียง แม้จะมีที่ปรึกษาขัดว่านี่อาจจะเป็นกลอุบายของอ้วนเสี้ยวที่ส่งเขาฮิวมา โจโฉจึงว่าถึงเขาฮิวไม่มาเมื่อเสบียงหมดเราก็ต้องรอความตายอยู่ดีการที่เขาฮิวแปรพักตร์มาคราวนี้นั้นเป็นฟ้าช่วยข้าให้ชนะศึกนี้
แผนการเผาอัวเจ๋าของโจโฉนั้นดำเนินการอย่างเงียบเชียบรวดเร็วและลุล่วงด้วยดี สามารถยึดเสบียงและยุทธภัณฑ์พวกอาวุธเสื้อเกราะของทัพอ้วนเสี้ยวได้เป็นจำนวนมาก และได้จับตัวอิเขงขี้เมาตัดนิ้วเฉือนปากหูจมูกมัดประจานและปล่อยตัวไปหาอ้วนเสี้ยว
ส่วนอ้วนเสี้ยวเมื่อเห็นแสงไฟลุกที่อัวเจ๋าก็ตกใจส่งเตียวคับโกหลำคุมทหารไปตีค่ายโจโฉแต่ก็ไม่สำเร็จถูกกองทหารที่โจโฉวางดักไว้ลอบโจมตีจนแตกพ่าย และทัพของโจโฉที่เผาอัวเจ๋าเสร็จก็อ้อมมาตีตลบหลังทำให้เตียวคับกับโกหลำยอมจำนนสวามิภักดิ์แก่โจโฉเพราะถึงรอดกลับไปต้องก็ถูกอ้วนเสี้ยวที่เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายสั่งประหารแน่นอน และเตียวคับกับโกหลำยังเป็นผู้อาสายกกำลังเข้าปล้นค่ายอ้วนเสี้ยว เมื่อเหตุการณ์เป็นเช่นนี้อ้วนเสี้ยวก็ทำอะไรไม่ถูก สั่งทิ้งค่ายข้ามแม่น้ำฮวงโฮกลับสู่ดินแดนของตนอย่างพ่ายแพ้หมดรูป
สรุป บทที่ 16
การศึกกัวต๋อนั้นเป็นการศึกที่รบกันระหว่างฝ่ายที่มีทรัพยากรน้อยกว่าเป็นรองในทุกๆด้านแต่มีผู้นำที่มีความสามารถในการตัดสินใจและใช้คนได้ดีกว่า กับฝ่ายที่ได้เปรียบในทุกๆด้านมีทรัพยากรมากกว่าแต่ผู้นำขาดความสามารถในการตัดสินใจและใช้คนไม่เป็น เหตุการกัวต๋อนี้เปรียบได้กับการแข่งขันทางการค้าโดยการดั้มป์ตลาด เมื่อฝ่ายที่มีทุนหนากว่าสู้กับฝ่ายที่มีทุนน้อยกว่าที่ปรึกษาแนะนำว่าให้สู้ด้วยการดั้มป์ตลาด ฝ่ายที่ทุนหมดก่อนสายป่านสั้นกว่าสุดท้ายก็ต้องแพ้ไป แต่หัวหน้าฝ่ายที่ทุนหนากว่ากลับไม่เห็นด้วยสั่งพักงานที่ปรึกษาคนนั้นและทำการค้าแข่งซึ่งๆหน้าด้วยสินค้าที่มีนวัตกรรม แต่ฝ่ายที่ทุนน้อยกว่านั้นเก่งกาจก็สามารถตอบโต้ได้ด้วยสินค้าที่มีนวัตกรรมกว่า ทำให้ฝ่ายที่ทุนหนากว่าไม่สามารถเอาชัยชนะได้ ก็ต้องกลับมาใช้กลยุทธ์ดั้มป์ตลาดรอให้อีกฝ่ายทุนหมดเช่นเดิม แต่ด้วยความที่ผู้นำของฝ่ายทุนหนากว่าใช้คนไม่เป็น ฟังแต่คนพูดประจบและไล่คนดีๆออกไป เมื่อคนดีแปรพักตร์ย้ายค่ายไปอยู่อีกผั่งความลับข้อมูลภายในที่สำคัญก็รั่วไหล สุดท้ายจึงต้องพ่ายศึกซะเอง จึงพูดได้ว่าสำหรับอ้วนเสี้ยวนั้นไม่มีใครทำร้ายอ้วนเสี้ยวนอกจากตัวอ้วนเสี้ยวเอง
ขอขอบพระคุณที่ติดตามอ่าน
รังสรรค์ ใจอารีย์
@3kokstartup
สนใจบูชาปี่เซียะด้วยเคล็ดลับบูชาปี่เซียะตามแบบเศรษฐีฮ่องกง
inbox สอบถามได้ครับ
รับปรึกษาธุรกิจ
รับปรึกษาธุรกิจและการตลาด (Business Consult & 1 by 1 Coaching)
รับเป็นวิทยากร บรรยายให้ความรู้ในหัวข้อ สามก๊ก เชิงธุรกิจ และการตลาด กับ กลยุทธ์ซุนจื่อเพื่อผู้ประกอบการและธุรกิจสมัยใหม่
ติดต่องาน สอบถามข้อมูลเพิ่มเติม ปรึกษาเบื้องต้นได้ทาง inbox หรือผ่านระบบ Fast Work ก็ได้ตามลิ้งค์ครับ
Credit :
เรื่อง : รังสรรค์ ใจอารีย์ (สามก๊กฉบับ Start Up)
ภาพ :
สามก๊กฉบับตีความใหม่ ฉบับที่จะเปลี่ยนชีวิตคุณ
ถ้าคุณมีความฝัน มีการใหญ่อยู่ในหัวใจ แต่ยังไม่พบหนทาง ห้ามพลาดกับ สามก๊กฉบับ Start Up
สามก๊กเล่มแรกเล่มเดียวที่เขียนโดยนักกลยุทธ์การตลาด
ติดตามอ่านเพิ่มเติมได้ในเพจ
และอ่านแบบเต็มๆได้ที่
#naiinpan
#ookbee
ผู้เขียนขอขอบพระคุณสำหรับทุกการสนับสนุน ที่ได้มอบโอกาสให้ผู้เขียนได้ส่งต่อเรื่องราวที่ผู้เขียนคิดว่าดีและมีประโยชน์
และขออภัย สำหรับทุกบทความใดหากมีความผิดพลาดหรือไม่ถูกใจ ผู้เขียนกราบขออภัยไว้ที่นี้ด้วยครับ

ดูเพิ่มเติมในซีรีส์

โฆษณา