ตัดสินใจ กับ เลือก ....
ผม มี ของ ให้ท่าน ลอง เลือก หรือ ตัดสินใจ ...
วันนี้ อากาศร้อนครับ ท่านเหนื่อยมากกับการปั่นจักรยานเมื่อวาน วันนี้ท่านเจ็บลิ้น และเป็นโรคหัวใจ ใจก็อยากนอนพักผ่อนสักงีบ... และท่านเป็นคอกาแฟตัวยง
วันนี้ผมมีของฟรีให้ท่านหยิบไปดื่ม
1. ไมโลร้อน 2. กาแฟเอสเฟสโซเย็น 3. สตอร์เบอรี่เย็นปั่น 3. น้ำเปล่าเย็นๆ
ท่านเอา อะไรดีครับ.....
........
ผู้ใหญ่ที่ฟังผมบรรยาย จะบอกว่าเอา น้ำเปล่าบ้าง เอา.. สตอรเบอรี่เย็นบ้าง... เอาไมโลบ้าง เพราะมันน่าจะดีต่อสุขภาพมากที่สุดครับ...เขาให้เหตุผลต่อการเลือกอย่างนั้น....
แต่ พอผม ตัดเหตุผลมากมายในโจทย์ออกไป ...ไม่ป่วย...ไม่ต้องเป็นโรคหัวใจ อากาสก็ไม่ร้อน แล้ว ให้ต้องเลือกใน 3 วินาที....
ผู้ใหญ่เกือบทุกคน ก็จะเลือก กาแฟเย็นกัน ....รวมทั้งผม วิทยากรที่ เป็นคอกาแฟด้วยครับ...เลือกแบบไม่คิด....
ท่านที่รักครับ....
ตัดสินใจ คือ ท่าน มีเหตุผลครับ ท่านหาเหตุผลมารองรับสิ่งที่ท่านเลือก...สาระพัดเลยที่ท่านหามา....ถูกหรือผิด เป็นอีกเรื่องหนึ่งนะ...แต่ท่านมีเหตุผลรองรับ จึงตัดสินใจ...
แต่ การ เลือก คือ เลือกครับ....ไม่ต้อง ว่า เพราะ ชอบ เพราะดี เพราะโน่น เพราะนี่ หรอก ....ท่านเลือกแล้ว
...เลือก คือเลือก ไม่เกี่ยวกับผิดถูกดูดีดูไม่ดี....
สิ่งสำคัญของ การเลือก ไม่ใช่เหตุผลถูกผิดครับ...
แต่สิ่งสำคัญหลังการเลือก...คือ....#ความรับผิดชอบ..
ท่านเลือกกาแฟ...ท่านต้องรับผลที่ตามมาของการดื่มกาแฟเช่นนอนไม่หลับใจสั่น ฟันเหลือง....ท่านเลือกเสพยาเสพติดก็ต้องรับผลต่อสุขภาพการเป็นที่รังเกียจของสังคม...ท่านเลือกรถรุ่นนั่นยี่ห้อนี้ก็ต้องรับสภาพค่าอลั่ยและคุณบริการหลังการขายที่ตามมา. เป็นต้นครับ....แต่ทั้งหมดเพราะท่านเลือกครับ... ไม่ต้องมีเหตุผลให้สวยงาม...
มีหลายสิ่งที่เรา อาจไม่ได้เลือก...แต่กรรม มันจัดสรรมาให้ ซึ่งถือเป็นการเลือกประเภทหนึ่งเหมือนกัน....บางคนเกิดมาพ่อแม่ตายไปตั้งแต่เกิด...บางคนพ่อแม่หย่าร้างกัน...บางคนลูกพิการตั้งแต่กำเนิด และอื่นๆอีกหลายอย่าง....
เรื่องบางอย่างเช่นเรื่องงาน ไม่มีความสุข ยัง เปลี่ยนงานได้ครับ....สามีภรรยาอยู่แล้วทุกข์ ก็ยังหย่าร้างได้ ธรรมชาติอนุญาตให้กรรมบางอย่างเปลี่ยนได้โดยง่ายในชาตินี้ ถ้าความตั้งใจที่จะเลือกจริงๆของคุณมันมากพอ....
แต่จะมีใครเปลี่ยนความจริง ว่าคนที่นอนป่วยในไอซียูมาหลายปีคนนี้ ไม่ใช่เป็นพ่อหรือแม่แท้ๆได้...
มีใครจะเปลี่ยนความจริงว่า ลูกที่พิการคนนี้ไม่ใช่เลือดเนื้อเชื้อไขของเรา....
สิ่งที่จะทำใหเราทุกข์น้อยลง กับหลายสิ่งหลายอย่างที่เราเลือกคือ ยอมรับความจริง และ รับผิดชอบไป...แม้มันจะทั้งชีวิต...
วันนี้...การได้พูดคุย กับคุณพ่อคุณแม่ที่เลี้ยงลูกที่เป็นปัญญาอ่อนและออทิสติก ....
สิ่งที่ผม ได้สัมผัส คือ พวกเขายอมรับว่าทุกข์และลำบากในการดูแลลูก ครับ...และพวกเขาไม่ได้ตัดสินใจอะไรให้ยุ่งยาก...
พวกเขา #เลือก ครับ.... เลือกแล้วว่าไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ก็จะดูแลลูกของเขาไปจนวันตายจากกัน...
เขา เลือก และรับผิดชอบต่อการเลือก ด้วยหัวใจที่เข็มแข็ง.....
สำหรับผม.....มัน สำคัญมาก นะครับ ที่เรา จะ รับผิดชอบต่อการเลือกของเรา ด้วยหัวใจที่ตื่น...และรู้...
ฟังดีๆ นะครับ ตื่นและรู้ของผมมันลึกซึ้งนะ....เหมือนพระโมคลานะ รู้ทั้งรู้ว่าเขามาฆ่าก็ยังเหาะกลับไปให้โจรมันฆ่าจนท่านตาย....ท่านไม่ได้โง่นะครับ...ท่านเหาะหนีแล้วสามครั้ง...จนครั้งสุดท้ายท่านคงพิจารณาอะไรที่ลึกซึ้งแล้วล่ะ ถึงได้ยอมเหาะกลับไปให้เขาฆ่าด้วยใจที่บริสุทธิ์ ..ว่าง..สงบ.....
พระพุทธเจ้าเอง...รู้ทั้งรู้ว่าเห็ดที่สุกรมัถวะเอามาถวายจะฉันแล้วทำให้ต้องอาพาธหนักจนเป็นเหตุให้ปรินิพาน...ท่านก็ห้ามพระสาวกองค์อื่นฉัน...แต่ท่านกลับฉันเอง ฉันทั้งๆรู้.....
ท่านที่รักครับ
เมื่อใด ที่จิตใจของเรา...ตื่นและรู้จริงๆ...
การยอมรับกรรม อาจไม่ใช่การยอมรับทุกข์ตามที่สายตาคนอื่นเห็น.....เพราะจริงๆคนที่ตื่นรู้...จะมีแค่ทุกข์ทางกาย.....แต่อาจไม่มีความทุกข์ทางใจเลยก็เป็นได้... มันจึงยอมได้ขนาดนั้นไงครับ
แด่พ่อแม่ของลูกพิการทางสมองและออทิสติก ;วันนี้ทุกท่าน
ด้วยจิต คารวะ
ดร.ธรรมวัฒน์
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
