ดีกรีความเหม็นหน้า ระหว่างตั๋งโต๊ะกับลิโป้ มากขึ้นทุกที...โดยมีเตียวเสี้ยนเป็นคนหยอดเชื้อไฟ...จะสำเร็จแต่ไหน...เชิญเสพ
สามก๊ก ตอนที่ 7...
ระหว่างที่ตั๋งโต๊ะควบม้า ห้อกลับบ้านอยู่...ที่อุทยานหลังบ้าน เตียวเสี้ยนก็ได้มาเจอกับลิโป้แล้ว...ถ้าฉากนี้มีเพลงประกอบ ต้องเป็นเพลงเศร้า บีบคั้นอารมณ์สุดๆ...
ไม่ต้องมานั่งปิดบังด้วยความอายกันอยู่ล่ะ...หนุ่มสาวต่างพรั่งพรูความในใจให้แก่กัน
เตียวเสี้ยนก็ยอมรับว่ารักพี่โป้หมดหัวใจ แต่เมื่อถูกโจรเฒ่า มาพรากความสาวไปเสียเช่นนี้...ก็ฝืนใจประคองร่างที่เหลืออยู่ รอโอกาสจะได้บอกรักพี่โป้ด้วยตนเอง เมื่อได้ทำแล้ว...ก็จะขอลาตายนะคะที่รัก
ว่าแล้วนางก็ขมีขมันปีนรั้ว จะโดดลงบ่อน้ำฆ่าตัวตายให้ได้...
โถๆๆๆๆ...ไม่ต้องเป็นคนเขียนบทละคร เราๆท่านๆก็บอกได้ว่า...ลิโป้มีรึจะยอม ก็ต้องเข้าไปฉุดไปรั้ง ไม่ให้เตียวเสี้ยนฆ่าตัวตายได้...ฉุดไปฉุดมาก็...กอดกัน...ถ้าเป็นหนังเกาหลีก็ต้องมี...อุ๊ย...ปากกะปากมาจุ๊บกันด้วย...เขินแย่เลยยย
ฮ่าๆๆ...จีน ไทย แขก ฝรั่ง เกาหลี...แม่งมาเหมือนกันหมด
แต่อย่างที่บอกว่าเตียวเสี้ยนนี่เล่นเป็นไม่ใช่น้อย...ตลอดเวลาที่ยื้อยุดกันอยู่ บางจังหวะก็ฮึดฮัดจะโดดบ่อ เดี๋ยวก็มากอดมาจุ๊บกัน บางช่วงก็ซบหน้าร้องห่มร้องไห้...เตียวเสี้ยนจะเลือกมุมที่ได้เปรียบตลอดเวลา
นางจะยืนในมุมที่เห็นประตูเข้าสวน ฝ่ายลิโป้จะหันหลังให้ประตู...
ตั๋งโต๊ะเมื่อมาถึงบ้าน...เฮ้ยเตียวเสี้ยนอยู่ไหน...อยู่ในสวนหลังบ้านเจ้าค่ะ...แล้วเห็นไอ้ลิโป้มั๊ย...ก็อยู่สวนหลังบ้านเหมือนกันเจ้าค่ะ...กูว่าแล้ว...ตั๋งโต๊ะหอบร่างอุ้ยอ้ายตรงไปสวนทันที
เมื่อเตียวเสี้ยนเห็นร่างอ้วนๆ ตุ้มต๊ะตุ้มตุ้ยเข้าประตูสวนมา...เธอก็อาการกำเริบทันที...จะโดดบ่อให้ได้ ลิโป้ก็ฉุดรั้งกอดไว้ เธอก็ปลิดไม้ปลิดมือเป็นพัลวัน...พอดีกับที่ตั๋งโต๊ะหอบแฮ่กๆมาถึง...ภาพที่เห็นจะแปลเป็นอย่างอื่นไปไม่ได้
"เชี่ยโป้ มึงปล้ำเมียกูเหรอสัสสส"...ตั๋งโต๊ะคำรามลั่น
ฝ่ายลิโป้ สันหลังหวะอยู่แล้ว ก็เผ่นสิครับ...รีบร้อนถึงขนาดลืมทวนคู่มือที่วางพิงรั้วเอาไว้ ระหว่างฟิเจอริ่ง เอ้อ...ไม่ถึงขั้นนั้น...แค่สารภาพรักกับสาวงาม...
ตั๋งโต๊ะหน้ามืดสุดขีด มาถึงก็หยิบทวนพุ่งใส่ลิโป้ กะให้ปักหลังทะลุยอดอกกันเลยทีเดียว...แต่ฝีมือการพุ่งทวนของขุนศึกแก่ๆ มีรึจะทำอันตรายเทพบุตรแห่งสมรภูมิระดับนี้ได้...ลิโป้ก็รอดไป
ระหว่างที่ลิโป้วิ่งตูดแป้นออกมาจากสวน ก็สวนกับที่ปรึกษาของตั๋งโต๊ะ ชื่อลิยู...ช่วยด้วยท่านลิยู ตั๋งโต๊ะจะฆ่าข้า...ยังไม่ทันอธิบายอะไรต่อ ก็วิ่งตื๋อหายไป
ที่ปรึกษาก็รีบเข้าไปหา...มันอะไรกันท่านตั๋งโต๊ะ ถึงกับจะฆ่าจะแกงลูกบุญธรรมเชียวหรือ...
ก็ไอ้จังไรโป้เนี่ย มันมาปล้ำแม่เลี้ยงมันเอง...ตั๋งโต๊ะฟ้องลิยูปากคอสั่น
อ๋ายยยย...ท่านตั๋ง ท่านคิดผิดแล้ว เรื่องแค่นี้เอง โท่ถังงง...
แล้วลิยูก็จูงมือตั๋งโต๊ะไปกระซิบกระซาบ ชี้ให้เห็นข้อดีข้อเสีย...นั่น ไอ้ที่วิ่งแจ้นหนีไป นั่นมันสุดยอดเครื่องจักรสังหารเชียวนาจา อาวุธสำคัญที่จะนำท่านสู่บัลลังก์มังกรทอง...ส่วนนังที่ยืนสวยอยู่นู่น...โธ่เอ๊ย ถึงวันที่บัลลังก์รองตูดแล้ว...ท่านจะหาสักกี่คนก็ได้...จะมัวเสียดายทำไม
"ยกให้ไอ้โป้มันไปเถอะ"...ลิยูแนะนำ
อืม...ก็จริงของท่าน...แต่ตั๋งโต๊ะลูบหนวดลูบเครา...แต่ก็ผัดเวลา ขอคิดดูก่อนคืนนึง
คืนนั้น...หลังจากที่เตียวเสี้ยนปั้นเหตุการณ์ใส่รูหูตั๋งโต๊ะ...ว่าถูกลิโป้ลวนลาม ด่าไปก็ไม่หยุด เลยคิดจะโดดน้ำตาย เพื่อรักษาตัวให้เป็นของป๋าคนเดียว...
ตั๋งโต๊ะกระแอมกระไอ...แล้วก็เริ่มแหย่ว่า จะยกนางให้ลิโป้...เอามั้ยล่ะ
เท่านั้นแหละ เตียวเสี้ยนก็เหมือนผีเข้า...กรีดร้องฟูมฟาย ผ้าผ่อนหลุดลุ่ย...ไม่ยอมๆๆๆ หนูไม่ยอม...ป๋าจะเทหนู...เหมือนเขียนด้วยมือลบด้วยเท้า...หนูจะอยู่ไปทำไม...
ไม่ใช่แค่ดีดดิ้น แต่ลุกขึ้นไปหยิบดาบจะเชือดคอตาย...เอ้อ เอากะนางสิ วันนึงจะฆ่าตัวตายสองรอบ...
เจอไม้นี้เข้า ตั๋งโต๊ะก็หมดท่า ต้องลุกขึ้นไปยึดมือไว้...ปลอบโยน ลูบหน้าลูบหลัง ลูบล่างลูบบน...โอ๋ๆๆๆ ทูนหัวของป๋า...ป๋าล้อเล่นๆๆๆ...
อ๋อ อีลิยูใช่ป้ะ...ที่มันมายุแยง ให้ป๋ายกหนูให้ลิโป้...ใช่ซี้ อีนี่มันซี้กะไอ้โป้ ป๋าอย่าไปเชื่อมัน น๊าๆๆๆๆ...เคร จ้าๆๆๆ ไม่ยกให้ๆๆๆๆ
เป็นอันว่า เรื่องจะยกนางให้ลิโป้เป็นอันพับไป
รุ่งขึ้นพอเจอลิยู...เป็นไงท่านตั๋ง จะยกให้ลิโป้เมื่อไหร่...ผลคือ ลิยูเลยโดนด่าแทบหัวโกร๋น จนต้องเผ่นออกมา รำพึงกับพรรคพวกว่า พวกเราคงฉิบหายเพราะอีเตียวเสี้ยนแน่ๆ
หลังจากนั้นไม่กี่วัน เพื่อความเป็นส่วนตัว...ตั๋งโต๊ะก็ยกขบวนอันใหญ่โต จะอพยพไปอยู่เมืองหลวงใหม่ที่ตนสร้างไว้...แน่นอน เตียวเสี้ยนก็ไปด้วย...ลิโป้ โดยหน้าที่ก็ต้องมาตั้งแถวส่งขบวนของเจ้านายด้วย...
ระหว่างที่ขบวนผ่าน เตียวเสี้ยนก็ไม่ลืมที่จะหยอดไว้ซักหน่อย...นางเผยม่านเกี้ยว ส่งสายตาที่ละห้อยหาให้กับอัศวินหนุ่ม กรีดน้ำตาสะอึกสะอื้นเสียสองสามหยด...แค่นั้นลิโป้ก็ตายคาที่ ไม่ต้องสืบ...
...ตั๋งโต๊ะพานังหนูเตียวเสี้ยน แยกไปเสพสุขอีกเมืองนึงแล้ว...ลิโป้จะยอมแพ้ หรือทำยังไงต่อ...ต้องตามพรุ่งนี้แล้วครับ...
ปล. เรื่องเล่าสามก๊กที่ท่านได้อ่านอยู่นี้ ที่จริงผมเขียนจบไปแล้ว ๔๖ ตอน...จะทยอยลงให้อ่านจนครบ
แต่ถ้าท่านใดรอไม่ไหว อยากอ่านให้จบเร็วๆเลย...ตอนนี้ผมนำมาพิมพ์เป็นเล่มแล้ว โดยมีเรื่อง บูเช็กเทียนแถมด้วย...
สนใจอุดหนุน ติดต่อผมได้ที่ moncheep@gmail.com ครับ
- 14
โฆษณา
- ดาวน์โหลดแอปพลิเคชัน
- © 2025 Blockdit
